Morgunblaðið - 14.03.2020, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. MARS 2020
✝ Lilja Bernód-usdóttir, póst-
afgreiðslumaður í
Reykjavík, fæddist
10. nóvember 1959.
Hún varð bráð-
kvödd á heimili
sínu 9. febrúar
2020. Foreldrar
hennar voru hjónin
Anna Halldórs-
dóttir Aspar, fædd
7. janúar 1923, dáin
1. september 1999, og Bernódus
Ólafsson, fæddur 17. mars 1919,
dáinn 18. september 1996. For-
eldrar Önnu voru hjónin Krist-
björg Torfadóttir frá Asparvík á
Ströndum, fædd 5. maí 1902, dá-
in 22. maí 1987, og Halldór
Hjálmars Guðmundsson Aspar
frá Aratungu í Staðardal á
Ströndum, fæddur 25. maí 1894,
dáinn 22. febrúar 1935, búsett á
Akureyri. Foreldrar Bernód-
usar voru hjónin Þórunn Sam-
sonardóttir á Gjögri, fædd 16.
maí 1891, dáin 11. okt. 1986, og
Ólafur Magnússon á Gjögri,
fæddur 3. febrúar 1890, dáinn
13. júlí 1948. Systkini Lilju 1)
Halla Björg Bernódusdóttir,
fædd 27. mars 1944, hennar
maður Ari H. Einarsson, fæddur
22. apríl 1938 og eiga þau þrjú
börn, barnabörn og
langömmubörn. 2)
Þórunn Bernód-
usdóttir, fædd 18.
júlí 1945, hennar
maður Guðmundur
J. Björnsson, fædd-
ur 4. október 1949,
og eiga þau 5 börn
og barnabörn 3)
Ólafur Halldór
Bernódusson,
fæddur 23. ágúst
1951, kona hans Guðrún Páls-
dóttir, fædd 18. júní 1952, eiga
þau þrjú börn, barnabörn og
langafabörn.
Lilja fæddist á æskuheimili
sínu Stórholti á Skagaströnd og
ólst þar upp og gekk í Höfð-
askóla. Hún var ógift og barn-
laus en með framlagi sínu studdi
hún í mörg ár skólagöngu í
gegnum alþjóðleg hjálparsam-
tök. Sem unglingur vann hún
við fiskvinnslu og önnur tilfall-
andi störf. Hún lauk stúdents-
prófi frá Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti. Einnig lauk hún
námi frá Póstmannaskólanum
og starfaði hjá Póstinum yfir 38
ár eða þar til í september 2019.
Útför Lilju fer fram frá Hóla-
neskirkju á Skagaströnd í dag,
14. mars 2020, kl. 13.
Að gleðjast og hryggjast
hér um fáa daga
Að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal)
Það var mikill spenningur hjá
okkur systkinunum þrem í Stór-
holti haustið 1959 þegar við viss-
um að brátt mundi fjölskyldan
stækka. Öll höfðum við miklar
væntingar til þessa litla systk-
inis sem væntanlegt var. Þær
væntingar snerust um ýmislegt,
kyn útlit o.s.frv. allt eftir aldri
okkar. Svo kom dagurinn 10.
nóvember og þarna var litla fal-
lega Liljan okkar komin í sig-
urkuflinum sínum, ekki stóðust
nú væntingar okkar allra systk-
inanna en mikið sem mínar
væntingar stóðust, hún var svo
lítil og falleg þessi yngsta systir
okkar og svo gaman að stússast
með hana þennan vetur og sum-
ar, hún var svo yndislegt barn
alltaf svo glöð og skemmtileg og
það fylgdi henni í lífinu. Svo fór
ég burt í skóla og vinnu og var
eftir það bara gestur í Stórholti.
En þó var ég heima á jólum um
mörg ár og þá gat ég haldið
áfram að dekra þessa litlu prins-
essu. Það var trú manna að þeir
sem fæddust í sigurkufli ættu
framundan langt og hamingju-
samt líf. Ekki gekk það alveg
eftir hjá Lilju systur minni. Hún
mátti aldeilis hafa fyrir lífinu.
Hún fæddist með heilkenni sem
gerði henni oft lífið erfitt en hún
fór í gegnum allt með bros á vör
og húmor í lagi. Og hún var af-
skaplega dugleg og kom vel
undir sig fótunum. Hún fór í
skóla og lauk stúdentsprófi.
Gekk alltaf vel að læra. Hún
eignaðist íbúð í Reykjavík og
var í góðri vinnu alla tíð. Ekki
varð hún samt langlíf þrátt fyrir
sigurkuflinn, aðeins 60 ára.
