Morgunblaðið - 17.10.2020, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 2020
✝ Jóhannes GeirHalldórsson
fæddist í Svein-
bjarnargerði á Sval-
barðsströnd 26.
ágúst 1940. Hann
lést 10. október
2020. Jóhannes var
sonur hjónanna
Halldórs Jóhann-
essonar frá Svein-
bjarnargerði og Ax-
elínu Geirsdóttur
frá Veigastöðum. Systkini hans
voru Jónas, f. 29.8. 1936, Hauk-
ur, f. 25.1. 1945, og Vigdís, f.
15.8. 1946.
Jóhannes kvæntist 21. október
1962 Herdísi Jónsdóttur frá
Fornastöðum, f. 6. september
1940, d. 22. nóvember 2014. Hún
var dóttir hjónanna Jóns Jóns-
sonar frá Fornastöðum og Guð-
ríðar Guðnadóttir frá Lundi.
Börn Jóhannesar og Herdísar
eru Halldór, vélfræðingur, f. 31.
ágúst 1962, og Ingibjörg, hár-
snyrtimeistari og síðar skrif-
stofustjóri, f. 13. febrúar 1965.
Halldór er kvæntur E. Fjólu Þór-
hallsdóttur heilsunuddara. Börn
þeirra eru Jóhannes Guðni, f.
8.7. 1990, Anna Kristín, f. 25.2.
1993, Þórhallur Forni, f. 27.12.
2002, og Herdís Lilja, f. 25.8.
hjónin á Akureyri en árið 1965
keyptu þau lóð úr landi Veig-
astaða og reistu þar nýbýlið
Vaðlafell og bjuggu þar síðan
alla tíð.
Jóhannes vann um langan
tíma sem vélamaður og síðar
verkstjóri hjá Norðurverki allt
frá stofnun félagsins, við gerð
virkjana og samgöngu-
mannvirkja, þar á meðal við gerð
Laxárvirkjunar og Kísilvegarins.
Árið 1974 keyptu þeir bræður
jörðina Veigastaði og rak Jó-
hannes þar fjárbú, auk þess að
vera héraðslögreglumaður. Árið
1975 lét hann ásamt Heimi Stef-
ánssyni frá Breiðabóli smíða
trilluna Vilmund ÞH-173 og reru
þeir á henni, bæði til atvinnu og
ánægju. Meðfram þessu vann
hann svo í mörg ár við Ali-
fuglabúið Fjöregg og varð síðar
eignaraðili að Eggjabúinu Gerði
og var það til 70 ára aldurs.
Aðalstarf Jóhannesar var þó
síðustu áratugina að hugsa um
sína kæru eiginkonu, sem var
ekki heilsuhraust, og gerði hann
það af mikilli alúð og elsku.Útför
Jóhannesar fer fram frá Sval-
barðskirkju á Svalbarðsströnd í
dag, 17. október 2020, klukkan
14. Streymt verður á Facebook
undir Jarðarfarir í Svalbarðs-
kirkju
https://tinyurl.com/y34pdoq9
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á
https://www.mbl.is/andlat
Útsending við kirkju verður á
FM 106,9.
2005. Ingibjörg er
gift Helga Þór
Ólafssyni mat-
reiðslumeistara.
Synir þeirra eru
Jón Axel, f. 23.4.
1993, og Andri Geir,
f. 8.4. 1995.
Jóhannes ólst
upp í Sveinbjarn-
argerði ásamt
systkinum sínum og
að loknum grunn-
skóla stundaði hann nám við Al-
þýðuskólann á Laugum og út-
skrifaðist þaðan úr smíðadeild.
Gegnum árin hefur hann unnið
ýmsa vinnu bæði til sjós og lands,
og var hann á ýmsum fiski- og
farskipum. Jóhannes var mikill
áhugamaður um flug og allt því
tengt.
Hann lærði meðal annars til
einkaflugmannsprófs og vissi
fátt skemmtilegra en að svífa um
loftin á litlum rellum.
