Morgunblaðið - 15.08.2020, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. ÁGÚST 2020
Það er mikil sorg
og söknuður að
segja skilið við
elskulega tengda-
móðir mína hana
Regínu Pétursdóttir. Eftir hana
er stórt skarð sem verður erfitt
að fylla.
Þrátt fyrir að vera ungur
kærasti Lilju, yngstu dótturinn-
ar, þá var mér vel tekið með
hlýju og umhyggju. Það var
stjanað við mig meira heldur en
ég átti að venjast.
Hún sá um að maður væri
ekki svangur, væri alltaf með
hrein föt og hefði það almennt
notalegt.
Það fengu líka krakkarnir
Regína
Pétursdóttir
✝ Regína Péturs-dóttir fæddist
5. júlí 1947. Hún
lést 14. júlí 2020.
Athöfn hefur
fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
okkar að kynnast
eftir að þau komu í
heiminn.
Maturinn borinn
til þeirra og fóta-
nudd fyrir svefn-
inn. Það var alltaf
sótt í að fá þau til
sín eða með sér
hvert sem var farið
og það voru ófáar
ferðirnar í bústað
Útgerðarfélags Ak-
ureyrar, í Aðaldal. Þar fengu
krakkarnir óskipta athygli frá
morgni til kvölds.
Regína hafði einlægan áhuga
á fólki og hafði mikinn hæfileika
og þolinmæði til að hlusta. Það
var gott að leita til hennar ef
maður þurfti að létta á sér og þá
var hlustað án þess að leggja
dóm á umræðuefnið. Einnig var
Regína skemmtilegur sögumað-
ur og setti sig gjarnan í hlut-
verkin með mismunandi rödd-
um og hreyfingum til að ná sem
bestum tilþrifum. Það var líka
áhugavert að fylgjast með því
hvað sögurnar héldu sér ef mað-
ur heyrði þær aftur, eins og um
vel æft leikrit væri að ræða.
Það gerðist reyndar oft að
maður heyrði sömu sögurnar
aftur enda var örugglega erfitt
að halda utan um hverjir hefðu
heyrt hana áður og hverjir ekki.
Það breytti engu því það var
ekkert leiðinlegra að hlusta á
hana í annað skiptið.
Veikindi Regínu voru flestum
kunnug sem hana þekktu en
hún jafnaði sig aldrei almenni-
lega eftir krabbameinsmeðferð-
ir sem hún hafði farið í á árum
áður. Þrátt fyrir það þá virtist
hún alltaf hafa mikinn lífsvilja,
þraustseigju og æðruleysi.
Það hefur þurft sterkan per-
sónuleika að halda góðu jafn-
aðargeði eftir allt sem hún
þurfti að ganga í gegnum og
sætta sig við. Þrátt fyrir það
kvartaði hún aldrei og stóð sig
eins og hetja allt fram á síðustu
stundu.
Ég þakka kærlega fyrir mig
og mína fjölskyldu elsku Regína
mín og vonandi hefur þú það
yndislegt, hvar sem þú ert.
Grétar Þorsteinsson.
Mamma mín er farin, hún
barðist eins og besta valkyrja
við illvígan sjúkdóm og afleið-
ingar hans.
Hún átti 3 eldri systur og
eignaðist svo 2 yngri bræður
sem voru henni mjög kærir.
Hún missti bróa sinn allt of
ungan og hún sagðist hafa syrgt
hann svo mikið að hún kláraði
öll tárin sín. Það er ég viss um
að núna sitja þau og rifja upp
gömlu dagana prakkarastrikin
og monta sig af öllum börnunum
sínum og afkomendum.
Mamma elskaði okkur öll
börnin sín og fékk ekki nógu
margar og langar heimsóknir,
oft þegar ég var búin að kyssa
og kveðja varð hún bara aðeins
að sýna mér eitthvað mismerki-
legt, það gat farið og í taug-
arnar á mér en núna mun ég
sakna þess.
Mamma var hetja og þess eru
svo ótal dæmi. Hún fór ein með
mig til Englands í hjartaaðgerð,
hún 25 ára og ég 5 ára, hún mál-
laus og ekki með mikinn stuðn-
ing og á ég henni því lífið að
þakka tvöfalt. Hún talaði mikið
um þessa reynslu og augljóst
var að þetta mótaði hana mikið.