Þær Lilja og eldri dóttir okk-
ar tengdust vináttuböndum þeg-
ar báðar voru fluttar suður og
áttu margar góðar stundir sam-
an, fóru á kaffihús og í leikhús
þær bjuggu sér til þá áætlun að
fara sem sjaldnast tvisvar á
sama kaffihúsið, heldur gefa því
einkunn. Og prufa svo nýtt.
Yngri dóttir okkar minnist þess
þegar hún sem smábarn var í
heimsókn hjá ömmu og afa á
Skagaströnd að Lilja sem þá var
unglingur fór með hana inn í
herbergi þegar kom að hátta-
tíma og sat á rúmstokknum hjá
henni og kenndi henni þessa
bæn:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Og Lilja mín hætti ekki fyrr
en barnið hafði lært bænina.
Elsku systir mín, ég trúi því
að þú sért komin í fang mömmu
og pabba og að þér líði vel, laus
við allt sem lífið hérna megin
stríddi þér með.
Þú munt aldrei gleymast, við
elskum þig.
Halla systir.
„Hæ, hæ, er ekki kominn tími
á bæjarrúnt?“
Skilaboðin eru frá Lilju
frænku, einföld, skýr og ekkert
múður. Hún vildi hafa hlutina á
hreinu, röð, reglu og gott skipu-
lag.
Við vinkonurnar hittumst oft,
tókum rúnt um bæinn, kíktum á
Laugaveginn og röltum kannski
smá, settumst inn á kaffihús eða
fengum okkur að borða.
Skemmtilegast fannst okkur að
fara í föndurbúðir eða á bóka-
markaði og þar gátum við eytt
löngum tíma. Þegar ég bjó fyrir
norðan kom hún alltaf við þegar
hún var á ferðinni og stoppaði í
góðan tíma.
Fyrir 5 árum lenti Lilja í slysi
þar sem keyrt var á hana þegar
hún var að ganga yfir götu. Hún
var flutt með sjúkrabíl á sjúkra-
hús og þaðan var hringt í mig.
Þegar ég kom þangað var komið
í ljós að hún var lærbrotin, hafði
fengið höfuðhögg og var illa
marin um líkamann. Hún þurfti
í aðgerð. Hún var glöð að sjá
mig en gerði lítið úr veseninu á
sér. Það var akkúrat eins og hún
var, kvartaði aldrei. Við rann-
sóknir kom svo í ljós að hún var
með æxli í lunganu og þurfti að
fara í aðgerð út af því líka. Í
kjölfarið þurfti hún í allskonar
læknastúss og vesen sem tók
tíma. Við hittumst yfirleitt dag-
lega þennan tíma og þegar
henni skánaði fórum við rúnt og
síðan á kaffihús. Kaffihúsaheim-
sóknirnar urðu síðan að ákveðnu
verkefni hjá okkur, nefnilega
þannig að við ákváðum að fara
helst ekki á sama kaffihúsið
tvisvar í röð heldur prufa sem
flest og dæma svo hvert og eitt.
Þetta fannst okkur hin besta
skemmtun. Lilja sagði oft að það
hefði verið lán í óláni að það var
keyrt á hana því annars hefði
krabbameinið ekki fundist. Fyr-
ir henni var þetta bara verkefni
sem þurfti að vinna og „ekkert
mál með það“.
Þegar Lilja varð fertug gaf
amma henni utanlandsferð í af-
mælisgjöf og ég var svo heppin
að vera boðin með. Ferðin var
plönuð í nóvember í kringum af-
mælið hennar Lilju en í byrjun
september lést amma. Ég hélt
þá að við myndum hætta við
ferðina en annað kom á daginn,
amma hafði gengið svo frá end-
um að allt var klappað og klárt
og við frænkur fórum saman
ásamt þremur öðrum vinkonum
og skemmtum okkur mjög vel.
Hún hafði nefnt það við mig
núna undanfarið að við ættum
nú kannski að skella okkur aftur
út saman, svona í tilefni þess að
hún væri orðin sextug.
Lilja fylgdist vel með okkur
systkinabörnunum sínum, börn-
unum okkar og barnabörnum.
Hún var dugleg að halda minn-
ingu ömmu og afa á lofti og
hafði gaman af að segja sögur af
þeim.
Lilja var fyrir mér miklu
meira en bara litla systir
mömmu, frænka mín, hún var
vinkona mín sem ég treysti og
átti margar góðar stundir með.
