Hvöt - 01.02.1939, Blaðsíða 19

Frelsi.
Eftir Gnðmund Sveinsson.
Frelsi er hugtak, ,sem allir Is-
iendingar kannast, við. Peir
þekkja það' sem, tahmarkið, sem
þjóðin hefur leitað að í marga
manrsaldra; sem, andstæðu
þeirrar ánauðar, sem kúgaði
þjóðina og þjakaði öld fram af
öld, en síðast, en. ekki sízt veit
Islend ngurinn, að frelsið er ,sá
brennipunktur,. sem uppfylling
margra glæstra vona og göfugra
hugsjóna sameinast, í.
Sú þjcð, sem teygað hefur af
bikar ánauðarinnar og fundið
fjötrana hefta, þá krafta, sem
lífið. sjálft krefur hana um,
fundið framgjarna þrá bælda
niður og kennt svöðusáranna.
sem afturhaldið hefur sært
hana, leitar hins tapaða gim-
steins s'ns, frelsisins. — Pannig
sikýrist barátta hinnar íslenzku
þjóðar fyrir frelsi sínu, barátt-
an, sem beztu synir hennar og
dætur færðu, fórnir sínar. Bar-
áttan, sem kostaði líf ekki eins
heldur margra manna: sorgleg
afleiðing sundurþykkis og met-
orðagirni. En baráttan færði
sigra cg á síðast liðnu ári minnt
umst vér hátíðlega 20 ára af-
mælis fullveldis Islendinga. Um
leið og menn á þeirri hátíðlegu
stundu minntust liðna tímans,
Guðmundur Sveins-son.
og þeirra sigra, sem hann hafði
borið í skauti sér, unnu menn
heitstrengingar um, að feta í fót-
spor forfeðranna og ekki hætta
fyrr, en hinn síðasti hlekkur
væri .sundur höggvinn.
Sagan greinir ýmist' frá, sigr-
um eða andstæðu þeirra, ósigr-
unum.
Vér vonum, að þegar ,saga yf-
irstandandi tíma verður skráð,
þá geti hún um sigra.
Og ,sú er von okkar, að árið
1943 blakti íslenzkur fáni við
hún á íslenzkri fold, — fáni al-
frjálsra manna í alfrjálsu landi.
— Vonir mannanna eru ekki hin
óskeikula vissa, sem, neitt segi
ákveðið eða fyrirbyggi að öðru-
vísi geti ekki farið, en vonin er