Börn og menning - 01.09.2007, Blaðsíða 41
Viðtalið
á ferðinni eins og svo oft áður. Við reyndum
að ná til fólks sem kann að meta vandaðan
og hugmyndaríkan texta og sæi í gegnum
nýju fötin keisarans. Þegar upp var staðið
vorum við alveg þokkalega sátt við söluna
fyrir jólin 2005 og bókin hefur haldið áfram
að seljast síðan. Þess vegna ákváðum við að
halda áfram og gefa út næstu bók, Sólvæng,
árið eftir."
Naut Sólvængur forvera síns?
„Við héldum að svo yrði og sumpart gekk
það eftir. Fjölmiðlar hefðu mátt sýna meiri
áhuga, flestir birtu ekki fréttatilkynningu
um hana og enginn prentmiðlanna birti
ritdóm. Bókmenntavefurinn (www.
bokmenntir.is) birti reyndar umsögn og svo
kom krakkadómur í Morgunblaðinu eftir
áramót en hann hjálpaði litið við sölustarfið
þótt jákvæður væri. Árum saman hef ég
hlustað á barnabókahöfunda kvarta undan
sinnuleysi fjölmiðla gagnvart barnabókum
og þarna sá ég það svart á hvítu. Skólarnir,
sem eru mikilvægur vettvangur fyrir innlenda
höfunda, beita sér heldur ekki mikið í að
kynna erlendar bækur fyrir krökkum og
þýðendur eru ekki enn með í hinu stórgóða
verkefni „Skáld í skólum". Þó hafa skólarnir
verið duglegir að kaupa bækurnar á söfnin
sín og einn skóli hefur notað Silfurvæng
sem bekkjarbók, annar í þemaverkefni um
leðurblökur."
Sólvængur hreppti barnabóka-
verðiaun Menntaráðs Reykjavíkur-
borgar sem besta þýdda barnabókin.
Hafði það mikið að segja fyrir
bókina?
„Öll verðlaun skipta máli vegna þess að í
þeim felst viss handayfirlagning. Við seldum
í kjölfarið nokkur hundruð eintök af bókinni
auk þess sem Sllfurvængur fór að hreyfast
meira. Það er hins vegar umhugsunarvert
að þýðingarverðlaunanna var yfirleitt getið
neðanmáls. Svo er að sjá sem íslenskt sé
oftast tekið fram yfir alveg án tillits til
innihalds."
Nú fer stór hluti bóksölunnar fram í
Bónus, eiga barnabækur greiða leið á
söluborð fyrirtækisins?
„Það skiptir miklu máli núorðið að bækurnar
séu á boðstólum í verslunum Bónuss en minni
forlög hafa ekki átt greiðan aðgang að þeim.
Það vald sem innkaupastjóri fyrirtækisins
hefur er sannarlega umhugsunarvert, því á
smáum söluborðum Bónusverslananna fer
um helmingur jólabókasölunnar fram. Þar
grípur fólk bækurnar með klósettpappírnum
og parketsápunni og úrvalið er mjög
takmarkað. í bókabúðum er úrvalið miklu
meira og þar verður maður var við að
starfsfólkið les bækurnar. Þar af leiðandi er
kúnnanum sinnt af meiri þekkingu og á því
höfum við flotið."
Kynna foreldrar og kennarar sér nýjar
þýddar barnabækur? Hvernig er að fá
fólk til að kaupa þýddar bækur fyrir
eldri börn?
„Það er hópur foreldra sem fylgist vel með
og safnkennarar eru held ég vel með á
nótunum, að minnsta kosti fékk ég mjög
jákvæða svörun frá þeim, þeir fögnuðu
því að fá bækur frá „nýju" landi og með
svona óvenjulegri söguhetju, leðurblöku.
Hins vegar held ég að aldurshópurinn sem
bækurnar höfða mest til, svona frá 9 til
14 ára, sé erfiður markhópur. Bækurnar
um Silfurvængina eru ómyndskreyttar
sögubækur sem krefjast nokkurs úthalds
og þegar hér er komið sögu er sennilega
farið að kvarnast svolítið úr lesendahópnum.
Ég óttast að margir krakkar taki aldrei
almennilega stökkið úr barnabókum yfir
í unglingabækur. Kannski láta þeir Harry
Potter duga, ef þeir komast svo langt. Því er
heldur ekki að leyna að það þykir ekki svalt
að liggja í bókum nú til dags, að minnsta
kosti ekki meðal stráka. Þeir láta það ekki
spyrjast að þeir gefi hver öðrum bók í
afmælisgjöf, sama hversu góð hún kann
að vera. Það spilar líka inn í að mörg börn
sjá aldrei foreldra sfna lesa bók. Vel gefið
fólk er ekki lengur feimið við að segja að
það lesi aldrei bók, eins og það hafi alveg
farið framhjá því hversu unaðslega fjársjóði
bókmenningin geymir."
Höfundur er ritstjóri Barna og menningar