Ég á eftir að sakna Lilju
frænku og tímans okkar saman.
Elsku Lilja, ég veit að vel er
tekið á móti þér í Sumarlandinu
og amma og afi hafa ekki getað
verið án þín lengur. Ég bið að
heilsa og takk fyrir allt og allt.
Minningin um góða vinkonu
og frænku lifir í hjarta okkar
sem eftir erum.
Helga Ólína.
Á snöggu augabragði 9. febr-
úar sl. varð Lilja systir mín
bráðkvödd á heimili sínu. Dag-
inn áður var hún hress og glöð
og hlakkaði til sunnudagsins þar
sem hún ætlaði að skottast í
búðir og á kaffihús frænkum
sínum. Lilja var yngsta barn
foreldra minna og fæddist í
Stórholti 10. nóvember, aðeins
fyrir tímann, en áætlað var að
fæðingin færi fram á sjúkrahús-
inu á Blönduósi. 10. nóvember
og dagana á undan gekk á með
iðulausri stórhríð sem gerði allt
kolófært innan Skagastrandar
og nágrennis. Þegar ljóst var að
barnið ætlaði að koma í heiminn
þennan dag var ekki annað í
stöðunni en að pabbi færi út í
óveðrið til að ná í ljósmóður.
Hann komst að heimili Helenu
Ottósdóttur sem þá var nýtekin
til starfa sem ljósmóðir á Skaga-
strönd og hjálpuðust þeir að
maður Helenu, Georg Hjartar-
son, við komast til baka fyrir
Víkina. Lilja var fyrsta ljós-
ubarn Helenu og þegar kollur-
inn kom sáu pabbi og ljósa að
barnið var í sigurkufli sem þykir
mikið gæfumerki. Ljósa hafði
aldrei séð slíkt en pabbi, sem
var vanur sveitastörfum, vissi
strax hvað bar að gera og um
leið og Lilja var fædd rauf hann
sigurkuflinn svo barnið næði að
anda. Hann tók sem sagt á móti
yngsta barninu sínu og fór það
vel úr hendi.
Elsku Lilja var var ekki nema
11 merkur, fínlegt og nett barn
sem þótti sverja sig í föðurætt-
ina en eftir því sem árin liðu var
ljóst að aðrir þætti stjórnuðu
lágum líkamsvexti hennar. Um
6-7 ára aldur kom í ljós að hún
var fædd með svonefnt Turner-
heilkenni sem gerir það m.a. að
verkum að líkamsvöxtur fylgir
ekki aldri.
Þó að Lilja hafi allt tíð verið
lágvaxin vantaði ekkert upp á
kraftinn og dugnaðinn, það var
henni ekki að skapi að gefst upp
fyrir þeim áskorunum og verk-
efnum sem hún stóð frammi fyr-
ir í lífinu. Á æskuárunum voru
gerðar sömu kröfur til hennar
og jafnaldra t.d. að ganga dag-
lega kílómetra leið í og úr Höfð-
askóla í hvernig færð og verðr-
um sem var og á unglingsaldri
að fara í fiskvinnu og tilfallandi
störf, eins og aðrir unglingar.
Lilju gekk vel að læra og tók
m.a. gagnfræða- og stúdentspróf
og kláraði nám sem yfirpóst-
afgreiðslumaður í Póstmanna-
skólanum. Hún flutti ung til
Reykjavíkur og starfaði hjá
Póstinum yfir 38 ár eða þar til
henni var sagt upp störfum í
september 2019 ásamt fleirum.
Glettni, hnyttin tilsvör og
húmor einkenndu Lilju og það
var alltaf stutt í brosið enda átti
hún góð samskipti við alla, stór-
fjölskyldu sína, vinnufélaga sem
hún mat mikils og var vel liðin
samstarfsmaður. Lilja las alla
tíð mikið, sérstaklega enska
reyfara, hún naut þess að horfa
á kvikmyndir, fara á söfn og list-
sýningar og ekki síst að vera
með með ættingjum í kaupstað-
arferðum og fara á kaffihús með
kunningjum og frændfólki. Hún
litla systir mín var aldrei há-
launamanneskja en með útsjón-
arsemi og seiglu gat hún ung
keypti sér litla íbúð á Lindargöt-
unni og síðan stærri íbúð í Fífu-
rima í Grafarvogi þar sem henni
leið afar vel og átti góða ná-
granna. Í dag kveðjum við Lilju
systur, mákonu og frænku með
söknuði og lífið sem við fjöl-
skyldan áttum með henni og
óskum henni fararheillar í sum-
arlandið góða. Minning hennar
lifir áfram í hjarta okkar sem
þótti vænt um hana. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi,
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Þórunn Bernódusdóttir
Hún Lilja frænka mín fæddist
í sigurkufli. Slíkt hefur sam-
kvæmt íslenskum þjóðháttum
verið talið lán hið mesta. Ekki
er ég nú samt viss um að Lilja
hafi alltaf viljað samþykkja að
hún hafi hlotið stóra vinninga í
lífslottóinu. Lilja fæddist nefni-
lega með ólæknandi erfðasjúk-
dóm sem gerði hana á sumum
sviðum frábrugðna okkur hin-
um. Lilja var smávaxin, kvik í
hreyfingum og bar ýmis ein-
kenni Turner-heilkennisins. Hún
gat meðal annars ekki eignast
börn þess vegna.
