Morgunblaðið - 24.01.2020, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 2020
✝ Sigrún Þórar-insdóttir fædd-
ist í Reykjavík 10.
maí 1957. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 16. janúar
2020. Foreldrar
hennar voru Þóra
Rannveig Sigurð-
ardóttir, frá Siglu-
firði, f. 3.11. 1936,
d. 13.9. 2008, og
Þórarinn Helgason rafverktaki,
frá Ísafirði, f. 18.12. 1929, d. 9.11.
1981. Systkini Sigrúnar eru Sig-
urður, f. 13.5. 1958, og Helga Sig-
ríður, f. 17.3. 1965.
Maki Sigrúnar er Ólafur Þór
Kjartansson forstjóri, f. 21.11.
1955. Móðir hans var Edda Ólafs-
dóttir, f. 18.2. 1939, d. 19.1. 2015.
Börn Sigrúnar og Ólafs Þórs eru:
1) Edda, f. 21.12. 1978, maki Rún-
ar Helgason, f. 9.8. 1984. Börn
þeirra eru Nadía Rós, f. 14.2.
2011, og Sara Dís, f.
31.8. 2017. 2) Þóra, f.
7.3. 1984, maki Vign-
ir Óðinsson, f. 23.4.
1982. Börn þeirra
eru Viktoría, f. 10.6.
2004, Adam Fannar,
f. 27.12. 2005, Natan
Nóel, f. 15.4. 2011,
og Fálki Mír, f. 23.8.
2017. 3) Óli Valur, f.
1.11. 1990.
Sigrún lauk prófi
frá Kennaraháskóla Íslands árið
1980 og starfaði fyrstu árin við
Hólabrekkuskóla eða til ársins
1987. Eftir það kenndi Sigrún við
Selásskóla í yfir 20 ár og síðustu
árin við Kelduskóla í Vík. Sigrún
og Ólafur Þór bjuggu í Reykjavík
til ársins 2009 en þá fluttu þau að
Litlakrika 17 í Mosfellsbæ.
Útför Sigrúnar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag, 24. jan-
úar 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku mamma mín, það er erf-
itt að trúa því að þú sért farin frá
okkur en ég er glöð að vita að nú
færðu loksins hvíld eftir þessa
hörðu baráttu við krabbameinið.
Síðastliðið ár var erfitt fyrir þig
og okkur öll, að heyra það síðasta
sumar að þú ættir einungis nokkr-
ar vikur eftir var mikið áfall og
þvílíkur rússíbani sem tók við, oft
stóð tæpt hjá þér en þú gafst aldr-
ei upp og ætlaðir þér alltaf að
sigra. Læknarnir voru farnir að
hrista hausinn, þessi kraftur og já-
kvæðni dró þig áfram, já, þú varst
einstök.
Þið pabbi voruð búin að plana
svo margt, eitt af því var að stækka
fallega sumarbústaðinn ykkar svo
að við öll fjölskyldan gætum átt
góðar stundir þar saman. Pabbi
vann hörðum höndum í allt sumar
að reyna að gera bústaðinn kláran
svo þú gætir séð lokaútkomuna. Þú
hlakkaðir svo mikið til, varst búin
að kaupa allt í stíl og innrétta, enda
mikill fagurkeri með allt á hreinu.
Það er sárt að hugsa til þess að þú
verðir ekki með okkur í næstu bú-
staðarferð.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
átt þig sem mömmu og að stelp-
urnar mínar hafi átt svona ynd-
islega ömmu. Orð geta ekki lýst
því hversu mikið ég sakna þín en
þótt þú sért ekki hér til að halda
utan um er ég fullviss um að þú
munt vaka yfir okkur öllum og
halda verndarvæng yfir okkur.
Það er stórt tómarúm í hjarta
mínu sem ég veit ekki hvort hægt
er að fylla upp í nokkurn tímann,
ég sakna þín ekki bara sem
mömmu heldur líka sem vinkonu.
Takk fyrir allar fallegu minning-
arnar, elsku mamma, einhvern
daginn hittumst við aftur og þá fæ
ég að knúsa þig og kyssa aftur.
Ég elska þig,
Þín
Edda.
Elsku amma.
Við söknum þín rosalega mikið.
