Íþróttablaðið - 01.12.1947, Qupperneq 50

40
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
Rahbað við Olympiuþjálfarann
of langt út úr markinu og datt knöttur-
inn „dauður'í i markið að baki honum.
K. R. vann þvi þennan jafna og skemmti
lega leik með 2:1.
Fram - Valur 4 : 2.
Leikur Vals þennan leik var einhver
sá bezti, sem Valsliðið hefir náð í sum-
ar. Markamunurinn gefur því ekki hina
réttu hugmynd um leikinn. Að minsta
kosti þrjú af mörkum þeim, er Valur
fékk á sig voru liálfgerð óþarfamörk.
Síðari hálfleikurinn var en betur leik-
inn af Vals hálfu en hinn fyrri, og
mátti heita merkilegt að liðinu tókst
ekki að hagnýta sér þau tækifæri, sem
það fékk við mark Fram. Framliðið
sýndi aftur á móti, eins og svo oft áður
í sumar, að í knattspyrnu má komast
furðanlega langt með dugnaðinum ein-
um saman, og þá sérstaklega þegar sam-
stilltir og ákveðnir menn eru að verki.
Fram sigrar í Walterskeppninni:
Vinnur K. R. 4 :1.
Veður var stillt og bjart, er þessi leik-
ur hófst, en þó frekar kalt. Flestir höfðu
búist við því að leiknum yrði frestað,
sökum þess að völlurinn var einn stór
pollur, ef svo mætti að orði kveða, auk
þess, sem nokkur ísing var á honum.
Ókostur þessarar aðstæðna kom og brátt
í ljós, þvi að leikmenn áttu ýmist í
vök að verjast hálkunni á vellinum, eða
pollunum, sem knötturinn ýmist fleytti
kerlingar á, eða snarstansaði sem dauð-
ur væri. Af öllu þessu spunnust hin
spaugilegustu atriði, sem hinir sárafáu
áhorfendur höfðu hið mesta gaman af.
Fyrri hálfleikurinn endaði 2:0 fyrir
Fram. Bæði þessi mörk voru gerð úr
snöggum upphlaupum eftir að K. R.
hafði verið í harðri sókn, sem þeir yfir-
leitt héldu allan hálfleikinn. Löngum
spyrnum var spyrnt fram völlinn af
varnarleiksmönnum Fram, og þar sem
vörn K. R. hafði hætt sér of framarlega
tókst framherjum Fram mjög auðveld-
lega að nálgast mark K. R. og skora.
Síðari hálfleikurinn var af báðum lið-
um betur leikinn en hinn fyrri. Þrjú
mörk voru skoruð i hálfleiknum. K. R.
gerði eitt og Fram tvö. Mark K. R. gerði
Hörður Óskarsson dásamlega vel, eftir
að hafa leikið á tvo varnarleiksmenn
Fram. Mörk Fram gerði miðframherji
Skömmu áður en ísl. Olympíuþjálf-
arinn Olle Ekberg fór lieim til sín i
jólafríið, átti ritstjóri íþróttablaðsins
stutt samtal við hann og barzt talið
strax að starfi hans hér.
— Hvað er að frétta af Olympíu-
þjálfuninni?
— Vetraræfingar frjálsiþróttamanna
hófust 18. okt. s.l. Þær eiga að herða
iíkamann og því mjög nauðsynlegt
að íþróttamennirnir mæti reglulega
og leggi þar með grundvöllinn að af-
reksgetu sinni næsta sumar. Þvi mið-
ur virðast nokkrir ekki enn hafa gert
sér Ijóst hversu þgðingarmiklar vetr-
aræfingarnar eru og halda jafnvel að
undirstöðuþjálfunin geti beðið til nýj-
ársins eða enn lengur fram eftir
vetrinum. Þetta er hinn mesti mis-
skilningur, því þar sem tími er rnjög
stuttur til Olgmpíuleika, verður und-
irstöðuþjálfunin að hefjast sem allra
fyrst svo hægt sé að einbeita sér við
lokaþjálfunina (tækniatriðin) síðustu
2—3 mánuðina.