Bedford-vörubíl keypti hann
giftingarárið 1962 og vann að
vegagerð á honum hjá Bílstjór-
afélagi Þingeyinga í nokkur ár.
Þá vann hann hjá Vegagerðinni
sem vélamaður og bílstjóri, með-
al annars við gerð vegarins fyrir
Ólafsfjarðarmúla og var þar á
jarðýtu. Um tíma bjuggu þau
Elsku pabbi minn. Það er
komið að kveðjustund, eftir
stutta en snarpa baráttu við
erfið veikindi.
Ósköp mun nú lífið breytast
mikið hér hjá okkur á brekku-
brúninni. Síðustu árin varst þú
vanur að rölta yfir planið eftir
10-fréttir á morgnana og kíkja í
kaffi.
Hundurinn okkar hann Rex
sá líka til þess að við hittumst
oft á dag því hann heimtaði
reglulegar heimsóknir til þín,
besta vinar síns, til að fá
hundanammi. Mér hefur alltaf
fundist, frá því að ég var pínu-
lítil, að þú værir besti maður í
heimi, svo sterkur og traustur
og það breyttist ekkert í ár-
anna rás. Þakka þér fyrir allt
sem þú kenndir mér; um-
hyggju, umburðarlyndi, þolin-
mæði og að það væru aldrei
nein vandamál, bara verkefni
til að leysa.
Svo varstu svo fín Pollýanna
líka með þína léttu lund og ein-
stakt lag á að gera alla daga
góða hjá þér og mömmu. Já,
mömmu sem þú hugsaðir svo
vel um alla tíð.
Ég man þegar við fórum
saman í fjárhúsin þegar við
systkinin vorum yngri og þú
kenndir okkur stjörnumerkin á
himninum og við reyndum að
feta í sporin þín án þess að
detta á hausinn, því sporin
sneru alltaf alveg þvert í snjón-
um.
Á seinni árum fannst mér
svo gott að geta verið ykkur
mömmu innan handar með ým-
islegt þegar heilsan fór að bila
og árin að færast yfir – það gaf
mér mikið.
Þú varst með svo góða nær-
veru að allir sem kynntust þér
fundu fyrir væntumþykjunni,
fjölskyldan þín, systkini og vin-
ir.
Nú finnst mér alveg ómet-
anlegt að við gátum öll saman
haldið upp á 80 ára afmælið
þitt á Hótel Hallormsstað í
ágúst síðastliðnum.
Þar áttir þú yndislega daga
með fjölskyldu og vinum í fal-
lega Hallormsstaðarskógi, þar
sem þið mamma komuð svo oft.
Það eru margar yndislegar
minningar að orna sér við þeg-
ar sorgin sverfur að. Við fjöl-
skyldan munum sakna þín mik-
ið.
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Þín
Ingibjörg (Inga).
Nú er kær mágur minn far-
inn yfir móðuna miklu og er
hans sárt saknað. Ég hef þekkt
hann frá því ég var barn og
nánast alist upp með honum og
maður leit kannski á hann sem
hluta af landslaginu sem til-
heyrði manni.
Ég var 15 ára þegar Dísa og
hann byggðu sér hús í Veig-
astaðalandi sem þau nefndu
Vaðlafell. Það er eftirminnilegt
að þá fór ég að passa börnin
þeirra, Ingu og Dóra, þegar á
þurfti að halda. Þar byrjuðum
við Haukur bróðir hans að líta
hvort á annað.
Jói bróðir, eins og öll mín
fjölskylda kallaði hann, var ein-
staklega skapgóður og þolin-
móður, vildi alltaf vera að segja
brandara. Síðast þegar hann
kom í öldrunarkaffi í Valsár-
skóla sagði hann brandara þó
að það væri farið að draga
mjög af honum.