Það verður skrítið að fara í ömmu
og afa hús og sjá þig ekki meira
þar. Það var alltaf svo gaman að
heimsækja þig, öll knúsin, allur ís-
inn, allir litirnir, málningardótið
og auðvitað uppáhalds dúkkuhús-
ið. Okkur fannst skemmtilegast í
sumarbústaðnum hjá þér og afa,
við erum búnar að velja fallegt
bleikt blóm fyrir þig sem við ætl-
um að gróðursetja í sveitinni með
afa. Við munum passa vel upp á
blómið og afa fyrir þig elsku
amma.
Takk fyrir allt og góða nótt.
Þínar ömmustelpur,
Nadía og Sara.
Elsku systir mín er farin frá
okkur. Það er erfiðara en orð fá
lýst að sætta sig við það að hún
hafi ekki fengið lengri tíma í þessu
lífi.
Nú eru minningarnar dýrmæt-
ar og svo margt að þakka.
Sigrún var átta árum eldri en
ég og orðin unglingur þegar mínar
fyrstu minningar verða til. Her-
bergið hennar í Fellsmúlanum
fullt af góssi. Barbie-dúkkur, car-
men-rúllur og Bjöggi á fóninum er
það sem kemur fyrst upp í hug-
ann. Öllu var fallega raðað upp og
mamma sagði mér seinna að hún
hefði verið svo þolinmóð við mig
sem var alltaf að reyna að komast
inn og fá að skoða dótið hennar.
Sigrún systir var góð fyrir-
mynd í öllu sem hún gerði. Ég
fylgdist með henni og skólafélög-
unum úr Versló læra saman
heima í Ljósalandinu og man svo
vel myndina af þeim fagna peysu-
fatadeginum sem tekin var heima
og birtist í Morgunblaðinu.
Ég var tólf ára þegar Óli Þór
kom í fjölskylduna. Aftur varð her-
bergið hennar Sigrúnar spennandi
þegar Edda litla fæddist og það
fylltist af bleyjum og barnadóti.
Það var mikil gleði hjá okkur öll-
um að fá að hafa fyrsta barnabarn-
ið svo mikið heima á meðan Sigrún
kláraði kennaranámið.
Það var svo allt of stuttu síðar
sem pabbi okkar féll skyndilega
frá og allt breyttist. Þá var gott að
eiga stóru systur að. Ég var mikið
hjá þeim Óla þegar þau bjuggu í
Krummahólunum og fékk að
passa Eddu litlu.
Sigrún var þá farin að kenna í
Hólabrekkuskóla, þar sem hún
vann í nokkur ár. Þau voru flutt
yfir í Hrafnhóla þegar Þóra fædd-
ist og alltaf var ég mikið hjá þeim
og fékk að passa litlu frænkurnar
mínar sem ég átti svo mikið í. Það
var líka mikil gleðistund þegar Óli
Valur bættist í hópinn. Prinsinn
var mættur og ég fékk að passa
hann og eiga mikið í honum líka.
Sigrún og Óli voru þá flutt í Rau-
ðás 6, þar sem við áttum svo
margar góðar stundir og vorum
saman hver einustu jól og áramót.
Það var líka gott að eiga stóru
systur að þegar Helga Þóra mín
kom í heiminn. Þá var Sigrún með
mér, klippti á naflastrenginn og
klæddi prinsessuna mína í fyrstu
fötin. Frá fyrsta degi var hún
besta frænkan.
Við þrjár fórum í ferðalag til
Balí um síðustu páska þar sem við
upplifðum fjölbreytta skemmtun
og framandi menningu. Minningin
um þessa ferð er okkur svo ótrú-
lega dýrmæt núna og við erum svo
þakklátar fyrir að hafa átt þennan
tíma saman.
Elsku systir mín og besta
frænkan, takk fyrir allt og allt.
Helga Sigríður og Helga Þóra.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höfundur ók.)
Vinátta okkar Sigrúnar batt
okkur sterkum böndum fyrir 40
árum. Við erum óendanlega þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
Sigrúnu, hjartahlýju lífsglöðu of-
urhetjunni okkar. Hún var alltaf
til staðar, tilbúin að hlusta og
styðja.
Hún var baráttukona og stað-
ráðin í að láta ekki óvininn ná tök-
um á sér. Alveg sama hversu hart
hann bankaði hjá henni þá mátti
engu að síður sjá gríðarlegan bar-
áttuvilja, kraft og fallegt bros sem
yljaði okkur, sem og öllum í kring-
um hana, alveg inn að hjartarót-
um. Sigrún var glæsileg, alltaf svo
vel tilhöfð eins og drottning.
Komið er að leiðarlokum og
leiðir skilja að sinni, því kveðjum
við elskulega vinkonu okkar, megi
hún hvíla í friði og minning hennar
lifa.
