Hvöt - 01.02.1939, Blaðsíða 12

Þarf að örvænta um
æskulýðinn.
Eftir Stefán Júlíusson.
I.
Svo er almennt sag't, að sú
kynslóð, sem nú er að leggja út
í lífsbaráttuna, sé óhæfari til
þess. að taka hlutina réttum
tökum en fyrri kynslcðir. Henni
sé csýnna um. að ráðast gegn
örðugleikunum með þeim þrótti
og þeirri karlmennsku, sem
þarf. Hún sé hverflynd og
hvarflandi og hrapi að mörgum
efnum um ráð fram. Hún sé úr
hófi fíkin í skemmtanalíf og
kaffihúsasetur, drykkju og
hvers konar drabb.
Mikið af þessu tali er að vísu
nöldur og nagg, meira og minna
tilgangslaust og algerlega þýð-
ingarlaust;. En hitt er jafnframt
víst, að margir góðir menn og
mætir vantreysta æskunni til
þess að standa fyllilega í ístað-
inu, þegar til hennar kasta kem-
ur um stjórn margvíslegra mála
og ólíkustu framkvæmda.
Það er því rétt að gera sér
ljóst, hvernig á þessu hviklyndi
æskunnar stendur, og hvers
vegna æskumenn eru nú yfir-
leitt ginnkeyptari fyrir gleðskap
og gjálífi en stefnuföstum hugs-
unum og athöfnum.
Stefán Jíilíusson.
Sannleikurinn er sá, að engin
kynslóð hefur átt að búa við
aðra eins hringiðu miður holllra
áhrifa og sú, sem nú er á æsku,-
skeiði. Aldrei hefur þvílíkur há-
vaði, glaumur og sköll leikið um
eyru unglinganna, aldrei verio
meira gert til þess að trylla þá
og asa en nú á síðustu árum.
Ekki svo að skilja, að fyrri kyn-
slóðir hafi lifað í aigóðu um-
hverfi, þar sem ekkert var um
hönd haft, sem miðaði til van-
þroska. En sú æska, sem nú
stendur við leiðarbyrjun og
skimar fram til brautarinnar,
er umsetin meiri hættum og