Fréttablaðið - 19.09.2020, Blaðsíða 72

þegar henni var neitað um að hitta
yngri bróður minn. Því var meðal
annars logið upp á hana að hún
hefði verið í neyslu. Það er alls ekki
satt.“ Siggi segir mann hafa komið
inn í líf móður sinnar sem hafi haft
slæm áhrif á fjölskylduna. „Það var
svo ótrúlega margt erfitt sem gerð-
ist,“ segir Siggi.
„Mamma þráði líka öryggi. Hún
starfaði sem tækniteiknari og hafði
ekki mikið á milli handanna.“
Í nokkur ár voru Siggi og móðir
hans ósátt og töluðust minna við.
Það gerðist í kjölfar þess að hún
ákvað að f lytja til Noregs, án Sigga,
sem upplifði það sem útskúfun.
„Þá f lutti ég til ömmu sem er
yndisleg manneskja, samt svolítið
fyndin,“ segir hann og hlær. „Þetta
var náttúrulega f lókið, ég var eins
og ég var. Ég fann frið í því að
reykja gras. Ég man eftir því þegar
ég reykti í fyrsta sinn og einhver ró
rann yfir mig, allur kvíðinn hvarf,“
segir Siggi sem hafði þjáðst af kvíða
frá því hann var lítið barn.
Samviskubit gagnvart börnunum
Sex ár eru liðin frá því slitnaði upp
úr síðasta sambandi móður hans.
Siggi segir hana aldrei hafa orðið
sama eftir það.
„Eitt skiptið kom ég heim og hún
sat ein á miðju gólfinu, öskrandi og
rífandi af sér hárið. Ég náði engu
sambandi við hana og þetta var
ekki eina atvikið. Hún lokaði sig
líka af heima hjá sér. Það var á ein-
hvern hátt búið að ná að sannfæra
hana um að hún væri rugluð. Hún
var orðin svo brotin, marg brotin.“
Samskipti Sigga við móður sína
voru þó góð síðustu ár.
„Hún kallaði mig alltaf ljósabarn-
ið sitt. Hún sagði það alltaf við mig
þegar við hittumst: „Aldrei gleyma
að þú ert ljósabarnið mitt.“ Hún var
alltaf til staðar fyrir mig, eða eins
mikið og hún gat.
Hún var alltaf að segja við okkur
síðustu árin hvað hún væri miður
sín yfir að hafa ekki verið meira
til staðar, eða hafa ekki gert meira
fyrir okkur á meðan á þessu erfiða
tímabili stóð. Henni leið eins og
hún væri fyrir. Hún var í stanslausri
baráttu við sjálfa sig.“
Hann segir að það erfiðasta við
ásakanirnar í garð móður hans hafi
verið sú staðreynd að hún hafi verið
farin að trúa þeim sjálf.
„Mamma þorði stundum ekki
að vera ein með Leó, son minn, því
hún var svo hrædd um að þetta væri
satt, að hún væri ekki nógu góð við
börn. Það var bara búið að telja
henni trú um það. Henni leið eins
með dóttur Salnýjar, systur minnar.
Hún átti einnig erfitt með að vera
hátt uppi í húsi eða annars staðar
með börn. Það var eitthvað sem
tengdist æsku hennar. Hún faldi
alla hnífa heima hjá sér því hún var
svo taugatrekkt yfir þessu. Ég fann
ekki einu sinni brauðhníf heima
hjá henni,“ segir Siggi og bætir við
að hann hafa upplifað það svo að
móðir hans væri alltaf að bíða eftir
næsta áfalli.
Hjartahimnubólga af ofneyslu
Fyrir sex árum reif Siggi á sér
þindina og fékk hjartahimnubólgu
vegna ofneyslu.
„Þá hafði ég tekið alls konar efni
og hjartað fór allt í einu á fullt. Á
einhvern ótrúlegan hátt lifði ég það
af, en ég var mjög veikur eftir þetta
og gat hvorki gengið né borðað. Á
þeim tíma var ég byrjaður í tón-
listinni en heillengi átti ég svo erfitt
með að anda að ég gat ekki rappað.
Það leið hálft ár þar til ég gat
borðað almennilegan mat. Ég lifði á
grænmetis- og ávaxtadrykkjum. Ég
var alltof grannur og mér leið illa, ég
var samt alltaf duglegur á brettinu,“
segir hann og hlær.
Siggi kynntist kærustu sinni og
barnsmóður, Fanneyju Ósk Þóris-
dóttur, um þetta leyti.
„Ég var búinn að vera edrú í tvö
ár en datt þá aðeins í það eftir að
hafa komist í aðgerð vegna þindar-
slitsins. Það var erfitt, en ég náði
mér upp úr því og hélt áfram að vera
með Fanneyju.”
Í dái rétt eftir fæðingu sonarins
Fyrir tæpum tveimur árum eign-
uðust Siggi og Fanney soninn Leó.
Hann segir fæðingu Leós hafa verið
fallegustu stund lífs síns, en eigin
vanlíðan hafi þó varpað skugga á
þessa gleðistund.
„Tíu dögum eftir að hann fæddist
datt ég í það í eina og hálfa viku. Ég
man ekkert frá þeim tíma. Ég end-
aði í dái í tvær og hálfa viku með
nýrnabilun, lifrarbilun og súrefn-
isleysi í heilanum. Að sögn lækna
voru líkurnar á að ég lifði af mjög
litlar. Um leið og nýrun byrjuðu að
taka við sér þóttu allar líkur á því
að ég myndi vakna með varanlegan
heilaskaða. Fyrstu tvær vikurnar
eftir að ég vaknaði úr dáinu vissi
ég ekkert, hvorki hverjir aðrir væru
né ég sjálfur. Mamma sat við rúmið
hjá mér allan tímann. Hún hlustaði
ekki á líkur og tölfræði, heldur von-
ina.“
María Ósk var handviss um að
sonurinn myndi ná sér. Sagði hún
Sigga að Guð hefði komið til sín og
sagt henni að allt myndi fara vel.