Hún varð einstæð móðir ung
með þrjú börn, vann úti og hélt
fallegt heimili fyrir okkur systk-
inin, saumaði og prjónaði á okk-
ur og passaði upp á að við vær-
um ekki svöng.
Hún keypti sér litla íbúð þar
sem við höfðum það gott.
Mamma vann alltaf úti og að
vinna með eldri borgara og fatl-
aða einstaklinga var hennar
köllun.
Faðir hennar var Færeying-
ur og mömmu þótti undurvænt
um þær rætur sínar og fór
nokkrum sinnum til færeyja og
við tvær vorum að vinna í því að
hún næði nægilega góðri heilsu
svo við gætum skroppið til fær-
eyja saman, en nú mun ég fara í
ferðina með Ísak mínum.
Mamma vildi öllum vel og
reyndi að sjá gott í öllum.
Síðustu árin eftir að ég flutti
til Ólafsfjarðar og móðurafi
minn Pétur flutti á Horn-
brekku, heimili fyrir aldraða
hér í firðinum, komu mamma og
Beggi nánast vikulega að heilsa
upp á afa.
Það voru margir sem dáðust
af dugnaðnum í þeim að keyra
múlann um vetur og í alla vega
færð en mamma sat gjarnan og
heklaði eða saumaði út á leiðinni
og fóstri keyrði varlega með
dýrmæta farminn sinn, mömmu
og Tobba tjúa sem er meira
dekraður en nokkurt barn.
Hún var mikil hannyrðakona
og við börnin hennar eigum ótal
fallega muni eftir hana bæði
saumaða, málað keramík og
porstulín.
Jólin voru mömmu mikilvæg
og okkur þótti alltaf jafn fyndið
þegar hún gaf okkur svo góða
vísbendingu um hvað við fengj-
um að hún hefði getað gefið
okkur pakkann strax.
Við mamma töluðum oftast
saman fyrir nóttina, bulluðum
og buðum svo góða nótt, og
stundum ef hún náði ekki á mig
og ég gleymdi að hringja var ég
sett í straff og það gat liðið smá
tími áður en að ég fattaði það.
Já það er margt sem ég mun
sakna og tárin trilla oft þegar
ég hugsa til þín elsku mamma
mín.
Ég er viss um að þú bíður
mín þegar minn tími kemur, ég
elska þig.
P.s. ég lít eftir Begga og
Tobba.
Þín dóttir
Aðalheiður (Alla),
Ísak og börn.
Elsku Hansi hef-
ur kvatt, alltof fljótt.
Orð eru fátækleg
þegar kemur að því
að kveðja þig kæri
vinur.
Við kynntumst fyrst þegar fjöl-
skyldan flutti í hverfið og dætur
okkar fóru að leika sér saman, þá
litlar stelpur. Það var okkar lukka,
því þar eignuðumst við dýrmæta
vini.
Í gegnum árin höfum við fylgst
að, gert ýmislegt saman og fylgt
börnunum okkar eftir, þar ber
kannski hæst ferðina okkar góðu
til Hollands þar sem vinaböndin
voru treyst enn frekar og svo síð-
asta ferðin okkar í Húsafell í júní
Hans Adolf
Hjartarson
✝ Hans AdolfHjartarson
fæddist 20. sept-
ember 1977. Hann
lést 18. júlí 2020.
Útförin fór fram
28. júlí 2020.
sl., sem okkur þykir
óendanlega vænt
um.
Þegar horft er til
baka, þá er það
fyrsta sem kemur
upp í hugann hlátur
og gleði og þá hló
Hansi yfirleitt
manna hæst, enda
mikill húmoristi. Það
var ákveðin gleði í
kringum hann og
veröldin varð litríkari fyrir vikið
fyrir okkur hin.
Þeir sem þekktu Hansa vita að
þar fór hinn mesti ljúflingur, boð-
inn og búinn að aðstoða og hann
var svo sannarlega vinur vina
sinna. Hann hafði líka einstakt lag
á börnum, gaf þeim þolinmæði og
hlýju en bjó líka yfir pínu prakk-
araskap og fengum við heldur bet-
ur að njóta þess með Unnari okk-
ar, sem saknar vinar síns.
