Dagur - 12.02.1988, Side 7

hjá Degi. Það var ágjöf á bæði borð
og þannig var það einnig hjá hinum
Akureyrarblöðunum þremur, sem
pólitískir andstæðingar okkar gáfu
út. Ástæðan fyrir þessum þrenging-
um blaðanna var sú, að það voru
engir möguleikar fyrir ijögur viku-
blöð á Akureyri til að lifa sómasam-
lega. Dagur var blað framsóknar-
manna, Islendingur var blað sjálf-
stæðismanna, Verkamaðurinn var
lengst til vinstri og kratar gáfu út
Alþýðumanninn. Þessi blöð börðust
um auglýsingarnar, sem voru helsta
tekjulindin, einnig um fréttirnar og
vinsældirnar og hvert og eitt barðis*
fyrir málefnum síns flokks.
- Sennilega hefur þér líkað
starfið sæmilega vel.
Mér fannst frá upphafi skemmti-
legt að vinna við blaðið. Og áhuga-
inönnum um framfarir og betri daga
er nauðsyn að hafa aðgang að góðu
blaði, jafnt pólitískum sem öðrum.
Líklega hefði ég átt að gleðjast yfir
erfiðleikum keppinautanna, hinna
vikublaðanna á Akureyri og fagna
því þegar útkoma þeirra varð
glopþótt. En fáir söknuðu þeirra
meira en ég, því þau voru mér alveg
nauðsyn. Auðvitað var stundum tek-
ist á um mál og ekki alltaf mjúklega,
en andstæðingarnir héldu manni
sannarlega vakandi og nokkur
spenna er nauðsynleg í blaða-
mennskunni. Hinu má svo við bæta,
að í mörgu voru Akureyrarblöðin
sammála, þótt minna væri eftir því
tekið og minna um það rætt.
— Hvert taldir þú hlutverk
Dags?
Dagur var upphaflega stofnaður
sem norðlenskt málgagn í sókn og
vörn. Ennfremur sem stuðningsblað
Framsóknarflokksins og samvinnu-
stefnunnar, almennt fréttablað, vett-
vangur skoðanaskipta og hugsjóna.
Vikublaðið Dagur átti að auðvelda
sem flest mannleg samskipti fólks.
Bendi ég á allan þann fjölda einstakl-
inga, félaga og stofnana sem þarf að
koma skilaboðum til almennings,
svo sem auglýsingum og tilkynning-
um. En ég minni einnig á efnisþætti,
sem vikublað gat orðið sem kjör-
inn boðberi fyrir, t.d. landbúnað-
armál, sjávarútvegsmál, iðnað og
verslun, verkalýðsmál, samvinnu-
mál, sveitarstjórnarmál, stjórnmál,
íþróttir og skemmtanir, kirkju- og
skólamál.
Lítið vikublað gat ekki sinnt þess-
um efnisþáttum og öðrum nema í
litlum mæli. Þess vegna vaknaði hug-
sjónin um dagblað norðan fjalla og
þess vegna lifði hún og varð að veru-
„Mér fannst frá upphafi skemmtilegt að
vinna við blað.“
leika. Áður var þó búið að fikra sig
áfram með útgáfu þriggja blaða á
viku, sem gaf góða raun.
- Margir munu hafa unnið
hjá blaðinu í þinni ritstjórnar-
tíð.
Þeir eru auðvitað margir, en lengi
unnu hjá því tveir fastir menn, rit-
stjóri og afgreiðslumaður og síðan
ígripamenn eftir þörfum, fyrir utan
þá sem önnuðust afgreiðsluna einu
sinni eða tvisvar í viku. Aðal af-
greiðslumenn Dags í minni tíð voru
þeir Þorkell Björnsson, Jón Samúels-
son og Jóhann Karl Sigurðsson.
Á ritstjórnarskrifstofum unnu
lengri eða skemmri tíma, flestir að-
eins vikur fremur en mánuði: Hjálm-
ar Jónsson, núverandi prófastur á
Sauðárkróki, Vilhjálmur Vilhjálms-
son, síðar kunnur söngvari og flug-
maður, Áskell Þórisson, nú rit-
stjóri, Ingvar Gíslason alþingismað-
ur, Guðbrandur Magnússon, Erla
Hrönn Jónsdóttir, Guðbjörg Árna-
dóttir, Kristín Ottesen, Gunnar Salv-
arsson, Fríða Björns, Snjólaug
Bragadóttir, síðar kunnur rithöfund-
ur, Björn Teitsson, síðar skólameist-
ari, Hjálmar Jóhannesson, Jóhann
Frímann og Þóroddur Jóhannsson.
Þetta var úrvalsfólk.
- Pú hafðir marga fréttarit-
ara á Norðurlandi.
Já, mitt fyrsta verk hjá Degi, eftir
að ég tók við blaðinu 1956 var að fá
marga fréttaritara, sem ég síðan
hafði reglubundið samband við. Allir
voru þeir ólaunaðir og standa blað-
ið og lesendur í mikilli þakkarskuld
við þá. Margir þessara manna voru
frábærir fréttaritarar, eða hver man
ekki Baldur á Ófeigsstöðum, Sigurð
Lúter á Fosshóli og Óla Halldórsson
á Gunnarsstöðum? Eða þá Pétur
Axelsson í Grenivík, Sigurð Finn-
bogason í Hrísey, Hólmstein Helga-
son á Raufarhöfn, Björn Stefánsson
Ólafsfirði, Guðjón Ingimundarson og
Guttorm Óskarsson á Sauðárkróki,
Guðmund í Ási í Vatnsdal, Jóhann
Þorvaldsson á Siglufirði, Þormóð
Jónsson á Húsavík og Gunnlaug í
Kasthvammi? Með þessum ágætu
fréttamönnum náðist heildarsýn yfir
Norðurland, í framfara- og menning-
armálum, þar sem hver og einn lyfti
sínu umhverfi upp úr þeim táradal
„... en prentiðnaðurinn hefur tekið svo örum breytingum síðari árin að hann er vart
þekkjanieg iðngrein miðað við fyrri tíma.“
Dagur 70 ára 7