Elsku fjölskylda, Guð styrki
ykkur í sorginni og leiði ykkur
veginn.
Guðrún, Einar
og fjölskylda.
Sigrún Þórarinsdóttir kennari
var góður liðsmaður í starfshópi
Kelduskóla. Hún var glaðlynd og
henni var lagið að sjá broslegar
hliðar á tilverunni. Sigrún hafði
smitandi hlátur og það var gott að
hlæja með henni.
Sigrún var farsæll kennari sem
lét sér annt um velferð nemenda
sinna.
Hún var fagurkeri og kennslu-
stofan hennar bar þess ávallt
merki. Hún skapaði aðlaðandi
námsumhverfi í umsjónarstof-
unni sinni og þar vildi hún að
nemendum liði vel. Sigrún laðaði
fram það besta í nemendum sín-
um og efldi með þeim metnað og
áhuga.
Hún hreif nemendur á miðstigi
auðveldlega með sér inn í ævin-
týraheim sagna og bókmennta.
Sigrúnu var einnig annt um
samstarfsfólk sitt og lét okkur
finna það með margvíslegum
hætti. Hún kom oftar en ekki með
eitthvað gott með kaffinu til þess
að hressa upp á tilveruna.
Sigrún kunni að njóta lífsins og
hreif aðra með sér. Hún sýndi
hugrekki og andlegan styrk í bar-
áttunni við veikindi sín og ætlaði
sér sigur.
Sigrún var fjölskyldumann-
eskja, stolt af sínu fólki og áttu
barnabörnin hennar hug og
hjarta. Við vottum fjölskyldu
hennar okkar dýpstu samúð.
Við starfsfólk Kelduskóla þökk-
um Sigrúnu fyrir samfylgdina,
minning hennar mun lifa í hjört-
um okkar.
Fyrir hönd starfsfólks Keldu-
skóla,
Árný Inga Pálsdóttir,
skólastjóri Kelduskóla.
Sigrún
Þórarinsdóttir
✝ Rósa Ingólfs-dóttir fæddist í
Reykjavík 5. ágúst
1947. Hún lést hinn
14. janúar 2020 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Hömrum í
Mosfellsbæ. For-
eldrar hennar voru
Ingólfur Sveinsson,
f. 1914, d. 2004, lög-
reglumaður í
Reykjavík, og k.h.
Klara Halldórsdóttir, f. 1917, d.
1972, húsmóðir. Foreldrar Ing-
ólfs: Sveinn Jón Einarsson,
bóndi, múrsmiður og kaup-
maður, í Bráðræði í Reykjavík og
k.h. Helga Ólafsdóttir frá Hlíð-
arendakoti. Foreldrar Klöru:
Halldór Jónsson frá Kalastaða-
koti, skipstjóri og kaupmaður í
Reykjavík, og k.h. Guðmunda
Guðmundsdóttir frá Hvammi í
Dýarfirði. Bræður Rósu: Halldór,
flugstjóri, f. 1940, d. 2004, Þor-
steinn Örn, nemi, f. 1945, d. 1964.
Dóttir Rósu, með Geir Rögn-
valdssyni: Klara Egilson blaða-
maður, f. 1971. Synir Klöru: Ing-
ólfur Máni Hermannsson, f. 1992,
Guðmundur Galdur Egilson, f.
2008. Dóttir Rósu
með Þráni
Hafsteinssyni:
Heiðveig Riber
Madsen, hársnyrtir
í Kaupmannahöfn,
f. 1985. Börn Heið-
veigar: Thor Riber
Madsen, f. 2011, og
Freyja Riber Mad-
sen, f. 2014.
Rósa hafði mörg
járn í eldinum. Hún
var m.a. sjónvarpsþula, auglýs-
ingateiknari, myndlistarmaður,
leikari, söngvari og tónskáld.
Hún lauk námi í auglýs-
ingateiknun frá Myndlista- og
handíðaskóla Íslands 1968, var í
Leiklistarskóla Þjóðleikhússins
1969-1972, lærði einnig söng og
tónlist, var auglýsingateiknari
hjá Sjónvarpinu og víðar, form-
ari á teiknistofu Sjónvarpsins,
var einnig um skeið þáttagerðar-
maður. Hún gaf út hljómplötur,
hélt myndlistarsýningar, var vin-
sæll skemmtikraftur og síðast en
ekki síst landsfræg sjónvarps-
þula. Útför Rósu fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 24. janúar
2020, klukkan 13.
