Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1968, Qupperneq 134

1968
— 132 —
en börn eru beitt almennt og hafi aldrei nálgazt það svo, að hægt væri
að tala um misþyrmingu.
Hvað viðvíkur þeim misþyrmingum P. á S., sem leiddu til þess, að
hún var flutt hingað á Kleppsspítalann, segir hún, að aðfaranótt
fimmtudagsins 27. febrúar hafi hún sofið inni hjá börnum sínum í
flatsæng, þar eð dóttir hennar var veik. Segir hún, að S. hafi verið
mjög órólegur og óþægur þessa nótt, vildi ekki tolla í rúminu, og olli
hann svo miklu ónæði, að systir hans náði ekki að sofna. Segist hún þá
hafa tekið það til bragðs að binda hann niður í rúmið og segist þá
hafa verið orðin mjög æst og reið. S. barðist kröftuglega á móti, sló
og sparkaði, og álítur hún sig hafa slegið til S. Þá telur hún sig hafa
misst algjörlega stjórn á sér og barið hann hvað eftir annað, meðan hún
batt hann.
P. telur sig muna mjög óljóst eftir þessum atburði. Hún álítur samt
ekki, að hún hafi notað neitt barefli eða slíkt, þegar hún barði S. Segist
hún hafa verið algjörlega hamslaus og ekkert hugsað um, hvar höggin
lentu. Þegar hún hafði bundið S., segist hún hafa verið orðin mjög
þreytt og máttlaus, henni leið mjög illa og fannst eins og hún væri að
springa. Ekki athugaði hún S. nánar á eftir, en gaf honum einungis
vatn að drekka, eins og hann bað um. Hún segir, að ljós hafi verið
slökkt í herberginu, meðan þetta fór fram.
Sambýlismaður hennar, S., mun hafa verið sofandi í svefnherbergi
þeirra, og kveðst hann ekkert hafa heyrt af því, sem fram fór.
Morguninn eftir, þegar P. vaknaði, varð henni mjög bilt við, þegar
hún sá, hvernig S. leit út, gerði hún sér fulla grein fyrir því, að hún
hafði valdið áverkum þeim, sem á honum voru, um nóttina. Segist hún
hafa verið algjörlega miður sín og verið í einskonar annarlegu andlegu
ástandi allan daginn án þess að gera sér grein fyrir, að S. þurfti á
hjálp að halda og e. t. v. hún sjálf líka. Telur hún sig ekki hafa getað
hugsað skýrt og tekið réttar ákvarðanir, vegna þess hve felmtruð hún
var.
S. fór til vinnu sinnar um morguninn án þess að líta á börnin, og P.
var of hrædd til þess að geta sagt honum, hvað skeð hafði um nóttina.
Þegar hann kom heim í hádeginu, fór á sömu leið, og hann fór aftur til
vinnu sinnar án þess að verða var við, hvað skeð hafði. Þegar hann kom
heim úr vinnunni kl. 15,00, hafði S. komizt út úr íbúðinni út um bak-
dyr. Bankaði hann á dyr í næstu íbúð og bað um vatn að drekka. Þegar
P. varð þess vör, að drengurinn hafði komizt út úr íbúðinni, segist hún
hafa læst að sér og var þar inni, þar til starfsfólk barnaverndarnefndai'
og lögreglan komu á vettvang.
P. kom mjög á óvart, að drengurinn skyldi vera brotinn á handleggj-
um, ekki sízt þar sem álitið var, að sum brotanna væru 3-4 vikna gömul.
Rak hana þó minni til þess, að rúmri viku áður en ofangreindur atburð-
ur átti sér stað, hafi hún þurft að binda S. um nótt. Segist hún þá hafa