Heilsuvernd - 01.03.1994, Blaðsíða 15

KYNLIF
Kynlífsfíklar hugsa fyrst og fremst um að komast alltaf yfir nýjan og nýjan
kynlífsfélaga. Allt, sem heitir rómantík og ást, er í raun og veru fjarlægt
þeim og flokkast jafnvel undir tímasóun.
Cames, sem manna mest hefur rann-
sakað þessi mál og fjallað um þau í
ræðu og riti, heldur því þó fram að
mun fleiri eigi við slík vandamál að
etja en hingað til hefur verið haldið.
Hann segir að það séu heldur fleiri
karlar en konur sem þjást af kynlífs-
fíkn og hann tekur svo djúpt í árinni að
segja að hún sé jafnvel enn verri en
fíkn í áfengi og eiturlyf og segir að
þeir, sem haldnir séu kynlífsfíkn, séu
skaðlegir bæði sjálfum sér og þá ekki
síður þeim sem þeir umgangast.
Patrick Cames vakti fyrst máls á
vandamálum kynlífsfíkla eftir að hann
hafði framkvæmt viðamikla rannsókn
á ámnum 1980-1986. Sjálfur hafði
hann á þessum tíma rætt við um 1000
konur og karla sem áttu við slíkt
vandamál að stríða og á þeim viðtöl-
um og nánari rannsóknum byggði
hann bók sem hann skrifaði um málið
„Don’t Call It Love“ („Kallaðu það
ekki ást“). Bókin varð til þess að opna
umræður um vandamálið og síðan þá
hafa fjölmargir sérhæft sig í aðstoð
við það fólk sem þjáist af kynlífsfíkn,
sérstaklega þó í Bandaríkjunum og í
Englandi.
Cames segir eitt megineinkenni
kynlífsfíknar að viðkomandi sækist
fyrst og fremst eftir skyndikynnum
og hefur sérstaka nautn af því að hafa
mök við þá sem hann ætti alls ekki að
hafa mök við. Eðlilegt kynlíf, sem
framhald hlýrra tilfinninga og ástar, er
fjarlægt kynlífsfíklunum. Því er hægt
að segja að kynlífsfíklamir sækist í
raun eftir sjálfstortímingu rétt eins og
áfengissjúklingar eða eiturlyfjafíklar.
FRÁHVARFSEINKENNI
EINSOGHJÁ
ÖÐRUM FÍKLUM
Eins og aðrir fíklar þjást kynlífsfíkl-
ar af fráhvarfseinkennum ef þeir geta
ekki stundað kynlíf við sitt hæfí. Þeir
verðaþáýmistþunglyndir, uppstökk-
ir eða hræddir. Jafnframt þurfa þeir á
allskonar örvun að halda til þess að
verða ánægðir. Margir kynlífsfíklar
sækja slíka örvun í klámmyndir og
klámsögur og þeir, sem verst em
haldnir, grípa til sadómasókiskra
leikja þar sem þeir pína sjálfa sig. Þeir
em öllum stundum að leita að hinni
miklu kynferðislegu útrás.
Þeir em jafnvel tilbúnir til að fóma
hverju sem er til að geta stundað kyn-
líf sitt. Þeir setja fjölskyldulíf sitt óhik-
að að veði svo og starfsframa ef því er
að skipta. Þeir eru stöðugt að valda
þeim, sem elska þá, vonbrigðum og
særa þá. Ástæðan er einfaldlega sú
að þeir hafa misst stjómina á kynlífs-
löngun sinni.
Eins og hjá öðrum fíklum em mikl-
ar sveiflur í lífi kynlífsfíkla. Þeir taka
sér tak og afneita fíkn sinni og reyna
að hafa góða stjóm á gerðum sínum.
Síðan koma önnur tímabil þar sem
þeir láta algjörlega undan löngunum
sínum og hafa þá litla sem enga stjóm
á sér. í raun og veru lifir þetta fólk
alltaf tvöföldu líferni og berst örvænt-
ingarfullri baráttu, sem reiði og ótti
blandast oft inn í, við að lifa eðlilegu lífi
og skapa tilfinningatengsl við aðrar
manneskjur en slíkt tekst þó afar
sjaldan.
Þeir, sem þjálst af kynlífsfíkn, em
oft á barmi örvæntingar. Um 89%
þeirra, sem Patrick Cames rann-
sakaði í fyrmefndri könnun, sögðust
vera orðnir tilfinningasljóir og margir
höfðu einnig íhugað að fremja sjálfs-
víg. Það er því ljóst að kynlífsfíknin
kemur alvarlega niður á tilfmningalíf-
inu og fólk, sem þjáist af henni, er
oftast ekki reiðubúið að mynda náin
tengsl við aðrar manneskjur og undir
niðri býr alltaf sterkur ótti við höfnun.
Þetta fólk er raunverulega á flótta, að
15