Okkur vinkonum Rósu Ingólfs-
dóttur sem nú er látin eftir löng
veikindi langar að minnast hennar
í fáum orðum. Það eru orðin ein 50
ár síðan leiðir okkar lágu fyrst
saman, var það í gegnum leik-
listina. Rósa var einstök og við
tökum undir orð dóttur hennar
Klöru er hún segir á Fésbókinni:
Mamma var stórleikkona, ljóð-
skáld, tónlistarkona, baráttu-
manneskja, frumkvöðull, fegurð-
ardís, myndlistarkona, vinkona,
lífsfélagi, samferðamanneskja,
húmoristi, pistlahöfundur, þátta-
gerðarmanneskja, sjónvarpsþula,
sálufélagi og trúnaðarvinur. En
þrátt fyrir alla þessa titla var Rósa
ekki allra og eins og stendur í við-
talsbókinni Rósumál er Jónína
Leósdóttir skráði var Rósa einfari
og fór sínar eigin leiðir eins og
margir listamenn gjarnan gera.
Rósa ólst upp á menningar-
heimili. Ingólfur lögregluþjónn,
faðir Rósu, var listrænn, samdi
bæði lög og ljóð og fékkst einnig
við að mála. Við útför Ingólfs lás-
um við vinkonur Rósu ljóð hans og
Lögreglukórinn í Reykjavík söng
lög hanns og ljóð sem var ákaflega
fallegt.
Er Klara barnabarnið fæddist
samdi Ingólfur:
Þegar víkur vetrar braut,
verður létt um sporið.
Alla þína ævibraut
út í bjarta vorið.
Þetta ljóð hefur fylgt mér alla
ævi, segir Klara. Móðir Rósu var
einnig listræn, hafði fallega söng-
rödd, var handavinnukona og mik-
il og góð húsmóðir.
Rósa dáði foreldra sína mjög og
ræddi oft um þau.
Það er margs að minnast þegar
komið er að leiðarlokum. Hugur-
inn nemur staðar andartak við
sérstök minningabrot, eins og
þegar við leikfimishópurinn Rós-
irnar héldum upp á 10 ára afmæli
Jazzballettskóla Báru, hressar og
kátar og við Rósa sömdum og lék-
um leikþáttinn Eitt kíló upp og
eitt kíló niður og er Rósa kom í
Sálarrannsóknarfélagið í Garða-
stræti, en þar uppi bjó ég og Rósa
kom oft við í leiðinni og gátum við
rabbað um alla heima og geima og
hlegið mikið. Alltaf var umræðu-
efnið, listin, tilfinningar og anda-
heimurinn. Það þótti okkur ekki
leiðinlegt.
Að lokum kveðjum við vinkonu
okkar með þakklæti og óskum
henni góðrar ferðar inn í sumar-
landið.
Vottum dætrum hennar Klöru
og Heiðveigu og fjölskyldunni allri
innilega samúð. Hvíl í frið.
Jónína Herborg Jónsdóttir,
Heiðdalshúsi Eyrabakka,
Geirlaug Þorvaldsdóttir,
skólasystir úr Leiklistarskóla
Þjóðleikhússins.
Frumherjarnir, sem unnu við
það að móta íslenskt sjónvarp á
fyrstu árum þess, voru flestir svo
ungir, að líklega hefur verið leitun
að opinberri stofnun á þeim tíma,
þar sem starfsmannahópurinn
samanstóð af jafn ungu fólki. Og
frumherjaandinn í þessum tiltölu-
lega fámenna hópi var einstakur
og smitandi; allt var svo nýtt, bæði
í tækni og viðfangsefnum um allt
land. Framfaraskrefin voru sam-
felld. Eitt af þeim skrefum var
þegar farið var úr svart-hvítu yfir í
lit í lok áttunda áratugarins. Þeg-
ar frá leið eftir þau tímamót birt-
ust samskipti frumherjanna í
óformlegum samtökum þeirra,
sem mynduðust einhvern veginn
af sjálfu sér undir heitinu „Svart-
hvíta gengið“.
