Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2016, Qupperneq 21

Syrpa úr fórum Guðmundar Árnasonar á Gilsárstekk
Þetta haust, 2. október, var sauðunum safnað saman á Höskuldsstöðum; voru teknir
eptir vigt. Urðu um 300. Næsta dag, 3. okt., átti að leggja á stað með sauðina til Seyðis-
ijarðar, Breiðdalsheiði. Ég hafði látið tilleiðast með að verða einn af rekstrarmönnum.
Um nóttina hafði sett niður æði mikinn snjó, og framhald á snjókomu svo hvergi sá,
en stormur lítill; þaut við. Ekki þótti ráðlegt að leggja upp með reksturinn í slíku útliti.
Það er ekki að orðlengja, að svona viðraði í tvo sólarhringa. A daginn stóðurn við yfír
sauðunum í krafstursjörð, en á nætumar hafðir í rétt.
Þegar upp birti 5. okt. var kominn mikill lausasnjór á láglendi en fjallvegir ófærir
með skepnur. Sauðimir vom þá sendir eigendum. Stuttu siðar rigndi í þennan snjó, svo
snjólítið varð á láglendi en þó víða skaflar í lægðum. Færi batnaði á fjöllum, því að frost
kom í snjóinn eptir rigningarnar.
Versluninni þótti vont að missa af sauðunum og fór þess á leit, ef mögulegt væri, að
koma með einhverja. Þetta hafði þau áhrif að úr Suðurdal fóru Höskuldsstaða bændumir
Hóseas og Einar [faðir Stefáns Einarssonar prófessors] með hóp — ég veit ei um tölu -
Breiðdalsheiði til Seyðisijarðar. Degi síðar lögðum við Bjami Ámason Dísarstaðaseli til
Stafsheiðar með sauði úr Norðurdal, 69. - Tveir forystusauðir. Omögulegt ferðalag án
þeirra. Fyrsta daginn komumst við að Litla Sandfelli. Þar bjó Einar, bróðir Benedikts á
Þorvaldsstöðum - annálaður greiðamaður. Hann lét fé sitt standa úti við húsin um nóttina
til þess að geta hýst sauðina.
Um nóttina gjörði vestan storm, sem olli asahláku. Frá Sandfelli fórum við að
Miðhúsum. Veður var þurrt en umferð afar ill, að því leyti að allar lækjarsprænur voru
fullar af krapi, og í það urðum við að sundreka sauðina, sem var hrottaleg og ill með-
ferð; en sjálfir mittisblautir. Þriðja daginn fórum við yfir Fjarðarheiði og á Seyðisijörð
og afhentum sauðina. Færi var gott á heiðinni, hleypi gaddur, því frost var nóttina fyrir.
Á Seyðisfirði hittum við þá Hóseas og Einar, sem biðu eftir strandbátnum og hvöttu
okkur til hins sama, sem við féllumst á. Síðla dags, sem var 4ði dagur ferðarinnar, kom
og fór báturinn og við með honum.
En nú var veðurbreyting orðin, gengið í afspymu norðan snjó byl, svo báturinn hafði
sig ekki til Mjóafjarðar; snöri aptur inn á Þórarinsstaðaeyrar. Næsta dag - sá 5ti - var
veðrið ekkert vægara, þó lagði báturinn tvisvar til ferðar, en varð í bæði skipti að snúa
aptur. Sjötta daginn lagði báturinn enn á stað og kornst á Mjóaijörð; draga fór úr mesta
ofsanum og snjóburði.
Líðan okkar félaga var alls ekki góð, en Bjama þó allra verst. Hann kvaldist af sjó-
veiki; spýtti galli. Líðanin ekki betri til Norðijarðar í batnandi veðri, svo Bjarni var fastur
og ákveðinn að yfírgefa bátinn. En þar ég var ferðafélagi hans austur, áleit ég mér ekki
sæma að yfirgefa hann, þó ég sæi eptir að yfirgefa bátinn í batnandi veðri. Lögðum við
svo leið okkar inn Norðfjörð, áleiðis til Odsskarðs í þæfings ófærð. Þegar í skarðið kom
sáum við bátinn skríða inn til Eskiijarðar í sléttum sjó. - Þetta var sjöundi dagurinn. Á
Eskifirði vomm við um nóttina.
Áttunda daginn var stillt veður en þykkur í lopti. Með bátnum fómm við til Reyðar-
ijarðar um hádegi, sem var seinna en búist var við.
19