„Nánast allir nema hún voru
búnir að missa vonina og kveðja
mig.“ Hann segist oft hafa upplifað
að þessi trú og tenging Maríu Óskar
hafi orsakað hluti sem jaðra við að
vera yfirnáttúrulegir.
„Ég þurfti að læra að labba upp á
nýtt eftir dáið og var á Grensási. Mér
leið stanslaust illa og var alltaf kalt.
Mér var kalt í heilan mánuð. En allt
í einu fóru hlutirnir að gerast og ég
náði smátt og smátt að braggast.“
Fanney stóð líkt og móðir hans
með honum allan tímann.
„Hún kom með Leó upp á hvern
einasta dag til mín. Hún þekkir
mína sögu og veit hvað mér hefur
liðið illa. Mér hefur alltaf liðið
eins og eitthvað vanti. Til dæmis
eins og þegar það kemur að sam-
þykki. Þegar ég var lítill þá hljóp
ég beint til mömmu að sýna henni
ef ég lærði eitthvað nýtt á brettið
og kallaði á hana: „Sjáðu, sjáðu!“
Mig langar bara að vera séður. Mig
langar að vera viðurkenndur, fyrir
það að vera til.“
Tók út peninga fyrir börnin
Mánuðina áður en María Ósk lést
vörðu hún og Siggi mörgum ómet-
anlegum stundum saman.
„Við hittumst nánast daglega og
hún kom alltaf með mér að sækja
Leó á leikskólann. Hún lék við
hann á meðan ég eldaði mat. Síð-
ustu ár leið henni það illa að hún
horfði bara á gólfið. En undir lokin,
var farið að birta yfir henni,“ segir
hann.
Daginn áður en María Ósk hvarf
lék hún við Leó í sandkassanum
fyrir utan heimili Sigga á meðan
hann eldaði, líkt og svo oft áður.
„Eftir á upplifi ég að hún hafi
mögulega fundið einhvern innri
frið þegar hún var búin að taka
ákvörðunina. Hún vissi sjálf að hún
væri loksins að fá frið frá áhyggjun-
um og sársaukanum. Hún var bara
búin að ákveða þetta.“
María Ósk skildi eftir á heimili
sínu fjármuni fyrir börnin sín sem
hún elskaði svo mikið. Siggi frétti
síðar að hún hefði tekið peningana
út hálfu ári áður.
„Ég hafði alltaf verið í svo miklu
ójafnvægi. Síðan næ ég mér á réttan
kjöl og er á góðum stað í nokkurn
tíma. Amma hafði orð á því sjálf,
mamma hefði aldrei gert þetta
nema af því hún sá að ég var kominn
í gott jafnvægi. Hún vildi bara sjá
að börnunum hennar liði vel og við
værum búin að koma okkur fyrir.“
Að kvöldi 2. júlí síðastliðins var
lýst eftir Maríu Ósk í fjölmiðlum.
Hún fannst svo látin í bíl sínum í
hádeginu daginn eftir.
„ Amma hr ingdi í mig með
miklar áhyggjur af mömmu því
það var slökkt á símanum hennar.
Mamma slökkti aldrei á símanum
og ef það gerðist þá fékk amma
miklar áhyggjur, því hún vissi hve
illa mömmu leið. Síðan hringir litli
bróðir minn í mig og segir mér að
hún hafi skilið allt eftir, hringana
sína, gullúrið, allt saman. Þá fór ég
að hágráta,“ rifjar hann upp.
Langar að gefa honum allt
Siggi segir sína nánustu hafa fylgst
vel með líðan hans og viðbrögðum.
„Af því ég er náttúrulega eins og
ég er. Ég öskraði og vissi ekki hvað
ég átti við mig að gera.“
Siggi upplifði mikla vanlíðan í
kjölfar fráfalls móður sinnar.
„En ég veit að hún var stolt af mér.
Hún var stolt af þeim stað sem ég
var kominn á og að það væri hægt
að eiga góðar samræður við mig.
Þrátt fyrir þetta rugl sem hefur
verið á mér, þá sá hún alltaf það
góða í mér.“
Hann segir að sér hafi fyrst um
sinn þótt erfitt að vera einn með
Leó, þar sem móðir hans hafi alltaf
verið með þeim.
„Við fjölskyldan erum því dugleg
að vera öll saman. Mig langar svo
mikið að gefa honum allt sem mig
vantaði. Og mér líður eins og ég
finni þetta tóm sem hefur alltaf
verið í hjartanu mínu fyllast smátt
og smátt, í hvert sinn sem ég gef
honum það sem ég þráði. Ég vil
viðurkenna og samþykkja tilfinn-
ingar hans og upplifun. Ég vil gefa
honum allt sem ég fékk ekki og svo
miklu meira til.“
Siggi segir að sér hafi alltaf liðið eins og eitthvað vantaði og verið í sífelldri leit að samþykki. Í dag langar hann að gefa syni sínum allt það sem hann fékk ekki sjálfur. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Framhald af síðu 32 
OG MÉR LÍÐUR EINS OG
ÉG FINNI ÞETTA TÓM SEM
HEFUR ALLTAF VERIÐ Í
HJARTANU MÍNU FYLLAST
SMÁTT OG SMÁTT, Í HVERT
SINN SEM ÉG GEF HONUM
ÞAÐ SEM ÉG ÞRÁÐI.
1 9 . S E P T E M B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R32 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð