Morgunblaðið - 14.03.2020, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. MARS 2020
✝ Karl Pét-ursson Riba
fæddist í Lundi í
Svíþjóð 22. desem-
ber 1971. Hann
lést 25. febrúar
2020.
Foreldrar hans
eru Pedro Riba
læknir og Hrafn-
hildur Schram,
listfræðingur og
rithöfundur, en fyrir áttu þau
dótturina Hrafndísi Teklu, sál-
fræðing.
Fjölskyldan flutt-
ist heim til Íslands
árið 1976.
Karl, sem fæddist
með Downs-
heilkenni, þroskaðist
og naut lífsins á sinn
hátt. Síðustu 30 árin
var hann til heimilis
í Fögruhlíð, Skálat-
úni í Mosfellsbæ, þar
sem hann naut ein-
stakrar ástar og umhyggju.
Útför hans fór fram 11. mars
2020.
Nú er Karl Pétursson, sem aldr-
ei var kallaður annað en Kalli,
genginn. Ég hitti hann fyrst á
heimili foreldra hans, Hrafnhildar
Schram og Pedro Riba, í Lundi í
Svíþjóð árið 1973, en Kalli var þá á
öðru ári. Ég man alltaf að það sló
mig hvað hann og stóra systir hans,
Hrafndís Tekla, voru ólík. Tekla
hafði hið spænskættaða yfirbragð
föður síns, var með hrafntinnu-
svart hár og stór græn augu, en
Kalli hafði hið ljósa yfirbragð móð-
ur sinnar, var bláeygður eins og
hún, með fíngerðu andlitsdrættina
og fínlegu beinabyggingu hennar.
Hann erfði líka hinar fallegu hend-
ur móður sinnar.
Ég fylgdist með uppvexti Kalla
og lífsferli, að mestu leyti úr
fjarska, en ég eyddi tíma með hon-
um og móður hans í nær hvert
skipti sem ég dvaldi á landinu. Kalli
var einstakur persónuleiki og hafði
sinn sérstaka stíl. Hann erfði fag-
urkeragenið frá móður sinni og
hafði ákaflega gaman af því að vera
vel til fara. Hann sýndi ánægju
sína yfir því að vera fallega klædd-
ur með því að strjúka stoltur fötin
sín og brosa út í eitt, en Kalli átti
erfitt með að tjá sig á mæltu máli.
Kalli var léttur og lipur í hreyf-
ingum og hafði ákaflega gaman af
því að dansa, og hafði mikla unun af
tónlist. Þau voru ekki fá dansi-
böllin, þar sem Kalli var á dansgólf-
inu allt kvöldið. Kalli var tíður gest-
ur í sundlaugunum, hann var vel
syndur og hafði mikla unun af
frelsinu sem fólst í því að geta
smeygt sér í gegnum vatnið eins og
selur. Hann skemmti sér líka vel í
vatnsrennibrautinni. Kalli var mik-
ill matmaður og elskaði fátt meira
en gott kaffi og sætabrauð.
Kalli var einlægur og ljúfur í
lund og alltaf var stutt í brosið, en
hann átti líka sínar erfiðu stundir.
Með aldrinum fór honum að hraka
líkamlega og hann átti um tíma erf-
itt með gang vegna veikinda í
mjöðm. Þegar hann missti máttinn
átti hann það til að fyllast kvíða og
undir lokin vildi hann lítið fara,
fann öryggi og frið í sambýlinu í
Skálatúni, þar sem hann dvaldi um
árabil. Þar var að honum hann búið
og vel um hann hugsað og Mos-
fellssveitin varð hans heimabyggð.
Og í dag mun hann kveðja fal-
legu sveitina sína og þennan heim
frá kirkjunni í Lágafelli.
Við fjölskyldan á Kaliforníu-
strönd sendum fjölskyldu Kalla og
vinum hans okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Inga Dóra Björnsdóttir.
