Heilsuvernd - 01.03.1994, Qupperneq 16

Þegar kynlífsfíkn
tekur öll völd
„Ég hef bara svona mikla kynorku.“ Þetta er ekki nein afsökun fyrir
óviðurkvæmilegri hegðun sem særir fjölda fólks sem kynlífsfíklar
umgangast og hafa samskipti við. Yera má að kynlífslöngunin sé
svo mikil að hún flokkist undir fíkn og þá er ekki annað til ráða en að
leita sér aðstoðar. í bók sinni „Don’t Call It Love“ nefnir Patrick
Carnes nokkur atriði sem hann segir að bent geti til sjúkleika á
þessu sviði.
1. Þegar hvert einasta tækifæri er notað til kynmaka. Viðkomandi
getur ekki neitað slíku, jafnvel þótt hann viti að hann eigi að
gera það.
2. Þegar viðkomandi reynir að afla sér tekna með kynlífi.
3. Þegar sofið er hjá fleirum en einum sömu nóttina.
4. Þegar viðkomandi er farinn að missa vini eða kunningja vegna
kynferðislegrar áreitni.
5. Þegar viðkomandi hikar ekki við að hafa mök við manneskju
sem hann þekkir ekkert.
6. Þegar viðkomandi fróar sér alltaf þegar möguleiki er á slíku.
7. Þegar viðkomandi stendur í kynferðislegu sambandi við marga
aðila á sama tíma.
8. Þegar fólk getur ekki eignast vini - aðeins kynlífsfélaga.
9. Þegar viðkomandi stundar ekki öruggt kynlíf, jafnvel þótt hann
viti um miklar hættur af kynsjúkdómum.
10. Þegar sóst er eftir kynlífi við fólk sem er gift öðrum.
11. Þegar viðkomandi hefur ánægju og nautn af því að horfa á
barnaklám.
því er Cames segir, innst inni
skammast það sín og hefur mikla þörf
fyrir trúnað annarra sem það í fæstum
tilfellum fær af skiljanlegum
ástæðum.
HÆTTA Á
EINANGRUN
Kynlífsfíklar eiga venjulega ekki
marga vini. Þeir beina athygli sinni
fyrst og fremst að þeim sem tilbúnir
em til þess að stunda kynlíf með
þeim. Góður hluti af tíma þessa fólks
fer í að skipuleggja, hugsa um og leita
eftir tækifæmm til þess að stunda
kynlíf. Það getur í raun ekki hugsað
sér samskipti við aðra án kynlífs.
Yitna má tO orða fertugrar konu í
skýrslu Cames en hún segir m.a.:
„Ég hafði alltaf látið mig dreyma
um að hitta dásamlegan karlmann
sem ég gæti einnig stundað kynlíf
með. Ég kynntist slíkum manni en
brátt kom að því að ég gat ekki haldið
sambandinu við hann. Hann var of
blíður, of góður. Ég varð reið vegna
þess að hann vildi vera svo góður við
mig, vildi aldrei ganga of langt í kyn-
lífsathöfnum okkar. Hann skammaði
mig ekki einu sinni.
Ég man t.d. að eitt sinn, er við
sváfum saman, vildi hann aðeins liggja
við hliðina á mér, strjúka mig og gæla
við mig en ekki hafa kynmök við mig.
Það var meira en ég gat þolað. Og
samt sem áður var það nákvæmlega
þetta sem mig hafði dreymt um.
Ég kallaði hann munkinn og sleit
sambandinu við hann. Aftur fór ég að
umgangast karlmenn sem ég þoldi í
raun og veru ekki og átti ekkert sam-
eiginlegt með annað en kynlífið. Ég
sóttist eftir fullnægingu en fannst ég
vera úrhrak. Tilfinning mín var sú að
ef karlmaður vildi ekki hafa mök við
mig þá væri hann í raun enginn karl-
maður.“
Cames segir að rannsóknir sínar
leiði það í ljós að töluvert fleiri karl-
menn en konur þjáist af kynlífsfíkn og
að konur eigi auðveldara með að
beina hvötum sínum í aðrar áttir og
nefnir til dæmis innkaupaæði og át-
æði. Hann segir það líka að nær und-
antekningalaust skilji konur, sem
haldnar em kynlífsfíkn, við eiginmenn
sína og yfirhöfuð em skilnaðir mjög
algengir hjá fólki sem þjáist af þessum
kvilla, eða um 80%.
ÞURFA AÐ FÁ
MEÐFERÐ
Cames segir ennfremur að það sé
ljóst að það sé ekki aðeins kynlífsfíkill-
inn sem þurfi að leita sér aðstoðar
heldur sé nauðsynlegt að makinn taki
þátt í meðferðinni og aðstoði hinn
16