Elsku Hansi. Innilegar þakkir
fyrir allt elsku vinur, það er sárt
að þurfa að kveðja þig, allt of allt
of fljótt, því ýmislegt var eftir, en
nú þarf að staldra við. Við erum
þakklát fyrir vináttuna við þig og
fallegu fjölskylduna þína, sem
þarf nú að horfa á eftir þér, en
minningarnar lifa í hjörtum okkar,
alltaf.
Elsku Rakel, Helena og Hjört-
ur. Hjartans samúðarkveðjur til
ykkar elsku vinir, missirinn er
mikill. Hann var svo stoltur af
ykkur, það var þeim ljóst sem
hann þekktu.
Fjölskyldum Hansa og Rakelar
færum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Takk fyrir allt elsku vinur.
Elsa, Kristinn (Kiddi),
Fríða Margrét, Hinrik Árni
og Unnar Kristinn.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýju vegna andláts og útfarar elsku
eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
ÁSDÍSAR EDDU ÁSGEIRSDÓTTUR,
Tungu, Skagafirði,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn 17. júlí.
Andrés Helgason
Ásgeir Már Andrésson Sandra Rós Ólafsdóttir
Elísabet Rán Andrésdóttir Benedikt Egill Árnason
Gunnar Þór Andrésson Elísa Helena Saukko
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
BRAGA BALDURSSONAR
handverksmanns,
sem lést mánudaginn 27. júlí og var
jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 10. ágúst.
Guðrún L. Erlendsdóttir
Sigrún Bragadóttir Guðmundur Arnar Birgisson
Þröstur Thor Bragason Jóhanna K. Jóhannesdóttir
Bjarki Bragason
og barnabörn
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför
GUÐFINNU SOFFÍU SVEINSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Akraneskirkju og öðrum sem að útförinni
komu.
Brandur Jónsson
Salvör Lilja Brandsdóttir Björn Þorri Viktorsson
Sveinn Brandsson Olga Grevtsova
Jón Brandsson Bergný Dögg Sophusdóttir
Heiðdís Björk Brandsdóttir
og ömmubörnin
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og hjálpsemi vegna andláts og
útfarar
KRISTJÁNS PÁLSSONAR
loftskeytamanns og rafeindavirkja,
Uppsalavegi 21, Húsavík.
Rannveig Benediktsdóttir
Arnar Már Sigurðsson Heiður Hjaltadóttir
Páll Kristjánsson Hjördís Bergsdóttir
Kári Kristjánsson Sunna Jónsdóttir
✝ IngibjörgKristrún Ein-
arsdóttir fæddist
á Blönduósi 20.
október 1955.
Hún lést á heimili
sínu 2. ágúst
2020.
Foreldrar Ingi-
bjargar voru
Kristín Bergmann
Tómasdóttir, f.
1926, d. 2015, og
Einar Kristjánsson, f. 1917, d.
2015. Bróðir hennar er Tómas
ur: Kristján Bergmann, f.
2011. Barnsmóðir: Guðrún
Tinna Steinþórsdóttir, f.
1987. Sambýliskona Einars er
Hafrún Gróa Árnadóttir.
Ingibjörg Kristrún ólst upp
á Laugum í Dölum þar sem
foreldrar hennar stýrðu
heimavistarskóla en fluttist
til Reykjavíkur á unglings-
árum. Hún stundaði nám við
Laugaskóla, Ármúlaskóla og
Húsmæðraskólann á Laugar-
vatni. Hún starfaði árum sam-
an á skrifstofu Borgarspít-
alans og síðar við
símaþjónustu Landspítalans
en vann síðast sem ráðskona
á leikskólanum Arnarborg í
Breiðholti. Útförin fór fram í
kyrrþey og var hún jarðsett í
Hvammi í Dölum.
Ragnar, f. 1953.
Eiginmaður
Ingibjargar var
Sigurður Rúnar
Magnússon, f. 11.
apríl 1952, d. 28.
ágúst 2019. Börn
þeirra: 1) Erla
Kristrún, f. 12.
október 1974. Son-
ur: Sigurður Krist-
inn Bergmann, f.