Lilja eignaðist aldrei maka
eða lífsförunaut og bjó því alla
tíð ein eftir að hún flutti úr for-
eldrahúsum. Hún var hins vegar
ákaflega sjálfstæð og aldrei
byrði á neinum. Hún fór í Póst-
mannaskólann, kláraði sitt nám
og sinnti sínum störfum hjá
póstinum í 38 ár og var þar í
samfélagi við samstarfsfólk sitt.
Lilja hafði lengst af það hlut-
verk að sjá til þess að bréf okk-
ar hinna skiluðu sér á réttan
stað. Gluggaumslög, sendibréf
og jólakort voru því hennar ær
og kýr. Lilju var hins vegar
mikið áfall þegar henni var fyr-
irvaralaust sagt upp störfum hjá
Íslandspósti síðastliðið haust
rétt fyrir 60 ára afmælið. Vin-
samlegast beðin að yfirgefa
vinnustað sinn með það sama.
Fólki er launað lífsstarfið með
misjöfnum hætti. Lilja var því á
krossgötum þegar hennar stund
rann upp.
Elsku Lilja, þú varst ávallt
hlý og góð við okkur systkina-
börnin. Tilbúin að taka á móti
okkur opnum örmum og leyfa
okkur að gista í litlu íbúðinni
þinni á Lindargötunni. Takk fyr-
ir mig og mína.
Halldór Gunnar Ólafsson.
Lilja
Bernódusdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SVANFRÍÐUR GUÐRÚN GÍSLADÓTTIR
þroskaþjálfi,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 17. mars klukkan 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Helgi Gretar Kristinsson
Gísli Kristinn Ísleifsson Björk Ína Gísladóttir
Kristín Ísleifsdóttir
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
AUÐUNN KARLSSON
Kríulandi 8, Garði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
mánudaginn 9. mars.
Anna Þór Auðunsdóttir Hanna Rún Þór
Guðfinna Auðunsdóttir Sveinbjörn Hauksson
Auður Auðunsdóttir Sigurvin Heiðar Sigurvinsson
Bjarni Auðunsson Sigurrós Jónasdóttir
Sigurjón Haraldsson Guðný Anna Annasdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, amma og langamma,
ERLA MARÍA SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Strikinu 3, Garðabæ,
lést á Hjúkrunarheimilinu Ísafold, Hrafnistu,
sunnudaginn 8. mars.
Í ljósi aðstæðna fer útför hennar fram í
kyrrþey.
Aðstandendur þakka starfsfólki Ísafoldar góða aðhlynningu og
auðsýnda alúð.
Þorgeir, Anna og Sigríður Ingólfsbörn
barnabörn og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ELÍSABET KRISTÍN EINARSDÓTTIR
frá Bolungarvík,
lést á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum
þriðjudaginn 3. mars.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Einar Örn Konráðsson Daníel Rafn Einarsson
Þórir Rúnar Sveinsson Torfhildur Hólm Jensdóttir
Kári Þór Þórisson
Kristján Númi Sveinsson
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, systir og mágkona,
MARY PAT FRICK
Blásölum 24, Kópavogi,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 8.
mars. Útför hennar fór fram í kyrrþey.
Sigurður Sverrisson
Brian Frick
Cathy Frick
Bryson Frick
Kathy Huber
Geof Huber
Robert Ryan
Judith Ryan
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
UNNUR SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Sléttuvegi 11, Reykjavík,
lést á öldrunardeild Landspítalans
á Vífilsstöðum þriðjudaginn 3. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ragnheiður Jónsdóttir Elías G. Magnússon
Garðar Jónsson Hulda Óskarsdóttir
Mary A. Campbell
barnabörn og barnabarnabörn