Stefnir - 01.10.1951, Blaðsíða 33

HVERS VEGNA ÉG YFIRGAF KOMMÚNISMANN
31
komið á fót. Þar komst ég í náin
kynni við hugsjón og framkvæmd
kommúnismans og við kommún-
ista. Hið síðarnefnda var ekki
síður mikilvægt.
ÞAÐ LEIÐ ekki á löngu, þar
til ég gerðist meðlimur í flokkn-
um. Ég var tekinn inn áður en
baráttunni var að fullu lokið
milli hins kristna bakgrunns, er
ég hafði (ég lagði stund á guð-
fræði til að gerast metodista-
prestur), og hinnar áköfu og
skýru guðsafneitunar marxis-
mans.
Hinir nýju félagar mínir vissu
mætavel, að úr því að ég var kom-
inn svona langt var það aðeins
tímaspursmál, hvenær marxis-
minn sigraðist á guðfræðinni hjá
mér.
Þegar þetta var um garð geng-
ið, meðtók ég marxistisku- lenin-
isku kenninguna óskerta, hið af-
bakaða siðferðilega gildi hennar,
hina vafasömu heimspeki hennar,
og ennþá vafasamari starfsað-
ferðir. Á komandi árum ynnti ég
af höndum bókstaflega öll þau
störf, sem kommúnistaflokkur-
inn getur falið einum meðlim
sínum.
Ég tók virkan þátt í að skipu-
leggja kröfugöngur meðal hinna
atvinnulausu og í spænska borg-
arastríðinu rak ég öfluga áróð-
urstarfssemi gegn Franco. Ég
reyndi að smjúga inn í önnur
pólitísk og trúarleg félög, stund-
um vann ég opinbert, en oftar að
tjaldbaki.
í janúar 1940 var ég ráðinn
við ritstjórn aðalmálgagns flokks-
ins „Daily Worker“. Þrem árum
síðar var ég gerður að fréttarii-
stjóra, og þeirri stöðu hélt ég
þar til ég sagði skilið við flokk-
inn og blaðið í marz 1948.
í 15 ÁR kom það varla nok.k-
urn tíma fyrir, að ég efaðist urn
að takmark flokksins væri fyrir-
myndarríki og að aðferðir hans
væru réttlátar.
Stöðugar umræður um á hvern
hátt sé hagkvæmast að yfirfa'ra
alþjóðlegan boðskap til manns
eigin flokkssvæðis og að leggj r
stöðugt stund á hugsjón marx-
ismans skapar auðveldlega þá
sjálfsblekkingu hjá mönnum, að
rekin sé frjáls stjórnmálastefna,
en á grundvelli skýrt markaðrar
og þaulhugsaðrar heimspeki.
Stöðugt má heyra greinda
kommúnista endurtaka með stolti
og sannfæringu þessa röksemda-
færzlu: „Hvergi eru eins frjáls-
ar rökræður eins og í flokknum.
En í hvert sinn, sem við höfutu
fallizt á ákvörðun, högum við