Sjálfsbjörg - 01.07.1972, Síða 29

sendu, að þú kæmist ekki til Reykjavíkur,
þar gætirðu teppzt vegna veðurs. Þetta
eru víst álíka haldgóð rök og þegar allt
kvenfólk á íslandi fullyrðir, að Spassky
hljóti að vinna skákkeppnina, af því að
hann sé svo sætur.
Annars er margs að minnast frá ísa-
fjarðarreisunni. Pyrst þessi ágæti og fjöl-
menni félagsfundur, sem við sátum í
Vinnuveri og Maja Gunnars stjórnaði
bæði skemmtilega og röggsamlega. Mér
þótti það góð hugmynd hjá henni að láta
framkvæmdaráð „sitja fyrir svörum“. —
Síðasta kvöldmáltíðin með Valgerði var
einnig ljómandi, því að auk viðurgjörnings,
sveif hinn rétti, létti félagsandi yfir borð-
um. Ég er þess fullviss, að Valgerður hef-
ur verið potturinn og pannan í félags-
starfi síðustu ára og þótti mér vel til
fundið að gefa henni alla þessa potta að
skilnaði.
Þú barst þig býsna illa að þurfa nú að
sjá á bak öðrum ritaranum suður heiðar
og ég verð að segja, að ég vorkenndi þér
dálítið þarna um árið, þegar þú misstir
fyrri ritarann! En svo fékkstu Valgerði
og eftir þessa ferð er öll vorkunn mín
fyrir bí, því að ég er viss um, að það er
leitun að öðrum eins myndar- og rösk-
leikakonum og báru okkur kaffi á stjórn-
arfundinum. Ef ekki er hægt að virkja
slíka starfskrafta, þá er sko bezt að hætta
þessu basli. — Nei, Björg mín, vittu til,
hér eftir sem hingað til verður Sjálfsbjörg
á Isafirði í fremstu víglínu í félagsmálun-
um og lætur öll mál til sín taka.
Það hefur víst verið að bera í bakka-
fullan lækinn að stofna nýjan banka, eins
og við gerðum á síðasta þingi. En mér
finnst þessi banki eiga nokkurn rétt á sér,
því að í félagsmálunum er alltaf þörf
nýrra hugmynda, og hverjir ættu að
geta lagt fram drýgri skerf en félag-
Hugrún Steinþórsdóttir býr nú í Svíþjóó ásamt
íjölskyldu sinni. Sumarleyfið notaði hún til þess
að heimsœkja œttingjana, og þar fékk litli son-
urinn kœrkomið tœkifœri til þess að fara í endur-
hœfingu í Bjargi hjá Magnúsi sjúkraþjálfara.
arnir sjálfir. Vona ég, að sem flestir fé-
laga okkar verði viðskiptavinir nýja hug-
myndabankans, sem tekur á móti nýjum
hugmyndum, einkum í félagsmálum, en
framkvæmdastjórinn okkar var svo vin-
gjarnlegur að taka að sér starf banka-
stjóra fyrst um sinn, án launa. Eitt bezta
innleggið komst þó aldrei á vöxtu. Gestur
Sturluson var að ræða um það yfir kaffi-
bolla, að við þyrftum að koma á fundum
10—12 manna, þar sem tekið væri fyrir
ákveðið málefni, flutt framsöguræða og
síðan færu fram hringborðsumræður þátt-
takenda. — Þátttaka takmarkaðist t. d.
við einn frá hverju félagi og greiddi hvert
félag gjarnan ferðakostnað viðkomandi.
Þetta þótti mér bráðsnjöll hugmynd og
þyrftum við að ræða hana nánar og hrinda
henni í framkvæmd sem fyrst.
SJÁLFSBJÖRG 29