Svo gat hann verið stríðinn
og uppátektasamur. Margar
sögur eru sagðar af honum
þegar hann var ungur strákur
og einnig þegar hann var að
stríða vinnufélögum sínum. Það
verður haldið áfram að segja
þær sögur þegar minnst verður
á Jóa bróður. Það er einnig ein-
stakt hvað hann hugsaði vel og
með umhyggju um Dísu konu
sína, sem mestalla sína ævi var
mikill sjúklingur.
Við Haukur ferðuðumst þó
nokkuð með þeim hjónum.
Meðal annars til Spánar fyrir
50 árum þegar við Haukur gift-
um okkur. Í þá daga var það
ekki svo algengt að fara í sól-
arferðir. Við eigum mikið af
myndum af okkur þar, og góðar
sögur. Og alveg nýlega fór Jói
bróðir með okkur til Kanar-
íeyja. Þá var hann orðinn léleg-
ur, en langaði að fara með.
Hafði reyndar göngugrind með
sér til að létta undir. Var það
eitt kvöldið að við fórum út að
borða með góðum vinum. Á
leiðinni til baka í íbúðina fannst
honum hann ekki halda eins í
við okkur hin, svo hann var lát-
inn setjast á göngugrindina.
Grindin er ekki byggð til þess
og það fór ekki betur en svo að
keyrt var á kantstein og hjólin
brotnuðu undan grindinni. Það
varð uppi fótur og fit og umferð
var stoppuð, en þetta fór betur
en á horfðist.
Fyrir okkur heitir þessi stað-
ur héðan í frá Jóhannesartorg.
Þetta fannst honum mjög fynd-
ið.
Síðustu árin hans rákum við
saman hænsnabú ein 15 ár í
Sveinbjarnargerði. Og alltaf
var hann tilbúinn að leysa
hvern þann vanda sem upp kom
og vildi alltaf öllum vel.
Einu sinni sagði Halldór
tengdapabbi við mig að það
hefði alla tíð verið svo auðvelt
að þykja vænt um Jóa.
Það er mikils virði að eiga
góðar minningar um þá sem
fara á undan okkur. Þær höfum
við sannarlega um Jóa bróður.
Innilegar samúðarkveðjur til
barna hans og barnabarna.
Bjarney, Haukur
og fjölskylda.
Jóhannes Geir
Halldórsson
Áramótin verða
öðruvísi í ár, ekki
einungis út af Co-
vid. Amma verður
ekki með okkur systkinum að
taka góða sjálfu fyrir samfélags-
miðlana eða að lauma vænum bita
að Spotta þegar enginn sér til og
Jónas og Guðrún skrölta ekki út
um allan bæ í leit að hinni full-
komnu áramótagrímu fyrir hana.
Amma var nefnilega afskapleg
skvísa og vanda þurfti vel valið á
fatnaði og fylgihlutum fyrir hana.
Amma Gyða var ekki aðeins
pæja, hún var fyndin, skemmtileg
og merkilega hress miðað við ald-
ur. Alltaf til í partí og fjör hvort
sem það voru afmæli, brúðkaup
eða ferðalög. Sem betur fer átti
hún ca. 130 afkomendur þannig
að ósjaldan voru tilefni til að lyfta
sér upp.
Jónas bróðir spurði hvort hún
væri fréttakona þegar hann var
lítill. Saklaus spurning og bráð-
fyndin en amma var sannarlega
fréttakona þó hún væri hvorki á
launum hjá RÚV né Stöð 2.
Heimili ömmu var eins og fé-
lagsmiðstöð. Þar kom fólk saman
og amma sagði fréttir af fólki og
atburðum. Þegar afi var á lífi eld-
aði hún í hádeginu og stóðið
mætti í matinn til hennar, í holl-
um stundum. Sumir kíktu bara í
kaffi, aðrir eftir kvöldmat og það
kom fyrir að staldrað var við fram
á nótt. Útidyrahurðin var enda
sjaldnast læst, það tók því ekki
vegna gestagangs. Einkar vin-
sælt hjá okkur var að mæta til
hennar í ískex og uppvask í
Stóragerði, við fengum það
ábyrgðarmikla hlutverk að
þurrka eftir að hún vaskaði upp.
