Stefnir - 01.10.1951, Síða 52

50
STEFNIR
sagði Mary stillilega. „En það
myndi gleðja pabba. Svo er
þetta líka e, t, v, síðasta tækifær-
ið fyrir þig til að -— til að hitta
hann, Anton.
Anton Kaas kinkaði kolli súr
á svip, og þegar Mary litlu síð-
ar, fór út úr stofunni, gaf hann
tilfinningum sínum lausan taum-
inn.
„Gamli þrjóturinn hefði hreint
ekki getað valið óheppilegri tíma
til að deyja“, sagði hann og
æddi um. „Þér skiljið það, lauti-
nant, að þessir innfæddu þorp-
arar gera ekki ærlegt handtak á
meðan ég er í burtu. Þeir verða
alltaf að hafa svipuna yfir höfði
sér. Og svo kemur rigningartím-
inn, sem hefur í för með sér erf-
iðleika og tafir“.
Hann kveikti sér í sígarettu og
gekk um gólf. „Auk þess get ég
ekki séð, að það sé nein skemmt-
un, að sjá gamalt fólk deyja,“
bætti hann við.
Ég vissi eiginlega ekki hvað
ég átti að segja og umlaði eitt-
hvað um, að það að hitta slíkan
mann, sem óberstann — þrátt
fyrir ástæðurnar — væri ferðar-
innar vert. Anton Kaas brosti
meinlega. Síðan benti hann kæru-
leysislega á dyrnar og bað mig
að ganga með sér inn á skrif-
stofuna og fá mér cocktailglas
fyrir matinn.
Næsta morgunn gengum við
Mary og Anton Kaas niður að
flugvélinni á sléttunni. Flugmað-
urinn kom á móti okkur gramur
og reiður. Nokkrir hinna inn-
fæddu, frá næsta þorpi, höfðu um
nóttina læðst um borð í flugvél-
ina og stolið olíunni og benzín-
inu, sem við ætluðum að nota til
að komast aftur til Nairobi. Við
Anton Kaas héldum þegar til
þorpsins, en því miður án þess
að finna þjófana eða benzínið.
Hinn aldni höfðingi þorpsins
harmaði þetta, en gat ekkert
hjálpað okkur. Þjófarnir voru
án efa komnir út úr umdæminu,
margra tíma leið inn í frumskóg-
inn í áttina til næsta verzlunar-
staðar, þar sem skuggalegir verzl-
unarmenn myndu áreiðanlega
borga þeim vel fyrir, að þeir
skyldu flytja þessa dýrmætu olíu
og benzín á markaðinn.
Anton Kaas missti alla sjálf-
stjórn, þegar hann var að tala
við þá innfæddu, og ég gat að-
eins þakkað það lipurð gamla
höfðingjans, að ég að síðustu
fékk hann með mér heim að
rannsóknarstofunni, þar sem
Mary og flugmaðurinn voru að
senda skeyti til stjórnarskrifstof-