Dagur - 12.02.1988, Page 23

Ólaf'sfjöröur.
Ajmœliskveðja
Á afmælum er ágætur siður að líta
yfir farinn veg um leið og glaðst er
yfir góðum áfanga.
í ljósi líðandi stundar er þá gjarn-
an horft til framtíðarinnar og reynt
að meta hvað hún ber í skauti sér.
Allt er þetta þarft og gott enda er
nauðsynlegt að spyrja annað slagið
spurningarinnar góðu „Höfum við
gengið til góðs/götuna fram eftir
veg?“ sem þjóðskáldið okkar Jónas
Hallgrímsson bar fram í kvæði sínu
„ísland“.
Sé spurningunni beint að norð-
lenskri blaðaútgáfu er svarið afdrátt-
arlaust já. Þau blöð sem gefin hafa
verið út norðan heiða hafa hvert um
sig þjónað miklum tilgangi og þar
hefur Dagur lengst af verið í farar-
broddi.
Það er mikils virði að sjónarmið
okkar norðanmanna birtist sem víð-
ast og áhrif þess verða seint ofmetin.
Þetta hef ég oft fundið t.d. í störfum
mínum fyrir Fjórðungssamband
Norðlendinga.
Miklum áfanga var náð þegar Dag-
ur varð dagblað og trúlega vanmeta
flestir þýðingu þess. Mikilvægið felst
ekki fyrst og fremst í fleiri blöðum
eða blaðsíðum heldur skapar það
blaðinu vissan sess og eftirtekt sem
er nauðsynlegt í hinu mikla framboði
ýmiss konar flölmiðlunar.
Úr leiðurum dagblaða er lesið í
útvarpi og einnig er oft vitnað í þau á
öldum ljósvakans. Þetta tryggir betur
en áður að rödd okkar hljómi meðal
annarra og veitir svo sannarlega
ekki af í harðnandi samkeppni um
athygli fólksins og baráttunni fyrir að
halda höfði gagnvart höfuðborginni
og nágrenni hennar.
Margt fróðlegt mætti tína til úr
sögu blaðsins sem nú spannar heila
mannsævi og vissulega er það langur
tími þótt skammt nái til fortíðar í heilli
sögu lands og þjóðar. Áraíjöldinn
skiptir líka litlu, mestu varðar að
vera vakandi og í takt við tímann
hverju sinni. Dæmin sanna að með
því næst mestur árangur.
Fjölnismenn sýndu þetta á sínum
tíma og ég vil aftur vitna í einn þeirra
sem sagði:
„Það er svo bágt að standa í stað
og mönnunum munar
annaðhvort aftur á bak
ellegar nokkuð á leið. "
Vonandi á Dagur eftir að duga
Norðlendingum vel um langa framtíð
og muna nokkuð á leið.
Til hamingju með afmælið.
Valtýr Sigurbjarnarson
bœjarstjóri.
Fyrsta
búslysið
Þann 14. júlí 1920 gat að lesa í
Degi svofellda frétt:
„Bílslys
vildi til á sunnudaginn var á veginum
fram að Grund nálægt Kristnesi.
Keyrði bflstjórinn þar óvarlega, svo
að bíllinn valt fram af brautinni, en
fólkið varð undir. Stúlka, dóttir Jós-
eps Jónssonar keyrara, handleggs-
brotnaði, en aðrir þeir er í bílnum
voru sluppu lítt meiddir.
Sagt er að bílstjórinn hafi ekki ver-
ið algáður."
Þetta er fyrsta frásögn Dags af bíl-
slysi og raunar trúlegt, að orðið bfl-
slys hafi ekki oft verið notað fyrir
þennan tíma. Eftirtektarvert er það
einnig, að þessari fyrstu frétt af bíl-
slysi skuli fylgja sú athugasemd, að
bílstjórinn muni ekki hafa verið al-
gáður. Það hefur snemma orðið
sámhengi milli áfengisnautnar og
bílslysa.
Dagur 10. nóv. 1920:
Lögreglu-
samþykkt
kaupstaðarins gekk í gildi 15. júní.
Hún er vönduð að prentun og frá-
gangi, en sennilega dýrt augnagam-
an. Aðra gagnsemi af hennar völdum
þykjast menn ekki verða varir við.
Bæjarbúar kvarta um það, að þeir
sem á reiðhjólum fara, tendri ekki
ljós og aki svo á hvað sem fyrir er í
myrkrinu, jafnvel á sjálfan lögreglu-
stjórann. 54. grein samþykktarinnar
mælir svo fyrir, að ljós skuli tendruð
á reiðhjólum um sama leyti og á
götuljóskerum. Nú hafa hjólamenn
þá afsökun, að aldrei er kveikt á
götuljóskerum, enda engin auglýsing
sést um það frá lögregluvaldinu, hve-
nær kveikja skuli á bifreiðum og
reiðhjólum.
Dagur 70 ára
23