Þegar hún bjó í Hvassó (og komin
með uppþvottavél) var aðalsport-
ið að fara í bingó með ömmu og
Gyða Gísladóttir
✝ Gyða Gísla-dóttir fæddist
2. september 1924.
Hún lést 29. sept-
ember 2020.
Úför Gyðu fór
fram 14. október
2020.
kaupa bland í poka.
Amma átti líka alltaf
nammi og ekki í boði
að segja nei þegar
hún bauð mola.
Þegar Kobbi afi
dó hafði ég áhyggjur
af ömmu, þau voru
einstaklega sam-
heldin hjón og áttu
fallegt samband. Ég
stökk inn til ömmu
og fann hana í eld-
húsinu og ætlaði að hugga hana
en fór sjálf að háskæla. Hún greip
mig í fangið og hughreysti mig á
meðan ég grét og grét. Þarna
komu styrkur hennar og seigla
mér fyrst á óvart en hef síðan
fylgst með henni sigra hverja
hindrunina á fætur annarri með
glæsibrag í aldarfjórðung. Hún
var vel virk og hafði alltaf nóg
fyrir stafni. Hún og Jónas afi
bjuggu bæði ein, hann bauð henni
stundum út að borða og hún bauð
honum í mat, síðan dottuðu þau
yfir sjónvarpinu saman. Þau áttu
það sameiginlegt að svindla mikið
í spilum, afi í Scrabble og amma í
franska miðaleiknum. Mamma
var dugleg að draga þau út um
allt og í mat á Sunnó. Þau komu
t.d. með okkur í frábæra ferð til
Flórída þar sem við áttum góðan
tíma í sól og hita.
Í sumar kíktum við Albert
Húni á ömmu á Hrafnistu og
hann var uppnuminn af lang-
ömmu sinni sem sýndi honum
allskonar fjársjóði. Hún var barn-
góð með eindæmum, brosandi og
hlý með blik í augum. Myndirnar
af þeim tveimur að spjalla saman,
95 ár á milli, eru óborganlegar og
dýrmætari en gull því amma lést í
lok september, 96 ára að aldri.
Langlífi hennar þakka ég já-
kvæðu viðhorfi en amma tók líka
lýsi á hverjum degi og þetta
tvennt verður matreitt ofan í
næstu kynslóð.
Það voru forréttindi að fá að
fylgja þér í gegnum lífið, elsku
amma.
Takk fyrir okkur.
Belinda Ýr, Jónas Halldór
og Guðrún Gyða.
Elsku fallega langamma Gyða.
Þá ertu orðin engill og vakir yfir
okkur öllum stundum. Ég er mik-
ið búin að velta fyrir mér hvað þú
getir borðað á himnum en ég held
þú fáir þér smá bita af skýjunum
því þau eru eins og candy floss.
Það minnir mig á þig því þú áttir
alltaf til svo mikið af nammi
handa mér þegar ég kom og
heimsótti þig á Hrafnistu.
Ég sakna þín elsku amma mín,
takk fyrir stundirnar okkar sam-
an, þær voru dýrmætar. Ég
faðma þig öll kvöld þegar ég fer
með bænirnar mínar og bið Guð
að passa þig vel.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Aníta Olga Hauksdóttir.
Látin er í Reykjavík í hárri elli
móðursystir mín, Gyða Gísladótt-
ir. Hún var yngst fimm systkina,
fædd 1924, síðust á lífi og varð
elst þeirra.
