Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1997, Page 30

Vinastaðir - vel unnið
Ekki fer hjá því þegar á vett-
vangi öryrkjamála er starf-
að, að ýmsum hæpnum full-
yrðingum sé hampað um öryrkja al-
mennt, fullyrðingum sem vissulega
geta við einhverja átt, en alhæfingin
fjarri öllu lagi.
Eitt sem oft heyrist er það, að
öryrkjar hirði ekki um að
bjarga sér, hirði aðeins
bæturnar og reyni ekki hót
að bæta efnahagslega og
félagslega stöðu sína með
því vinnuframlagi sem
þeim er fært að inna af
hendi.
Vitaskuld eru þessa
dæmi, e.t.v. of mörg m.a.s.,
en hin fleiri og gleðilegri
þai' sem öryrkjar reyna eftir
fremsta megni að nýta
starfsorku sína sem allra
bezt. Það vill oft gleymast
í umræðu daganna, enda
eru öryrkjar þeir sem þann-
ig gera allt sér til bjargar
yfirleitt ekki að auglýsa það fyrir al-
þjóð. Inn í þetta allt spilar svo óneit-
anlega mjög alvarlegt atvinnuástand í
landinu nú um hríð sem hefur gert það
að verkum að miklu erfiðara er fyrir
öryrkja en áður að hasla sér völl á
vinnumarkaðnum og víða er öryrkjum
einmitt sagt upp fyrst þegar að þrengir
hjá fyrirtækjunum. En nóg um það.
Um hið dýrmæta vinnuframlag
öryrkja eru vissulega rnörg lýsandi
dæmi og verðug þess að minna á þau
hér í þessu blaði og sannast sagna væri
ritstjóri afar feginn, ef honum bærust
frásagnir af slíku eða fréttir til
frásagnar.
Eitt lítið dæmi hér um skal stutt-
lega rakið hér. Uppi í Breiðholti
búa hjón með börnum sínum, mað-
urinn er 75% öryrki eftir bakáfall sem
hann ber alvarlegar menjar eftir. Þau
hjón bjuggu áður úti í Vestmanna-
eyjum þar sem maðurinn stundaði sjó
af kappi og hafði nýlokið vélstjórn-
arnámi þegar ósköpin dundu yfir.
Þessi maður heitir Kristófer Guð-
laugsson og kona hans heitir Þórunn
Þorbjörnsdóttir. Ritstjóri átti við
Kristófer stutt spjall og fer hluti þess
hér á eftir.
Kristófer segist hafa fatlast svona
alvarlega árið 1990, haldið lengi í
vonina um bata, en því miður hafi
fötlunin einungis ágerzt. Hann sagðist
hafa séð að eitthvað yrði til bragðs að
taka svo hann fór í Tómstundaskólann
sem hann rómar mjög og nam þar
útskurð o.fl. Hann réðist síðan í það
að setja upp vinnustofu úti í Eyjum
þar sem hann stundaði útskurðinn,
gerði við húsgögn og í lokin þar voru
þau hjón byrjuð keramikvinnslu.
Kristófer getur þess að til þessa verk-
efnis hafi hann fengið styrk frá Svæð-
isskrifstofu Suðurlands sem hafi kom-
ið sér vel. Af vissum ástæðum urðu
þau hjón að flytja frá Eyjum um nútt
ár 1996, en Kristófer var ekki af baki
dottinn með að bjarga sér sem bezt
hann gæti. Hann fékk hið ágætasta
húsnæði til leigu í Eddufelli 8 og það
var hafizt handa um innréttingar og
frekari tækjakaup m.a. mót til kera-
mikgerðarinnar.
Mágkona Ki'istófers sem er 75%
öryrki hafði sjálf verið með keramik-
vinnslu heima hjá sér og gekk nú til
liðs við þau hjón og 1 .júlí 1996 opn-
uðu þau keramik- og handverksvinnu-
stofuna Vinastaði.
Iðnlánasjóður eða Iðnlánastofnun
brást þeim hins vegar alveg varð-
andi fjármögnun og setti það sitt strik
í reikninginn. Hins vegar kom Svæð-
isskrifstofa Reykjavíkur og félags-
málaráðuneytið þeim til nokkurrar
hjálpar, en hvergi nærri fullnægjandi,
þannig að allnokkrar skuldir hvíla
eðlilega á Vinastöðum.
Á Vinastöðum fer auðvitað fram
keramikvinnsla og þau eru í góðu
sambandi við traustan söluaðila:
Völustein, Kristófer sinnir svo út-
skurði og smíðum, aðallega lagfær-
ingum og viðgerðum ýmiss konar.
Það er yfrið nóg að gera og
þarna vinna þá tveir 75%
öryrkjar svo sem þau
frekast megna. Einnig
tóku þau upp á þeirri ágætu
nýbreytni að leyfa fólki að
nýta aðstöðuna fyrir
ákveðið gjald til að ljúka
við og fullvinna muni sína,
sem það kaupir þá hálf-
karaða þarna eða kemur
með óunna muni annars
staðar frá. Með litum og
aðstöðu allri kostar
klukkustundin 300 krónur
og er talsvert sótt í þetta og
almenn ánægja þeirra er
þangað sækja.
n draumur þeirra Kristófers er að
fá tekið fleiri í vinnu - öryrkja
sem ynnu þama hluta úr degi eftir getu
og með þetta rúmgóða aðstöðu og
viðbót í tækjakosti væri þetta afar
auðvelt og ákjósanlegt um leið. En
það ræðst auðvitað af því hvort frekari
stuðningur fæst við Vinastaði, en þau
hafa sótt um styrk til stofnfram-
kvæmda úr Framkvæmdasjóði fatl-
aðra, enga stórupphæð en óvíst hversu
um það fer miðað við þá meðferð sem
Framkvæmdasjóður fatlaðra hefur
fengið frá stjómvöldum.
Það væri vissulega hið bezta mál
ef þessi sjálfsbjargarviðleitni yrði vel
og myndarlega studd, ekki sízt ef það
gæti orðið til þess að fleiri öryrkjar
fengju þarna vinnu við hæfi.
Vinastaðir voru á dögunum heim-
sóttir og aðstaða öll þar hin ágætasta
og ber þeim hið bezta vitni sem þar
ráða húsum. Um leið og þeim öllum
er árnað alls góðs með áframhaldið
þá skal minnt á þann möguleika að fá
þarna aðstöðu fyrir vægt gjald þeim
sem kynnu að hafa áhuga á að fegra
fallega muni úr keramik. Og vonandi
rætist draumurinn um fleiri öryrkja
vel að verki.
H.S.
Vel er að verki staðið.
30