Hvöt - 16.03.1948, Blaðsíða 24

22
H Y Ö T
aðferð i fjármálum, þar sem til-
gangurinn einn helgar meðalið, og'
ríkið sér þannig fyrir því að sjúkl-
ingarnir fáist nægir á nýju spital-
ana. Því skal ekki leynt, að spítal-
arnir eru bráðnauðsynlegir, en þetta
er vafasöm aðferð til að afla kostn-
aðarfjár við byggingu þeirra og
rekstur. Hún er a. m. k. ekki bein-
línis aðgengileg frá margra sjónar-
miði.
Það befur verið sagt, að lmeigð
til. drykkjuskapar sé ekki liægt að
bæla niður frekar en aðrar fýsnir
mannsins. Þeir, sem balda þessu
fram, eru heldur grunnvæðir i rök-
unum. Enginn maður hefur nokkru
sinni fæðzt með hneigð til vínneyzlu
eða haft liana, fyrr en hann liefur
fundið áhrif áfengis í fyrsta sinni.
„Upprunalega er áfengisnautn ekki
afleiðing af drykkjufýsn, heldur er
drykkjuskapur afleiðing af áfengis-
nautn“, en svo æxlast hvað af öðru.
Að tala um cðlislægar fýsnir manns-
ins í þessu sambandi er því hrein
vitleysa.
Hér hefui' verið reynt að sýna
fram á það, að engar fullnægjandi
sannanir séu til fyrir því að nýtt
heilbrigði skapist i, áfengismálum
j)jóðarinnar, þótt framleiðsla verði
hafin á áfenga ölinu. Og það hefur
verið reynt að sýna fram á hið gagn-
slæða, sem af því geti hlotizt. Eitt
er eftir að minnast á. Það er ölið
sem útflutningsvara. í greinargerð
frumvarpsins segir, að með þessu
muni takast að mynda nýjan tekju-
lið í úlflutningsverzlun þjóðarinn-
ar. Þetta er aðeins fullyrðing. Óvíst
er að Nm'ðurlandaþjóðirnar vilji
flvtja inn öl til sin frá íslandi, þar
eð þær geta framleitt og framleiða
öl með minni tilkostnaði og lægra
kaupgjaldi til verkafólks en við. Og
svo mundi flutningskostnaður leggj-
ast á það líka. Sama má segja um
Englendinga. Og Ameríka hefur
næga stóriðju. Þetta verður því að
teljast byggt á sandi fullyrðinga
einna.
Þeir, sem ætla sér að grundvalla
framtíðarþjóðfélag tslendinga á
sannri menningu, verða að berjast
móti áfengi í livaða mynd, sem ])að
kann að birtast í. Þeir mættu í þessu
sambandi vera minnugir máltaks-
ins: Ekki er sú músin, sem læðist.
betri en sú, sem stekkur. Þeir, sem
vilja hafa áfengið, verða að skilja,
að um leið taka þeir á sig ábyrgð-
ina fyrir öllu því, er glatast af starfs-
orku, siðferðisþreki og lífshamingju
þeirra, er þess neyta. Þeir ábyrgjast
mannslífin, er þannig kunna að
eyðileggjast. Séu þeir ekki reiðu-
búnir til þess,verða þeir að kannast
við ])að, að áfengi eigi ekki að vera
verzlunarvara og ætti aðeins að vera
til í lyfjabúðum hjá samvizkusöm-
tmi mönnum, sem er' trúandi til að
misnota það ekki.
Það er siður en svo, að ég vilji
telja drykkjumann verri að eðlis-
fari og upplagi hcldur en hinn.
Bindindismenn eru misjafnir, og
breyzkir, hver á sínu sviði, rétt eins
og hinir. Ýmsir þeirra, sem nú berj-
ast móti víninu, hafa neytt þess ein-
Iiverntíma áður, jafnvel að stað-
aldri, vita því að eigin reynd, livað
það er að eiga i baráttu við það.
Þeir skilja afleiðingar þess, og tala