Hvöt - 16.03.1948, Blaðsíða 28

26
H V ö T
Valdemar Óskarssort,
Verzlunarskólanum:
ítþrA.
í höfninni lá skiþið ferðbúið.
Hlýr vorblærinn blés af landi og
færði ilm o,g gróðurangan frá nýj-
um sprotum gróðurmagnsins að vit-
um mannanna og fvllti allt nýju lifi.
Síðdegissólin beindi geislum sínum
skáhallt niður til jarðarinnar og
lagði blessun sina yfir frjósemi
moldarinnar. Það var gleði og hlýja
í tiugiim fjöldans. Þráin eftir yndi
og unaði speglaðist i liugum fólks-
ins — þráin eftir lífinu.
A bryggjunni var allt fullt af fólki,
ungu og gömlu, konum og körlum,
simm prúðbúnu, öðru fátæklega
klæddu. Þessi lifandi kös mjakaðist
áfram á ósýnilegum fótum, sumir þó
ótrúlega fljótt, í þessum þrengslum.
Sífelldur kliður af mannamáli
steig upp frá þessari hringiðu og
tdandaðist vorblænum og gróður-
anganinni i loftinu.
En voldug vélknúin ógnarrödd
skipsins gnæfði liátt yfir allt þetta,
er siðasti eimpípublástur þess gaf
færu að venja sig á að drckka öl í
staðinn.
En svo mikið er víst, að eitthvað
verður að fara að gerast til að út-
rýma þessu áfengisböli, þvi að það
er ekki hægt að horfa upp á, að
þjóðin spilli mannorði sínu og eyði-
leggi framtíð landsins. Og það er
æskan, sem á að stiga fyrsta sporið
Valdemar Óskarsson.
til kynna að brottfararstundin væri
komin.
Menn tróðust hver um annan
þveran, til þess að mega á síðustu
stundu þrýsta hönd vinar og óska
honum alls velfarnaðar i fjarver-
unni.
Eins margir og unnl var stóðu
við borðstokkinn, er skipið leið hægt
frá bryggjunni og siðustu kveðjuorð-
in liðu út i lieiðbláma vorkvöldsins.
— Kvöldsól vorsins var að ganga til
viðar.
og liætta að neyta áfengis á skemmt-
uniuri sínum og öðrum samkomum.
Æskufólk um land allt! Hefjizl
handa þegar i stað og sýnið mann-
dóm ykkar i því, að berjast gegn
allri áfengisnautn á skemmtunum
og annars staðar, þvi að íslenzka
þjóðin má ekki við þvi að sökkva
dýpra en hún er þegar sokkin.