Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2016, Qupperneq 140

Múlaþing
Hreindýraveiðar 1956
Það var sumarið 1956 sem við bræður, ég og
Einar sem þá var bóndi á Hjaltastað, fengum
rússajeppann. Tegundarheitið var GAS 69,
ef ég man rétt. Oftst var hann samt kallaður
Krúsjoff. Þetta var blæjubíll, með tvö sæti
fram í, en með setbekki til hliðanna aftur í sem
þrír til fjórir gátu setið í hvora megin. Þama
var heilmikið pláss sem nýttist vel til að flytja
dálítinn ungmennahóp á sveitaböll, en einnig
til kjötflutninga þegar engir vora farþegamir.
Við Gunnar A. Guttormsson granni minn
frá Svínafelli fóram á þessum bíl þetta haust,
til þess að freista gæfunnar að veiða þau 12
dýr sem Hjaltastaðahreppur fékk leyfi fyrir
og við höfðum nú fengið afnot af. Ferð okkar
hófst með því að við ókum síðla dags upp
Jökuldal og báðumst gistingar á Vaðbrekku í
Hrafnkelsdal. Þetta mun hafa verið í 2. viku
september.
Þama var mannmargt heimili, en ekki man
ég gerla hverja við hittum, nema Ingibjörgu
húsfreyju, sem var gestrisin og skrafhreyfín.
Hún byrjaði á að spyrja hverra manna við
væram og hvemig stæði á okkar ferðum. Eftir
að hafa greitt úr því, þáðum við veitingar og
slatta af fróðleik og heilræðum.
Eftir endurnærandi
nætursvefn og morgun-
kaffi ræstum við okkar
rússneska fák og ókum inn
Hrafnkelsdalinn, spölkom
inn fyrir Aðalból. Þar lá
ærið brött jeppaslóð eða
raðningur upp suðaustur-
hlíð dalsins, en ekki bar á
öðra en Krúsjoff klifraði
þetta fyrirstöðulaust í
rólegheitunum og ekkert
fór úrskeiðis utan hvað
mjólkurbrúsanum ofbauð
brattinn og varð léttari.
Eftir það drukkum við
kakó í öll mál og varð
gott af.
Það er ótrúlega erfitt að rifja upp svona
löngu liðna atburði. Mér fmnst að við höfum
slegið okkur til vinstri, þegar upp á heiðarbrún
kom. Það er að segja í átt að Eyvindarijöllum,
sem era eitt helsta kennileiti á þessum slóðum.
Við höfðum ekki lengi farið, þegar við komum
að Hölkná, sem við áttum eftir að kynnast
betur næstu tvo dagana, þar sem hildarleikur-
inn við dýrin barst nokkuð vítt um hennar
umráðasvæði, ef svo má segja. Við vorum
nokkuð misheppnir með vöð en aldrei lentum
við í alvarlegum festum. I rauninni var okkur
það nokkuð undranarefni hversu greiðlega
Krúsjoff bar okkur um þetta veglausa land.
Meiri hæfni rússneska jeppans fram yfir þá
jeppa sem áður voru komnir sagði Gunnar
skýrast af því, að ijaðrabúnaður þeirra var
festur ofan á svokallaðar hásingar og var því
hærra undir Rússann en hina jeppana.
Arið áður, þegar hestamir vora okkar einu
farartæki, lentum við í afar víðlendum mýrar-
flóum sem varla vora færir mönnum og hestar
óðu í upp á legg. Sem betur fór var landslagið
ekki þannig á þessum slóðum. Ymist vora (og
eru) þarna lítt grónir melar eða gróðurtorfa úr
fremur þéttum jarðvegi, sem var vel bílheldur.
138