Karl Pétursson
Riba
✝ Ardís GuðrúnKristjánsdóttir
fæddist á Heimabæ
á Hvallátrum í
Rauðasandshreppi
14. apríl 1931. Hún
lést 22. febrúar
2020 á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Foreldrar Ardís-
ar voru hjónin
Kristján H. Sig-
mundsson bóndi, f.
á Hvalskeri Patreksfirði 6.
sept. 1889, d. 4. nóv. 1976, og
Sigríður Eggertsdóttir hús-
móðir, f. á Heimabæ á Hval-
látrum í Rauðasandshreppi 12.
okt. 1900, d. 17. nóv. 1981. Ar-
dís var sjöunda í röð tíu systk-
ina. Systkini Ardísar: Ragn-
heiður, f. 1917, d. 1982, Gísli, f.
1921, d. 2011, Ingibjörg Krist-
ín, f. 1923, d. 2005, Eggert
Halldór, f. 1925, Hulda, f. 1926,
d. 2019, Sigurður Ágúst, f.
1929, d. 2011, Kristín Hrefna, f.
1932 d. 2017, Einar Sigmundur,
f. 1936, d. 2017, og Jóna Mar-
grét, f. 1941.
Ardís giftist 2. apríl 1955
Valtý Eyjólfssyni vélfræðingi,
f. á Lambavatni á Rauðasandi
f. 11. júní 1930. Foreldrar hans
mundsdóttur, f. 2. júlí 1960.
Synir Sigurðar og Sivjar:
Andri Rúnar, f. 15. maí 1989, í
sambúð með Petru R. Rúnars-
dóttur, f. 1993, Frank Heiðar,
f. 31. mars 1997, og Valtýr
Þórður, f. 17. maí 1999. Sonur
Sivjar: Ásgeir Daníel Sæ-
mundsson, f. 31. ágúst 1984.
Sambýliskona Ásgeirs: Auður
Sigurkarlsdóttir, f. 1989. 3)
Bylgja, f. 30. maí 1966, í sam-
búð með Jóhanni Sigurþórs-
syni, f. 22. feb. 1965. Börn
Bylgju og Jóhanns: Ragnheið-
ur, f. 29. des. 1989, og Óskar
Daði, f. 14. sept. 1995. Sam-
býliskona Óskars: Þorgerður
Brá Traustadóttir, f. 1995.
Ardís ólst upp á Hvallátrum
en fór til Reykjavíkur 1946 og
var þar í vist tvo vetur. Sam-
hliða vistinni sótti hún saum-
anámskeið og vann eftir það á
saumastofum með hléum allt til
ársins 1961. Árið 1976 hóf Ar-
dís störf á Vífilsstöðum og
vann þar alls í 21 ár. Ardís
varði kröftum sínum fyrst og
fremst í umönnun og uppeldi
barna sinna og heimilisstörf.
Ardís var lagin við hannyrðir
og prjónaði og saumaði á börn
sín og barnabörn meðan henni
entist heilsa til. Ardís og Val-
týr fluttust árið 1963 í Garða-
bæ og bjuggu þar er þau flutt-
ust á Hrafnistu Hafnarfirði í
mars 2019.
Útför Ardísar fór fram 6.
mars 2020.
voru hjónin Sveinn
Eyjólfur Sveins-
son, kennari og
vélstjóri, f. á
Lambavatni á
Rauðasandi 14.
okt. 1885, d. 8.
febr. 1941, og Vil-
borg Torfadóttir
húsfreyja, f. í
Kollsvík Rauða-
sandshreppi 5. júní
1896, d. 12. sept.
1987. Börn Ardísar og Valtýs
eru: 1) Eyjólfur Vilbergur, f. 3.
ágúst 1955, kvæntur Ludene
Valtýsson, f. 29. jan. 1967.
Börn þeirra: Thomas Valtýr, f.
23. júní 2000, og Ardís, f. 20.
maí 2005. Dóttir Ludene:
Heibri-Ann Hendricks, f. 1984.
