Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1938, Síða 9

7
Vopnafí. Afkoma bænda sæmilega góð á árinu. Afkoma manna
í kauptúninu í tæpasta lag'i.
Hróarstungu. Þrátt fyrir hagstætt árferði verður víst að segja,
að efnahagur manna fari versnandi með ári hverju. Sveitarþyngsli
aukast árlega, og' ekki er sjáanleg' framundan nein von um, að á-
standið batni fyrst um sinn.
Seyðisfi. Aflabrögð léleg og almennt atvinnuleysi, og var því af-
koma fólks hér í kaupstaðnum með allra versta móti. Sveitarþyngsli
jukust og voru þó nóg fyrir.
Norðfí. Enn verður að telja almenna afkomu lélega í héraðinu,
einkum við sjóinn. Til landsins áraði fremur vel. Af langvarandi
bjargarleysi eru menn farnir að flytja héðan, og leita flestir suður
á Suðurnes og til Reykjavíkur, en aðrir til Eyjafjarðar.
Reyðarff. Afkoma fólks á Eskifirði fer síversnandi vegna atvinnu-
leysis. Vertíðin á Hornafirði, en þangað sækja bátar héðan, brást
algerlega. Ríkissjóður veitti sjómönnum styrk vegna aflabrestsins,
kr. 50.00 á mann í heimili, og nam sá styrkur alls fullum 12 þúsund
krónum. Á framfærslu hreppsins voru 39 ljölskyldur að fullu og
9 að nokkru leyti auk þeirra, er nutu ellilauna, örorkubóta, barns-
meðlaga og sjúkrastyrkja. Framfærslustyrkur nanr 50554 krónum
auk atvinnubótastyrks, 11250 kr., og' elli- og örorkubóta, 13500 kr.
Styrkir nema því um 125 kr. á hvert mannsbarn í hrep])num. Virð-
ist manni sem viturlegra væri að skapa þorpsbúum einhverja þá
atvinnumöguleika, að þeir fengju að minnsta kosti að vinna fyrir
þeirri upphæð, er þessir styrkir nema, og skapa einhver verðmæti í
staðinn. Fer þarna fleira forgörðum en peningarnir einir, svo sem
dugur og dáð fólksins, sjálfsbjargarviðleitni manna lamast, kæru-
leysi í viðskiptum eykst, baslið og eymdin eyðileggja menn á sál
og líkama. Ég er ekki sammála einum kollega mínum (í skýrslu
1936), að vorkenna þurfi lítt þeim þurfalingum, er heilsuna hafa.
Það á ekki við hér. Mér finnst þeim helzt vorkunn, er hafa þrek
og heilsu til að vinna, en hafa ekkert að vinna og missa að lokum
alla lífsgleði og þrek vegna atvinnuskorts. Menn gefast upp á því
að róa til fiskjar og fá aldrei fisk, þræla í urðum og skriðum og
finna enga mold. Eskfirðingar verða enn ekki ásakaðir með réttu um,
að þeir nenni ekki að vinna. Túnrækt og garðrækt eylcst hér ár-
lega, janvel þótt aðstæður séu mjög erfiðar. Grasnyt að mestu sótt
inn fyrir Hólmaháls, 7—8 km frá þorpinu, og yfir brattan og erfiðan
háls að fara. Á Reyðarfirði er afkoma manna að jafnaði betri, rækt-
unarmöguleikar meiri, og hafa margir þorpsbúar atvinnu við Kaup-
félag Héraðsbúa, sem heita rná, að hafi alla verzlun við bændur í
Fljótsdalshéraði. Afkoma sveitabænda í þessu héraði mun lík og
annars staðar.
Fáskrúðsjj. Fiskveiðar brugðust að mestu leyti eins og undan-
farin ár, og var afkoma þeirra, sem fisltveiðar stunduðu, mjög lé-
leg, einkum þó hér í Búðakauptúni. Afkoma hinna, sem landbúnað
stunduðu, var sæmileg.
Bernfj. Afkoma til sveita mátti yfirleitt teljast góð. Til sjávar var
afkoma skárri en áður, Fiskgengd var meiri en undanfarin ár, Tals-