Ég á eingöngu ljúfar minning-
ar um Gyðu frá því ég man fyrst
eftir mér. Með henni finnst mér
lokið merkilegu tímabili í minni
nánd, þeirra sem ég hef þekkt og
fæddust á fyrsta fjórðungi síð-
ustu aldar. Á fæðingarári Gyðu,
1924, voru Íslendingar enn ekki
100.000 og Reykjavík taldi um
22.000 íbúa. Kynslóð Gyðu fædd-
ist í fátæku landi. Lífsbaráttan
var hörð. Gyða var sex ára er hún
missti áður hraustan föður sinn
úr lungnabólgu, aðeins 47 ára
gamlan.
Bræður hennar Einar Jón 12
ára og Ásgeir Héðinn 10 ára unnu
með skóla til að létta undir með
Ólöfu móður sinni sem nú var ein-
stæð móðir. Systurnar Guðrún og
Sigríður Ása fengu báðar berkla,
sér í lagi Gunna, sem um ferm-
ingu hafði legið samtals níu ár á
spítala. Sigríður Ása, móðir mín
og elst systkinanna, fékk berkla í
hné tæplega tvítug, og um það
leyti sem faðir hennar lést hlaut
hún, eftir aðgerð, staurlið á
hnénu. Lá tvö ár á spítala og varð
að hætta við nám í hjúkrun.
Sjúkratryggingar voru ekki enn
komnar á og stolt fólk lét fremur
lífið en að segja sig til sveitar. Það
er með jafnmikilli undrun sem
aðdáun sem ég sé þrautseigju
þessarar kynslóðar í lífsbarátt-
unni á gríðarlega erfiðum tímum,
ekki síst í kreppunni eftir 1929 og
fram að seinni heimsstyrjöld. Öll-
um systkinunum tókst að koma
vel undir sig fótunum, eignast
eigið húsnæði og mannvænleg
börn sem einnig hafa spjarað sig
vel í lífinu. Afkomendum Gyðu
munu aðrir gera grein fyrir, ég
hef sjálfur ekki tölu á þeim leng-
ur en veit að stórfjölskylda henn-
ar telur nú nokkuð á annað
hundraðið. Gyða varð sannarlega
rík af fólkinu sínu og með vissu
hamingjusöm kona. Hún átti ein-
staklega vænan mann, föður
barna sinna, Jakob Sigurðsson,
sem látinn er fyrir allmörgum ár-
um. Samkomur á heimili Gyðu
eru sólargeislar í minningunni.
Hlutirnir voru í föstum skorð-
un á fyrri hluta sjötta áratugarins
þegar ég man fyrst. Einn fastra
punkta var að amma Ólöf snæddi
ávallt kvöldverð hjá elstu dóttur-
inni, heima hjá mér, á gamlárs-
kvöld. Er leið á kvöldið var geng-
ið af Grundarstíg á
Bergþórugötu þar sem haldið var
upp á áramótin hjá yngstu dótt-
urinni, Gyðu, og hennar fjöl-
skyldu. Stórveisla, mikil kátína
og gleði. Þannig var það ávallt
síðan, við skírnir, fermingar, í
öðrum veislum og stóratburðum
sem óhjákvæmilega verða hjá
stórfjölskyldu. Mér er einnig ljúft
að halda á lofti minningu „funda“
þeirra systra, fáar manneskjur
hef ég þekkt sem hlógu og
skemmtu sér jafn konunglega og
þær þrjár Gyða, Gunna og Sigga
er þær hittust, þótti mörgum sem
þakið myndi rifna af húsakynn-
unum.
Það er mér afar þarft og ljúft
að þakka Gyðu frænku fyrir allt
gott sem geislað hefur af henni til
mín og minna í lífi mínu. Ég
gleðst með henni og afkomendum
hennar að þeim skyldi auðnast
langt líf Gyðu til að njóta ljúfra
samverustunda.
Hvert sem næsta tilverustig
Gyðu verður má hún vænta góðr-
ar heimkomu.
Gísli Einarsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát frænda okkar og mágs,
HERMANNS SIGURJÓNSSONAR,
Raftholti, Holtum.
Aðstandendur