Strandapósturinn - 01.06.1983, Blaðsíða 33

börnin og ala þau upp, það var ekki hlutverk karlmannsins í þá
daga, enda nóg fyrir hann að brauðfæða stóran hóp af börnum
og konu ásamt fleira fólki.
Svona var það þá uppeldi barnanna hvíldi eingöngu á herð-
um konunnar. Eg vildi að þau hefðu ekki þurft að vinna eins
mikið og þau gerðu, en það virðist ekki hafa gert þeim neitt. Þau
urðu öll vel þroskuð og kjarkmikil. Það var skóli á næsta bæ á
Drangsnesi, ég held að erfiðast af öllu uppeldisstarfi mínu hafi
verið að búa þau út í skóla hvern morgun. Þau urðu að fara
hvernig sem viðraði. Flest voru þau fimm sem gegndu skóla-
skyldu í einu, en þetta gekk allt vel. Við vorum lánsöm með
kennara, Árni Rögnvaldsson var skólastjóri, konan hans kenndi
einnig, þau voru hinir bestu kennarar sem völ var á. Þá var
kristnifræði ekki afrækt, veturinn fyrir fermingu létu þau börnin
læra tvo sálma á viku úr sálmabókinni, auk annarrar kristin-
dómsfræðslu. Þau af börnunum sem fóru í framhaldsnám, kost-
uðu sig sjálf að mestu leyti.
Þegar ég virði fyrir mér börn og unglinga nútímans, þetta
bráðþroska og fallega fólk, sem veit ekki hvað það á af sér að gera
yfir sumartímann, verður mér á að rifja upp hvað ég og einnig
mín börn höfðu fáar stundir til leikja. En æskan verður að svala
athafnaþránni í einhverri mynd.
Fer ekki að vanta verkefni yfir sumartímann fyrir okkar
bráðþroska fólk þegar það kemur út úr skóla á vorin? Að þessu
þyrftu ráðamenn að hyggja ár hvert í tíma. Einhverju verður
iðjulaus maður upp á að taka, og víst væri nauðsyn að láta börn
og unglinga hafa eitthvað fyrir stafni einhvern tíma af deginum.
Mér hefur dottið í hug að æskunni yrði fengið það göfuga starf
að hreinsa til og græða óræktar bletti, nóg er fyrir hendi — þetta
gæti verið undir leiðsögn einnar konu eða karls — og er hér átt
við smærri hópa og að ekki yrði farið langt af nógu er að taka.
Mig langar að minnast á litlu börnin, hvað það er mikil
nauðsyn að innræta og kenna þeim vers og bænir og á ég þar við,
að þau trúi á mátt bænarinnar og iðki hana. Sumir vilja halda
því fram að börnin skilji ekki hvað þau eru að fara með, og má
það vera en síðar fara þau að vega og meta. En hver móðir ætti
31