— Hvaða möguleika telur þú ísl.
frjálsíþróttamennina hafa á Olympiu-
leikunum?
•—• Um þá er of snemmt að segja
með nokkurri vissu, en ég er þó
sannfærður um, að íslendingar hafa
þeirra Lárus Hallbjörnsson. Það fyrra
gerði hann mjög knálega. Anton hafði
fengið á sig skot og varið, en stóð kyrr
í markinu. Lárus fylgdi knettinum eftir
og varnaði Antoni útkomu úr markinu,
með þeim afleiðingum, að Anton gekk
ósjálfrátt aftur á bak inn í mark sitt,
með knöttinn i fanginu. Síðara markið
gerði Lárus eftir að knötturinn hafði
verið miðjaður fyrir K. R. markið og
Anton hafði reynt að handsama hann,
en náði honum ekki svo að hann kom
niður fyrir framan fætur Lárusar, sem
stóð að baki Antoni, og spyrnti Lárus
knettinum i mannlaust mark K. R.
Vítaspyrna var dæmd á Fram á síð-
ustu mín. leiksins, en Hörður spyrnti
framhjá.
Með þessum sigri sínum yfir K. R.
vann Fram Walterskeppnina að þessu
sinni. Var Fram að miklu leyti vel að
svipaða möguleika til að ná góðum
árangri og hver önnur Evrópuþjóð,
hlutfallslega séð. Enda þótt hér sé
um miklu færri íþróttamenn að ræða
en annarsstaðar vegna fólksfæðarinn-
ar, hafa þeir þó möguleika til að ná
fullt eins góðum einstaklingsárangri
og íþróttamenn annara þjóða, því
efniviðurinn er hér góður a. m. k.
i þessum drengjum, sem ég hefi haft
undir minni handleiðslu.
— Hvað segir þú að lokum um
hina væntanlegu landskeppni i frjáls-
um íþróttum við Noreg?
Það verður ábyggiiega hátiðleg
stund er hún hefst — og sannast að
segja finnst mér fátt eins hátiðlegt
og setning millilandakeppni, þar sem
mannfjöldinn syngur þjóðsöngva full-
um hálsi. Eg varð t. d. fyrir nokkr-
vm vonbrigðum s.l. sumar við setn-
ingu landskeppninnar í knattspyrnu
hér á Iþróttavellinum, að þegar Norð-
menn höfðu tekið undir sinn þjó8-
söng, skyldi enginn íslendingur taka
undir, er ísl. þjóðsöngurinn var leik-
inn og er hann þó mjög fallegur að
minu áliti. (Síðar hefi ég heyrt ástæð-
una, sem sé að lagið stigi of hátt fyrir
fólk almennt). Um væntanleg úrslit
landskeppninnar er það annars að
þessum sigri komið, þar sem til dæmis
að félagið mætti til leiksins, með þrjá
varamenn, þar af einn í stað Ríkharðs
Jónssonar.
Með sigri sínum í Walterskeppninni
hafa Frammarar unnið þrjú helztu mót
ársins, og má það teljast sjaldgæfur og
eftirtektarverður árangur. Þeir menn,
sem hafa unnið ao því að vinna félagi
sínu þennan sóma, að vera íslands-
meistarar 1947 —■ Reykjavíkurmeistarar
1947 og sigurvegarar í Walterskeppn-
inni 1947 eru: Adam Jóhannsson, Hauk-
ur Bjarnason, Sæmundur Gíslason, Gísli
Benjamínsson, Magnús Ágústsson, Lárus
Hallbjörnsson, Óskar Sigurbergsson,
Þórhallur Einarsson, Ríkharður Jóns-
son, Haukur Antonsen, Hermann Guð-
mundsson, Valtýr Guðmundsson og Mag
nús Kristjánsson.
(Niðurlag birtist í næsta tbl.)