Hún á þrjá syni. Fyrri kona
Eyjólfs er Guðrún Matthías-
dóttir f. 3. jan. 1959. Dætur
þeirra: Tinna, f. 24. sept. 1980,
Hrafnhildur, f. 25. mars 1984,
og Bryndís, f. 2. sept. 1989.
Sambýlismaður Bryndísar er
Rúnar J. Hermannsson, f. 1987.
Sonur þeirra: Kári, f. 15. sept.
2016. Dóttir Rúnars: Ásdís
Björk, f. 2010. 2) Sigurður
Heiðar, f. 30. júní 1962, í sam-
búð með Siv Elísabeth Sæ-
Ardís (Adda) systir mín
fæddist á vordegi 1931, dökk á
brún og brá. Systkinin voru þá
orðin sjö, börn Sigríðar og
Kristjáns á Heimabæ, þrjú áttu
eftir að bætast í hópinn.
Adda ólst upp með foreldrum
sínum, systkinum, móðurömmu
og frændfólki í móðurætt á
Heimabæjarjörðinni. Frænd-
systkinin ólust nánast upp sem
systkini.
Adda var fljótt liðtæk við
ýmis sveitastörf en skemmti-
legast þótti henni að hjálpa
mömmu sinni við heimilisstörf-
in. Henni gekk vel í námi, en
barnakennsla var á Látrum.
Árið 1946 fór Adda ásamt
Gróu frænku sinni til Reykja-
víkur. Báðar réðust í vist á góð-
um heimilum. Nokkur eldri
systkinin frá Heimabæ voru þá
komin suður. Eggert bróðir
okkar, sem vann í prjónaverk-
smiðjunni á Álafossi, hafði
milligöngu um að Adda var ráð-
in á heimili Sigurjóns forstjóra
og Sigurbjargar konu hans.
Vistin var góð hjá frú Sigur-
björgu, sem reyndist Öddu vel
og hvatti hana meðal annars til
að sækja saumanámskeið.
Þegar ég fluttist til Reykja-
víkur bjuggu þau hjónin Adda
og Valtýr í risíbúð á Grett-
isgötu. Ég var heppin að fá
leigt herbergi á sama stað og
var nánast í heimili hjá þeim.
Þau voru þá búin að eignast
son sinn Eyjólf, Valtýr var í
námi og Adda vann langan
vinnudag á saumastofu Álafoss.
Það var gestkvæmt hjá þeim
hjónum í litlu íbúðinni, bæði
voru þau glaðlynd og fé-
lagslynd og fannst gaman að
hitta fólk.
Á þessum árum voru flest
systkini mín flutt suður, nokk-
ur þeirra búin að stofna heimili
og bjuggu flest í göngufæri.
Það var mikill samheldni hjá
okkur systkinunum og á sunnu-
dögum var oft farið í strætó til
Hafnarfjarðar í heimsókn til
Huldu systur og fjölskyldu
hennar.
Adda var einstaklega dugleg
kona og allt sem hún gerði
vann hún vel. Hún saumaði fal-
legar flíkur, saumaði t.d. ferm-
ingarkjólinn minn, hún prjón-
aði, eldaði ljúffengan mat og
bakaði gómsætar kökur. Henni
féll aldrei verk úr hendi.
Í öll ár hef ég verið í nánu
sambandi við Öddu og Valtý, ég
borðaði þar ófáar máltíðir og
var hjá þeim á aðfangadags-
kvöld áður en ég stofnaði eigið
heimili. Eins voru foreldrar
okkar hjá þeim á aðfangadags-
kvöld eftir að þau fluttust til
Reykjavíkur. Börnin okkar eiga
góðar minningar frá því þau
voru í pössun hjá Öddu og
Valla í Breiðási.
Það var ánægjulegt að fá þau
hjón í heimsókn til Svíþjóðar og
eru margar góðar minningar
frá þeim tíma.
