Dagur - 12.02.1988, Síða 6

samfrosinn ísinn til lands. Þeir höfðu
taug á milli sín er þeir nálguðust
landið því þar var ísinn sprunginn og
ótryggur. Miklu síðar man ég bæði
Dag og Tímann, sem var árinu eldri,
rúllaða í mjóa stranga, sem komu í
póstinum, fólkið las upp til agna og
ræddi um á eftir.
- Löngu síðar varðst þú
starfsmaður Dags, hvernig vildi
það til?
Já, um 1950 lauk ég störfum við
gróðurhúsin við Brúnalaug. Á sama
tíma vantaði afgreiðslumann og
auglýsingastjóra hjá Degi og mér var
boðið það starf. Hvers vegna ekki að
prófa eitthvað alveg nýtt, hugsaði ég
og tók boðinu.
Haukur Snorrason var þá ritstjóri
blaðsins, óvenjulega fær blaðamað-
ur. Hann var einnig ritstjóri Sam-
vinnunnar um margra ára skeið og
ég varð þá einnig afgreiðslumaður
þess tímarits og Tímans á Akureyri.
Verkefnin voru því næg, en fjárhagur
Dags var bágborinn og þrengdi að á
allar hliðar.
— Voru margir starfsmenn
hjá Degi um þessar mundir?
Aðeins við Haukur og Loftur
Guðmundsson vann ýmislegt við
afgreiðslu þegar Samvinnan bættist
við. Auk þess vann stúlka við að setja
blaðið í merktar umbúðir á útkomu-
dögum. En umbúðirnar höfðu áður
verið stimplaðar með handstimplum
úr blýi. En börn og nokkrir fullorðnir
báru blaðið í hús bæjarins og sam-
kvæmt athugun Gísla Guðmundsson-
ar alþingismanns, var útbreiðsla
Dags á Akureyri hlutfallslega meiri
en útbreiðsla Morgunblaðsins í
Reykjavík og þótti þá langt jafnað. Þó
voru það auglýsingarnar, sem héldu
Degi á floti, þótt stundum væri
naumast borð fyrir báru í fjárhags-
legu tilliti.
- Hvaða vélakostur var not-
aður við blaðið og hvernig var
háttað samvinnu Prentverks
Odds Björnssonar hf og
blaðsins?
Dagur var, að fyrstu tveim árunum
undanskildum, ætíð prentaður í
Prentverki Odds Björnssonar, sem
Sigurður 0. Björnsson stjórnaði.
Prentsmiðjan var í Hafnarstræti 88b
og skrifstofur Dags í næsta húsi að
segja má, í stórbyggingu KEA, þegar
ég fyrst þekkti til, en síðan í elsta
verslunarhúsi KEA á Akureyri, Hafn-
arstræti 90.
Prentsmiðjan var vel búin vélum
og tækjum, eftir því sem þá tíðkaðist,
en prentiðnaðurinn hefur tekið svo
örum breytingum síðari árin að
Vélsetjarinn Þorkell V. Ottesen, setti allt meginmál í Dag um margra áratuga skeið og
var það ærinn starfi.
hann er vart þekkjanleg iðngrein,
miðað við fyrri tíma.
Ritstjórn skilaði handritum til
prentsmiðjunnar ýmist handrituðum
eða vélrituðum, síðar vélrituðum
eingöngu og við þeim tóku setjararn-
ir, sem settu í blý á Linotype-setjara-
vélar, sem þóttu hinar fullkomnustu.
Síðan var blaðið prentað í Duplex-
prentvél og var átta síður. Duplex-
vélin var nefnd blaðapressa og var
mikil fyrirferðar. Það voru einkum
þeir Þorkell Ottesen og Jakob Krist-
jánsson sem fyrst settu Dag en síðan
og lengst Svavar Ottesen. Sjálfur
greip Sigurður prentsmiðjustjóri í
setningu þegar honum þótti þurfa og
var þá mikilvirkur.
Samstarf okkar við prentsmiðjuna
var eins og best mátti verða. Auðvit-
að þótti manni prentvinnan dýr,
enda barðist blaðið lengi í bökkum,
en öll vinna í prentsmiðjunni var hin
ánægjulegasta.
- Varla hefur þér dottið í hug
að Dagur yrði dagblað þegar þú
byrjaðir hjá honum?
Jú, mjög fljótt barst það í tal á milli
okkar Hauks og oft síðar og við vor-
um með ráðagerðir um eitt og annað
í því sambandi. Hann sá fyrir sér
fyrsta dagblað landsins utan Reykja-
víkur þar sem Dagur var og það varð
að veruleika þótt síðar yrði. En sigl-
ingin var erfið mörg fyrstu árin mín
6
Dagur 70 ára
t