Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1996, Síða 9

Kristín Jónsdóttir daufblindraráðgjafi:
Daufblindrafélag íslands
Daufblindrafélag íslands DBFÍ
var stofnað 15. mars 1994. Fé-
lagið var stofnað í framhaldi af nám-
skeiði sem haldið var sérstaklega fyrir
daufblinda. Námskeiðið var sam-
starfsverkefni Blindra-
félagsins, Samskipta-
miðstöðvar heyrnarlausra
og Sjónstöðvar Islands.
Þá gerðist það í fyrsta sinn
að daufblindir komu sam-
an og ræddu um það sem
þeir áttu sameiginlegt.
Þessi fötlun er svo sérstök
í eðli sínu að hver ein-
staklingur er einstakur.
En það að hafa alvarleg
vandamál með sjón og
heyrn er það sem allir í félaginu eiga
sameiginlegt.
Tilgangurinn með stofnun félags-
ins var að vinna að hagsmunum og
menningarmálum daufblindra.
Önnur mikilvæg ástæða fyrir
stofnun félagsins var að enginn einn
aðili í stjómkerfinu ber ábyrgð á mál-
efnum daufblindra.
I félaginu er fimm manna stjórn,
þar af er einn fulltrúi frá Blindra-
félaginu, einn fulltrúi frá Félagi
heyrnarlausra og þrír daufblindir.
Samkvæmt lögum félagsins er
það opið öllum daufblindum, sama á
hvaða aldri þeir eru. Þeir sem ekki
eru daufblindir geta gerst styrkt-
arfélagar.
í október 1995 náðist sá árangur
að ráðinn var starfsmaður í hálfa stöðu
og aðstaða fyrir skrifstofu var fengin
hjá Blindrafélaginu.
Markmiðið með að hafa starfs-
mann og skrifstofu em m.a. að
vera miðstöð fyrir upplýs-
ingar og aðstoð varðandi
daufblindramál.
Styðja félagsstarfið al-
mennt.
Kynna daufblindu, t.d.
í skólum og á vinnustöð-
um, ekki síst þar sem dauf-
blindir einstaklingar dvelja
t.d. á sambýlum.
Styðja nemendur sem
eru að kynna sér og læra
um daufblindramál.
Styðja starfsfólk sem vinnur með
daufblindum og hjálpa þeim að finna
lausnir.
Leita að daufblindum einstakling-
um sem ekki fá þjónustu við sitt hæfi.
Vinna að bættri þjónustu við eldra
fólk sem hefur orðið skerta sjón og
heyrn.
Taka þátt í þróun á þjónustu við
daufblinda, t.d. varðandi menntun og
endurhæfingu með það fyrir augum
að gefa þeim aukna möguleika í lífinu
og aukin lífsgæði.
Vinna að auknum réttindum dauf-
blindra eins og t.d. í sambandi við
túlkaþjónustu.
Þrátt fyrir að í mörgum tilfellum
geti daufblindir nýtt sér þá þjónustu
sem er í boði fyrir blinda og/eða
heyrnarlausa, þá þarf miklu oftar að
útbúa rétt tilboð fyrir daufblinda þar
sem tekið er tillit til sérstöðu hvers
einstaklings.
Félagið er háð velvilja samfé-
lagsins varðandi rekstrarstyrki
og hafa ríki og borg styrkt félagið. En
þar sem það hefur ekki nægt til
reksturs félagsins, hefur verið leitað
til ýmissa aðila varðandi sérstök verk-
efni.
Þau mál sem mest eru aðkallandi
er að útvega þann tæknibúnað sem
þarf til að reka skrifstofuna og til að
hafa samskipti við daufblinda ein-
staklinga sem hafa tölvubúnað. í dag
eru tölvur orðin mikilvæg samskipta-
tæki fyrir daufblinda.
Til þess að daufblindir hér á landi
hafi möguleika á að þroskast félags-
lega er nauðsynlegt að þeir fái tæki-
færi til að taka þátt í starfi félagsins í
Reykjavík og einnig þurfa félagsmenn
í Dautblindrafélaginu að kynnast því
sem er að gerast í daufblindramálum
annarsstaðar eins og t.d. á Norður-
löndum.
Með tilkomu félagsins hafa dauf-
blindir fengið nýjan tilgang í lífinu,
ekki aðeins að taka ábyrgð á sínu eigin
lífi og fara í gegnum endurhæfingu og
þjálfun til þess, heldur einnig að taka
þátt í þeirri þróun sem nú er að hefjast
þar sem daufblindir styðja hvem annan
til aukinna lífsgæða og taka þátt í upp-
byggingu síns eigin félags.
Kristín Jónsdóttir
daufbl indraráðgj afi.
Kristín
Jónsdóttir.
Norræn skilgreining
á daufblindu
Einstaklingur er daufblindur þegar
hann er haldinn af samsettum sjón-
og heyrnarskaða í alvarlegum mæli.
Þó nokkrir daufblindir eru alger-
lega heyrnarlausir og blindir. Aðrir
hafa einhverja sjón og heyrnarleifar.
Samsetning fötlunarinnar tak-
markar möguleikana á að notfæra það
sem vera má eftir af sjón og/eða
heyrn. Af þessu leiðir, að daufblindir
geta ekki beint notfært sér tilboð fyrir
sjón- og heyrnarskerta. Daufblinda
veldur því mjög miklum vandkvæð-
um hvað varðar skólagöngu, fram-
haldsnám, vinnu, fjölskyldu og félags-
líf og útilokar einstaklinginn frá því
að taka á móti upplýsingum og hafa
eðlileg samskipti við umhverfi sitt.
Fyrir þá sem em fæddir daufblindir
eða hafa orðið það á unga aldri, verða
aðstæðurnar enn erfiðari við að þeir
hafa oft viðbótarvandamál hvað
snertir persónuleika eða atferli. Slík
vandamál rýra enn frekar mögu-
leikana á að nota það sem væntanlega
er eftir af sjón og heyrn og gerir
erfiðara að þroska aðra eiginleika.
Það verður því að líta á daufblindu
sem sjálfstæða fötlun, sem krefst
sérstakra aðferða til þess að hafa
samband við aðra og bjarga sér í
daglega lífinu.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
9