Hvöt - 16.03.1948, Blaðsíða 37

tí V Ö T
35
þeg'ar valdhafar landsins gera vín-
hneigð almennings að tekjulind og
ýta, beint og óbeint, undir bin miklu
áfengiskaup. Þar að auki er sú firra
komin inn bjá fólki, að fínt sé að
drekka. Hér á landi bafa verið
starfandi bindindisfélög og Góð-
templararegla og iiafa þau mikið
gagn gjört, sérstaklega Góðtempl-
arareglan, sem er gamall og öflugur
félagsskapur. Mörgum manni hafa
þau bjargað frá glötun. En ])að er
ekki nóg. Það þarf að grafa fyrir
rætur meinsins, uppræta ])ann bugs-
unarháttt að fíni sé að drekka, og
að það sé skérðing á persónufrelsi
hvers eins að vera í bindindi.
Og það er annað, sem fólki þarf
að skiljast, og það þá lielzt þeim
mönnum, sem standa að einhverju
leyti framarlega í mannfélaginu.
Það er fordæmið, sem þeir gefa
öðrum. Það kann að vera, að þeir
.geti verið,sem kallað er, liófdrykkju-
menn, án þess að skaða sjálfa sig, en
bvað geta þeir dregið marga í glöt-
un með því fordæmi, er þeir gefa?
Það eru ekki allir jafn viljasterkir,
og fáum gefið að drekka i bófi lil
lengdar, oftast fara. þeir fyrr eða
síðai- vfir takmörkin. Það eru þess-
ir menn, sem þykjast of góðir til að
fara i bindindisfélög. Þeir eru ábyrg-
ir um margt, er miður fer í þessum
málum. Þeir kugsa eitllivað á ])essa
leið: „Mér er óhætt, ekki er ég
drykkjumaður, því skyldi ég fara í
bindindi og neita mér um staup, þeg-
ar mig langar í það.“ Það eru þeir,
einmitt þeir, sem mestu gætu áork-
að, ef þeir væru ekki haldnir þessari
dæmalausu sjájfselsku og eigin-
girni að bugsa eingöngu um sjálfa
sig. Ef til vill eru það einmitt þess-
ir menn, sem öðrum fremur gætu,
og eru máske beinlinis settir til þess,
að kenna öðrum fagurt líferni og
góða siði.
1. febrúar er lika að öðru leyti
markverður dagur í sögu þjóðar-
innar og mikill óbappadagur. Það
var 1. febrúar 1935, sem bannlögin
voru úr gildi felld, og allar dyr opn-
aðar á gátt fyrir hinum mikla vá-
gesti, víninu. Það var að vísu svo,
að óvinum bannlaganna bafði smám
saman tekizl að gjöra þessi merku
lög að ómerkilegum lögum, með sí-
felldum breytingum og undanþág-
um. Yar þeim yfirleitt allt fundið
lil foráttu af andbanningum: Að
])au væru skerðing á persónufrelsi
manna. Að þau væru alltaf brotin
o. fl. o. fl. Ilvílík rök! Eru lög ekki
aíltaf nokkur skerðing á persónu-
frelsi einstaklingsins, og eru ekki
öll lög alllal' meira og minna brotin,
þegar gróðafíkn og ágirnd manna
eru annars vegar. Ætti að afnema
öll lög í landinu af þeim ástæðum? í
öðru lagi: Er nokkur sá maður
frjáls, sem er þræll áfengisins,
hnepptur í fjötra þess, viljalaust
rekald, sem lilýða verður boði og
banni Bakkusar?
Ég vil nú einkum snúa máli m.inu
til kvenna, ])vi ekkert cr það, sem
kemur eins mikið við verksviði kon-
unnar, beimilinu, manni og börnum,
eins og áfengismálin. Þær konur,
sem orðið liafa að búa við börmung-
ar og niðurlægingu drykkjuskapar-
ins, munu nú ekki lengur sitja auð-
um höndum og horfa á ástvini sína