Á þeim fjórum áratugum sem
liðnir eru á ferli þessa hóps hafa
ríkt vaxandi samkennd og gróin
vinátta, sem mynduðust strax í
upphafi. En jafnframt hefur tím-
ans straumur farið að setja mark
sitt á hann, þannig að smám sam-
an hefur kvarnast úr honum; nú
síðast með fráfalli Rósu Ingólfs-
dóttur. Orðið sjónarsviptir kemur
upp í hugann þegar hún kveður
jarðlíf sitt, því að orðmyndirnar
„sjón“ og „sýn“ eiga við um svo
margt í lífi hennar, sjónvarp, sjón-
varpsskjár, sjónvarpstexti, sjón-
varpsgrafík, sjónvarpsframkoma,
ásjóna, ásýnd og lífssýn. Rósa var
leikhúsmanneskja fram í fingur-
góma, sem gerði sjónvarpið að að-
alvettvangi sínum. Leiksvið hefur
þann óviðjafnanlega kost að skapa
þráðbein og gagnvirk hughrif í
beinu augnsambandi á milli túlk-
andans á sviðinu og áhorfandans.
Að sama skapi er skortur á þess-
um beinu gagnvirku tengslum
helsti akkilesarhæll sjónvarps og
kvikmynda. En ef ætti að nefna
einhvern sem virtist geta brotist í
gegnum þennan ósýnilega múr
kemur nafn Rósu Ingólfsdóttur
vissulega upp í hugann. Henni
tókst að gera jafn einfaldan hlut
og að hella upp á kaffibolla og fá
sér sopa í örlítilli þularstofu að
ógleymanlegri upplifun sinni og
sjónvarpsáhorfenda. Lífsgleði
hennar og ákafi við að deila kjör-
um og einlægum skoðunum með
fólkinu, sem var hinum megin við
linsuna og sjónvarpsskjáinn, var
einstakur; oftast litlir gimsteinar
sem glitruðu fölskvalaust og urðu
minnisstæðir, lífguðu upp á hvers-
daginn og bættu alla, jafnt í gegn-
um tækni myndvörpunarinnar
sem og í persónulegum samskipt-
um á vinnustað og í hversdagslífi.
Ómar Ragnarsson.
Ég sendi hugheilar samúðar-
kveðjur til ástvina Rósu, vinkonu
minnar.
Rós er farin í ferðina löngu,
fortjaldið á látins braut.
Man merka sál á sérgöngu,
minning um fortíð þaut.
Hjartasól hljóðgeisli í tónaóð
himnasál leynist í laut.
Rós sér í veglegu vökubönd
í vonum daufra ljósa.
Fugl á himni, Drottins hlý hönd
í lystigarði fallinna rósa.
Himnasól hljóðgeisli í tónaóð
ferðalok, kveðja til rósa.
Rós halloka við harm svarta
hugga engla á herferð.
Himna kærleiksgjöfin í hjarta,
heillasál á heilagri ferð.
Hjartasól hljóðgeisli í tónaóð
himnasál í eilífðina sérð.
Rós er geisli gimsteins þar,
við grátum og engil þágum.
Friðaland í Jesú það er svar
eilíft líf Almættis ef náum.
Himnasól hljóðgeisli í tónaóð,
himnasál, síðar þig sjáum.
Rós er á ferð í feigðarklaustur
fortjald opið, sól sefur.
Drottinn dýrðar huggar traustur
dauf sunna birtu tefur.
Himnasól hljóðgeisli í tónaóð
himnaröðull ljós hefur.
Rós himna hljómur hjarta rís
hönd Drottins í englasýn.
Þrot sálar þróun kærleika ós,
þjáning liðin blessun þín.
Á himni hels, uppskeran rós.
harmur er ást í Paradís.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Jóna Rúna Kvaran
Guðmunda Rósa
Ingólfsdóttir
Innilegar þakkir fyrir hlýju og samúið við
andlát og útför okkar ástkæru konu, móður,
ömmu og tengdamóður,
LILJU SIGURÐARDÓTTUR
áður til heimilis að Klapparhlíð 18,
Mosfellsbæ.
Aðstandendur færa starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Hamra bestu þakkir.
Trausti Brekkan Hjaltason
Birgir Ægir Kristjánsson Hlín Albertsdóttir
Hermann Páll Traustason Karin Eva Hermannsdóttir
Sigurður Trausti Traustason Kolbrún Ýr Einarsdóttir
Tómas Pétur Einarsson Corrine Einarsson
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát og útför okkar áskæru móður,
tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
BJARNEYJAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Seyðisfirði,
Hæðargarði 29, Reykjavík.
Rannveig Jónína Ásbjörnsd. Stefán Carlsson
Björn Eyberg Ásbjörnsson Valgerður Sveinsdóttir
Fanney Björk Ásbjörnsdóttir Tómas Jóhannesson
Ester Ásbjörnsdóttir Einar Egilsson
og fjölskyldur