Gamli bærinn á Heimabæ er
horfinn, en það var sameigin-
legt átak okkar systkinanna og
fjölskyldna að reisa sumarhús á
bæjarstæðinu. Það var stórt og
skemmtilegt verkefni og áttu
Adda og Valtýr stóran þátt í að
það komst í framkvæmd. Við
systkinin og fjölskyldur okkar
höfum notið þess að dveljast
þar á sumrin í meira en 30 ár.
Sumarhúsið Heimabær er mik-
ill griðastaður og ég er þakklát
góðu sambandi næstu kynslóð-
ar sem nú hefur tekið við
rekstrinum.
Við Eggert erum nú tvö eftir
af stóra systkinahópnum, það
er sárt að horfa á eftir systk-
inum okkar tínast burtu og
skammt stórra högga á milli,
Hulda dó á síðasta ári og Einar
og Hrefna dóu 2017.
Við Hörður vottum Valtý og
fjölskyldunni allri okkar dýpstu
samúð.
Jóna Margrét
Kristjánsdóttir.
Lygnt geymir vatnið
leið mína yfir fjallið,
felur hana rökkri
og ró í nótt.
Vær geymir svefninn
söknuð minn í lautu,
með degi rís hann aftur
úr djúpsins ró.
Þetta saknaðarljóð Snorra
Hjartarsonar heitir Hvíld, sem
gerir það svo viðeigandi í upp-
hafi örfárra kveðjuorða um
hana Öddu okkar, sem hefur
nú fengið hvíldina og samein-
ast ljósinu eilífa.
Adda var mér og systkinum
mínum sem önnur móðir, enda
ein besta vinkona mömmu okk-
ar og alltaf tilbúin að hlaupa
undir bagga með henni þegar
þörf var á slíku, sem var raun-
ar nokkuð algengt. Þær voru
reyndar svo áþekkar að mörgu
leyti að við börnin fundum lít-
inn mun á því að vera heima
eða hjá Öddu og Valda. Mat-
seldin þeirra vinkvenna var
svipuð og heimilisbragurinn
áþekkur, meira að segja
pönnukökurnar þeirra voru
trúlega bakaðar eftir sömu
uppskrift. Fjölskyldurnar voru
mjög nánar að öllu leyti, eig-
inmennirnir báðir til sjós þeg-
ar þau hófu búskap og eig-
inkonurnar þurfandi fyrir
stuðning og félagsskap hvor af
annarri. Þær vinkonurnar
fylgdust að á meðgöngunni um
miðjan sjötta áratuginn, þegar
mamma gekk með mig og
Adda með Eyjólf. Svo náin
voru tengslin að þær lágu sam-
an á sæng, því einungis liðu
þrír sólarhringar frá því ég leit
dagsins ljós þar til Eyjólfur
kom í heiminn. Fyrstu árin
vorum við því mikið til alin upp
hlið við hlið. Pabbi og mamma
bjuggu þá á Lindargötu og
Adda og Valdi á Grettisgötu og
þegar þau fluttu á Ægissíðu
vorum við flutt á Lynghagann.
Seinna meir, þegar Adda og
Valdi fluttu í Garðabæ, fórum
við í Kópavog, og alltaf var
stutt á milli þessara bæja og
heimsóknir tíðar. Raunar
fylgdust þær vinkonurnar aft-
ur að á meðgöngunni með
yngstu börnin sín, það leið ein-
ungis rúmur mánuður frá því
Pétur Már bróðir minn fæddist
og þar til Bylgja mætti til
leiks. Svo þegar mamma okkar
kvaddi snögglega 2007 var
söknuður Öddu sár, mér verða
minnisstæð alla tíð tárin henn-
ar þegar hún sagði okkur systr-
um, mörgum árum eftir andlát
mömmu, að hún saknaði hennar
upp á hvern dag.
