Strandapósturinn - 01.06.1983, Blaðsíða 112

augum okkar unglinganna var okkar draumur að komast á
toppinn á því, en það er nú önnur saga, er máski verður seinna
sögð. Nokkuð upp í fellinu voru grasigrónir hjallar, og lækjar-
sprænur féllu þar niður í grasigrónum giljum og var það svæði
kallað fossarnir en þar niðuraf var mýrlendi, sem síðar var ræst
fram til ræktunar. Sunnan við bæjargilið var melur nokkur, sem
kallaður var ásinn. Þessi melur var harðgróinn bali, og ákjósan-
legur til kapphlaupa og leikja. Þaðan sást niður eftir dalnum á
bláan þríhyrning af Hrútafirðinum.
Bakká skildi á milli landamæra Jónssels og Bakkasels, móts
við fell, sem nefnt var Papafell eins og fellið á móti austanvert við
ána. En upptök árinnar voru all miklu suðvestar í Bakkárvatni,
og var áin þaðan landamerki milli Bakkasels og Bæjarlands.
Að norðanverðu voru svo landamerki Hrafnadals og Bakka-
sels um Hrafnadalsá og um önnur kennileiti upp í svokölluð
Fiskivötn. Eg læt þetta nægja um landamerkin.
Gísli var talinn knár og skytta góð. Hann dó á Prestsbakka
1835. Sigríður kona hans hélt áfram búskap í Bakkaseli til ársins
1838, en fluttist þá vestur að Kollabúðum. Sigríður og Gísli
höfðu ekki átt börn saman, en með fyrri konu sinni hafði Gísli átt
dóttur, Þorbjörgu að nafni, og giftist hún norður í Strandasýslu
Guðmundi Jónssyni í Kjörvogi, og eignuðust þau mörg börn.
Eftir það var næstum alltaf búið í Bakkaseli, og stöðug eftir að
þeir bræður Lýður og Brynjólfur Sæmundssynir frá Hrafnadal
fluttu þangað árið 1899, og allt til þess að Sigurður sonur Lýðs
flutti þaðan seint á sjötta áratugnum. Flest af þessu fólki, sem
flutti að Bakkaseli frá Hrafnadal, var mikið hagleiksfólk. Og
annálaðir voru rokkarnir, sem Lýður Sæmundsson smíðaði.
Sigurður sonur hans smíðaði húsið í Jónsseli 1938, og stendur
það enn, þó ekki sé búið í því.
Ég á margar minningar tengdar við Bakkasel og fólkið, sem
þar bjó. Og þar hófst mín fyrsta skólaganga. Margt væri hægt að
segja frá lífinu í þessumdal þar sem oftvoru kringum 30 manns á
þessum þremur bæjum í dalnum. Og máski tekst mér það
seinna. Ég leyfi mér að enda þennan þátt með litlu ljóði, sem
birtist í ljóðabók minni „Vindar allra átta“.
110