Hvöt - 16.03.1948, Blaðsíða 23

II V Ö T
21
íiieira sem drukkið er af öli, því
meiri sé líka fýsnin i sterkari drykki.
Og ef menn ætla a'ð venja sig af vin-
neyzlu, þá er langbezt að viðhafa
sömu aðferðina þar og við önnur
tækifæri, ef leggja skal niður leið-
an vana: að leggja upp með föst-
um ásetningi og lwika ekki frá á-
forminu, fyrr en nýja venjan er rót-
gróin. Bezt er að bregða vananum
skyndilega og algerlega, þá eru
meiri líkindi fyrir ])vi, að nýja
venjan sigri. Það er mjög mikið
vafamál, livort ölneyzla markar
þarna nokkurt spor i rétta átt. En
liver sú framkvæmd, sem miðar til
undanhalds og undanláts við gömlu
vcnjuna, stuðlar (samkv. lögmálum
sálfræðinnar) að því, að taugakerfi
mannsins snúist ósjálfrátt gegn hin-
um nýja vana og ásetningnum um
að koma honum á. I sambandi við
vanann hefur taugakerfið mikilvæg-
ai-i þýðingu, cn margan grunar.
Tækifserin til fullkominnar fram-
kvæmdar á atliöfnum hinnar nýju
venju mái alls ekki láta ónotuð að
neiiui leyti, meðan liún er að rót-
festast. Glatað tækifæri fer til cinsk-
is, en misnotað tækifæri er verra,
])að fer til ills eins. Hið misnotaða
tækifæri hindrar á eftir aðlögun
mannsins að hinni nýju venju og
lorveldar síðari framkvæmdir í sam-
ræmi við liana. Það að leggja nið-
ur lífsvenju cins og drykkjuskap, er
því lifeðlisfræðileg aðlögun, sem er
alls ekki auðveld, og allra sizt, ef
eitthvað í lifnaðinum er mótvirkt
breytingunni. Ef innflutningur
sterku vínanna verður eklci minnk-
aður stórlega, er auðsætt, að ölfram-
leiðslan verður aðeins til þess að
stórauka tekjur ríkisins af áfengis-
sölu, og fleiri fara að drekka það
en áður. Þá er betur heima setið en
á stað farið. Og þær tölur, scm sýna
lilutfallið milli tekna ríkissjóðs af
áfenginu og annarra tekna lians,
gefa ekkert þokkalega mynd af sið*
ferðinu. Einn fjórði lilutinn kemur
inn fyrir áfengi/ Það liefur verið
sagt að engin hætta sé á því, að
menn drekki öl og létt vín sér til
heilsutjóns. Rcynsla Frakka i þess-
um efnum sýnir samt annað (sjá
Einingu 2. thl., 6. árg.). Þar er þriðji
liver maður, sem fluttur er slasaður
á slysastofu, undir álirifum áfengis,
samkv. skýrslu frá Rhóne-Soone-
Iiéruðunum. 6 af hverjum 10 áfeng-
issjúklinga í Frakkl. liafa orðið það
fyrir neyzlu léttari vína. Og samkv.
skýrslum frá Prag >eru sjúkdómar
mikið algengaíi meðal þcirra, er
ncyta léttra vína, en liinna. Hvar er
])á umgengnismenningin og Iieil-
hrigðisástandið góða, scm á að
skapa með hjórnum? Þelta sýnir að
ölið er engin guðsgjöf. Svo er sagt
að nota skuli peningana til þess að
hyggja fyrir þá, m. a. sjúkrahús og
læknabústaði. Gott og vel. En hafa
ölpostularnir athugað ])að, að mcð
þessari fjáröflunaraðferð stofna
þeir mönnum í tvennskonar hættu,
meðan verið er að hyggja sjúkra-
húsin. Annarrs vegar þá siðferðilegu
hættu, cr ávallt stafar af alkóhól-
neyzlu og liins vegar likamlegu
hættuna, skennndan maga, lifur og
nýru, af þambinu og minnkað við-
nám gegn öðrum sjúkdómum. Þetta
virðist mér vera sannkölluð Jesúita-