Þakklæti fyrir umhyggju,
vináttu og trúnað fyllir hjartað
á kveðjustund, elsku Valdi,
Eyfi, Siggi, Bylgja og aðrir ást-
vinir, fyrir hönd okkar systkina
bið ég þess að englar ljóss og
friðar sefi sorg ykkar og sökn-
uð. Minningin um góða konu
lifir í hjörtum okkar,
Kolbrún Halldórsdóttir.
Adda, eins og Ardís föður-
systir mín var kölluð, kvaddi
þennan heim í febrúar sl. nærri
89 ára að aldri. Við systkinin
eigum Ardísi margt að þakka.
Þegar við voru á barnsaldri
veiktist móðir okkar af berkl-
um og var lögð inn á Kristnes-
hæli og síðar á Vífilstaðahæli.
Þá var það Adda sem tók af
skarið og fór með okkur tvö
eldri systkinin vestur á Hval-
látra í Rauðsandshreppi þar
sem við vorum fóstruð af afa
okkar og ömmu í rúm tvö ár og
síðan vorum við þar í sveit í
átta sumur til viðbótar. Yngsta
systirin fór í fóstur til annarrar
föðursystur okkar.
Adda fór með okkur tvö
vestur, flugum við með Katal-
ínuflugbáti á Patreksfjörð og
vorum síðan sótt á báti, því
ekki var kominn akvegur út að
Látrum vorið 1953. Adda var
alltaf röggsöm og dugleg og
þegar hún kom vestur á sumrin
gekk hún í öll störf meðan hún
dvaldist þar. Einnig var hún
skemmtileg og hnyttin í svör-
um, en hún átti það til að vera
hvöss, ef við krakkarnir gerð-
um eitthvað sem við áttum ekki
að gera.
Sú ákvörðun Öddu að senda
okkur vestur varð til þess að
við kynntumst einstæðu sam-
félagi. Þar var margmenni,
ennþá stundaður útvegsbú-
skapur og eggja- og fuglatekja
úr Látrabjargi. Samvinna og
vinskapur var mikil á milli
bæja og búskapur var rekinn
án tæknivæðingar, nema að
bændur áttu einn traktor sam-
an. Þarna var einnig farskóli
hluta úr vetrum þar sem
krakkar úr nágrannabyggðum
komu og dvöldust á bæjum
meðan á skólahaldi stóð. Þetta
mannlíf mótaði okkur til fram-
tíðar og varð til þess að við tók-
um ástfóstri við sveitina og
heimsækjum hana oft.
Við systkinin stöndum í mik-
illi þakkarskuld við Öddu.
Ég sendi fjölskyldu Öddu
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur vegna fráfalls hennar.
Gísli Már Gíslason.
Ardís Guðrún
Kristjánsdóttir
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Þökkum kærleika og vináttu við andlát og
útför okkar elskulegu
RAGNHILDAR RÓSU EÐVALDSDÓTTUR
Sléttuvegi 17.
Starfsfólki Setbergs, Sólvangi, sendum við
góðar kveðjur fyrir umönnun og hlýju.
Andrea Gísladóttir Ólafur Jóhannesson
Andrea Eðvaldsdóttir Katrín Rósa Eðvaldsdóttir
Fannar Eðvaldsson Eirún Eðvaldsdóttir
Gísli Freyr Ólafsson, Finnur Ólafsson, Beitir Ólafsson
og barnabarnabörn
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegs föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
EINARS SVERRISSONAR
viðskiptafræðings,
Hlíðarhúsum 5,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Eir.
Þorgeir Einarsson Halla Kristín Þorsteinsdóttir
Sverrir Einarsson
Vilborg Rósa Einarsdóttir Tryggvi M. Baldvinsson
Sigurlaug Vigdís Einarsdóttir
Sigrún Unnur Einarsdóttir Sigurjón Bragason
og afabörn
Áður auglýstri útför
SVANHILDAR INGVARSDÓTTUR
hefur verið frestað um óákveðinn tíma.
Sveinn Þorkell Guðbjartsson
Katrín Sveinsdóttir