Studia Islandica - 01.07.1982, Síða 183

Studia Islandica - 01.07.1982, Síða 183
181 i véum, Úlfur Ljótsson, has much in common with Dostoyevsky’s “criminals” - not least Stavrogin in The Devils — characters who sacri- fice customs and morality in their desperate, unconditional search for inner freedom. Like these men, Úlfur is unable to confirm his freedom in positive ways so he destroys himself through increasingly painful banishment. Lacking strength to tum his potential to good advantage, he is unable to reconcile his will and what he needs. Úlfur is a social outcast, forever in opposition to the human system, to existence itself. As he defies the ethics of his class and common decency, he is not tolerated anywhere and lives in self-imposed banish- ment as a drunkard; society has no place for such a person. Essentially, his problem is a twin one; his personality is split and disoriented; secondly, his desires urge him toward goals beyond human possibilities. The split is both intemal and between him and the world. He swings helplessly between the most exalted ideals and the lowest instincts. Driven by an inner force that pays no heed to his intelligence, Úlfur cannot apply himself wholeheartedly to anything for long. Úlfur cannot resolve his problems because lethargy, confusion and irresolution dominate his life. One reason why he cannot cope is that he dislikes himself. A captive of his own degradation, he makes diverse efforts to find a purpose, to flee from the reality confronting him; but passion, politics, hope and work all lead him to a wall in defeat. Root- lessness and self-contempt, compounded by a death wish, bring about his perdition. He, nevertheless, finally achieves a salvation of sorts. In the hour of his death, he proves man enough to shoulder the burden of his fate, to fight the inevitable. Only then does he triumph over irresolution; he prevails against his negative outlook and achieves the power of the fear- less man. Only then does he rebel meaningfully, becoming a whole man. But it should be noted that his fate is like that of other “outlaws” in Gunnarsson’s fiction; his uprising leads to a worse form of banishment: his utter elimination. Accordingly, the “victory” of Úlfur reflects both human potentials and the absolute limitation of human existence; in a word, he is both positive and negative at the same time. The description of Úlfur has universal significance. It is a picture showing the author’s conception of modem life — of people who have lost their faith in God and keep stumbling in a world without clear paths. Úlfur is commonly likened to the crucified Christ, to the Son of Man who carries the yoke of existence on his shoulders, suffering the pain that results from being. He is the innocent one who is condemned by a merciless society, banished by life itself. Like Stavrogin, he is the
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196

x

Studia Islandica

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Studia Islandica
https://timarit.is/publication/1542

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.