Hvöt - 01.02.1939, Blaðsíða 20

18
HVÖT
að minnsta kosti í mörgum tll-
fellum lífgjafi vissunnar — því
hin veikasta von getur orðið hin
glæsilegasta og fullkomnasta
vissa. —
Sá einstaklingur, sem eitt-
hvað vonar, leggur ýmislegt á.
sig, til þess að fá uppfylling
vona .sinna. Hann kynokar sér
ekki við erfiðieikunum, því að
hann veit, að þess meiri erfið-
leikum, sem hann, vinnur sigur
á, þess bet,ur nýtur hann sigurs
síns. — Þjóðin, sem er samsafn
einstaklinganna, er háð sömu
skilyrðum.
Þjóðin verður að etja kapps
við erfiðleikana og sigrast á
þeim(. Hún þarf á nákvæmlega
sama hátt og einstaklingurinn
að leggja á sig ýmiskonar kvað-
:r, sem eru nauðsynlegar, til þess
að hinu setta marki verði náð.
ölli barátta hverju nafni, semi
hún annars nefnist krefst sjálfs-
afneitunar í einhverri mynd.
Vér, sem lifum í dag, göng-
um þess ekki dulin, að margt er
það í þjóðlífi voru, sem aflaga
fer og betur mætti fara.
»Á skal at ósi stemma«, segir
gamalt, en sígilt máltæki. Til
þess, að hægt sé að laga mis-
brestina verður að komast fyrir
upptök þeirra.
Ef vér athugum ýmsa misi-
bresti þjóðlífs vor,s og leitum
upptaka þeirra, komumst vér í
mörgum tilfellum að sömu nið-
urst'ðunni: orsakirnar eru að
finna hjá gömlum og nýjum
sjúkdómi -— eða öllu heldur
sjúkleika - í þjóolífi voru:
dr ykk j uskap num.
Islendingar, sem svo mikið
tala um frelsi og fullveldi virð-
ast ekki gera sér ljóst, að áfengi
og frelsi eru ósamrímanleg hug-
tök, G,s1 mrímanleg vegna þess,
að áfengið er drottnunarafl, sem
lamar manninn, gerir hann
viljalausan, sljóvan og hugsun-
arlausan. Maður., sem er vilja-
laus, vill ekki frelsi. — Manni,
semi er sljór, er sama um frelsi.
— Maður, sem er hugsunarlaus,
ve't ekki um frelsi.
Frelsi einnar þjóðar byggist
ómótmrlanlega á því, að þjóð-
in sé fær um að sjá um sig sjálf
—• geti úr skauti jarðarinnar
framleitt fæðu handa sjálfri sér
og þar með átt lífvænleg skil-
yrði fyrir höndum. En eitt hið
fyrsta lífvænlega skilyrði einnar
þjóðar er heilbrigði hennar bæði
andlegt og líkamlegt, — Nú er
það vísindaleg staðreynd, að á-
í'engið hefur skaðleg áhrif á
heilbrigði mannsins. Svo að
segja hvert einasta líffæri
mannsins bíður meira eða minna
tjón af nautn þessa banvæna
eiturs. En áfengið er lúmskt.
Það læðist aftan að bráð sinni
og heltekur hana — ekki undir
e-ins — heldur smátt og smátt.
I Sá, sem neytir áfengis finnur til