2002. Barnsfaðir:
Helgi Kristinsson. 2) Einar
Bergmann, f. 3. júlí 1985. Son-
Ég var tveggja ára þegar ég
eignaðist systur. Hún var skírð
Ingibjörg Kristrún en kölluð Inga
Rúna alla tíð. Við ólumst upp á
Laugum í Dölum þar sem foreldr-
ar okkar stýrðu heimavistarskóla
og þurftum því ekki að kvarta
undan skorti á leikfélögum. Á
sumrin lékum við okkur saman og
vorum í félagi við krakka af næstu
bæjum, fyrir nú utan margar
hamingjustundir á Blönduósi hjá
móðurfólki okkar. Við lærðum að
bjarga okkur og urðum vatnsvön í
sundlauginni sem við hoppuðum
oft út í, stöku sinnum í fötum. Inga
Rúna felldi ekki tár þegar ég tos-
aði hana eitt sinn á fléttunum upp
úr dýi. Það hafði nefnilega verið
freistandi klaki á fagurgrænum
mosanum. Svo var mamma sótt í
tíma og hún fékk þurr föt. Við vor-
um góð saman systkinin og deild-
um aðeins um eitt; það var tóm-
atsósuflaskan. Það brást ekki yfir
fiski og fiskibollum að Inga Rúna
segði að ég sturtaði úr flöskunni,
sem gæti hafa verið sannleikskorn
í, en ég svaraði á móti að hún bein-
línis mokaði sósunni yfir matinn.
Hinn friðsæli faðir okkar reyndi
árangurslaust að hlusta á hádegis-
fréttirnar en pirringurinn í
mömmu jókst með hverri fiskmál-
tíð. Hún kom svo sigrihrósandi úr
kaupfélaginu í Búðardal með tvær
tómatsósuflöskur og skrifaði Inga
Rúna á aðra flöskuna og Tommi á
hina. Eftir stóðum við systkinin
rifrildislaus. Á táningsárum
bjuggum við um hríð saman í
Reykjavík, Inga Rúna var í námi
og síðar vinnu en lærði líka á pí-
anó. Hún var ósnortin af uppreisn-
aranda þessara ára og hallari und-
ir hefðir en róttækar breytingar.
Eftir að hafa útskrifast frá Hús-
mæðraskólanum á Laugarvatni
skellti hún sér svo í alvöru lífsins,
gifti sig átján ára gömul og eign-
aðist innan tíðar Erlu Kristrúnu
og síðar Einar Bergmann. Með-
fram barnauppeldi vann hún á
skrifstofu, við símagæslu og síðast
sem ráðskona á leikskóla. Hún
sóttist ekki eftir margmenni eða
útstáelsi þegar á leið ævina en
dvaldi oft vestur í Árbæ í
Hvammssveit, í húsinu sem for-
eldrar okkar byggðu í landi Leys-
ingjastaða. Þegar þau þurftu auk-
ins stuðnings við í ellinni kviknaði
á ný á þeirri systkinasamstöðu
sem einkenndi æskuárin. Það var
gott hljóð í systur minni í okkar
síðasta samtali en undanfarin ár
höfðu engu að síður verið henni
erfið; hún glímdi við afleiðingar al-
varlegrar sýkingar og fyrir tæpu
ári lést Sigurður lífsfélagi hennar í
kjölfar langvarandi veikinda. Og
nú skyndilega er hún farin burt og
eftir stöndum við fátækari sem
datt ekki annað í hug en hún yrði
áfram fastur punktur í tilverunni.
Börnin hennar og barnabörnin
sakna umhyggjusamrar mömmu
og ömmu og góðs félaga. Sjálfur
sakna ég þess að geta ekki lengur
spjallað við hana og rifjað upp í
leiðinni þá bernskudaga þegar líf-
ið var leikur að stráum. Núna
stend ég einn eftir úr matarsel-
skapnum á Laugarfelli, engin
sundlaug handan við hlaðið og
húsið okkar mannlaust. En
kannski sitja þau þrjú þarna uppi,
pabbi, mamma og Inga Rúna, og
bíða róleg eftir því að drengurinn
mæti í ýsuna.
Tómas R. Einarsson.
Ingibjörg Kristrún
Einarsdóttir
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum.
Minningargreinar