Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1942, Qupperneq 197

195
Finn Magnusen, Runamo, 1841 p. 198 f. Gengiver binderuner og bo-
mærker efter Vigfus Ormsson 1821.
Stefan Årnason, Brev 12/9 1846 til Oldskriftselskabet i National-
museets arkiv. »----------kyrkjuhurøin, sem åøur veriø haf8i fyrir
skåla fieim enum mikla, er sagt er aø Borøur Hreøa byggt hafi,
og hvorrar getiS er i de Antiqvariske Annaler [Finn Magnusen
1827], J>6 henni sé bar ekki greinilega lyst. Aø hurø bessi veriø
hafi fyrir skålanum, må samt })araf råøa, aø allar lokrekkj urnar
i honum voru meø samaslags utskurøarverki sem hurøin er.«
Antiquarisk Tidsskrift 1846—48, 1847 p. 167. Omtale efter Stefån
Årnason 1846. »Vonum vér nu nåkvæmari l^singar å henni------------.«
Stefan Årnason, Lysing Kirkjuhurøarinnar å Valjajofstaø, ms. i Rafns
papirer, Ny kgl. Saml. 1599 fol., IV, 2a. 12/1 1850. »— Å efra
hluta efra hringsins, géfur til hægri handar, begar å hurøina er
horft, aø lita hus, sem er meø standtid beggjamegin dyranna,
en suøuøu bverbili fyrir ofan dyrnar eør hurøina, sem aø er slétt.
Fyrir dyrum hussins liggur klogdyr, å aø gjetska ljon, meø laung-
um hala, å hvors enda dyriø gjorir snuninga; millum eyrna jiess
er kross, og undir fotunum bar baø liggur, hefir veriø lina meø
runaletri, sem nu er orøin olæsileg. Aø husinu kemur maøur sem
riøur hesti å brokki; hann er i ollum herklæøum meø hjålm
å hoføi, klæddur kirtli og brinju, meø skjold å 6x1 og gyrøtur
sverøi; å makka hestsins stendur haukr eøa fålki. Begår hesturinn
sem maøurinn riøur kemur bångaø sem dyriø liggur fyrir hus-
dyrunum, krafsar hann hægra framfætinum ofani lendar dyrsins,
liklega til aø reka baø å fætur. Å eptir bassum riøandi manni
rennur — til vinstri handar å hringnum — ljon, sem vefur halan-
um millum læranna, og upp å miøjann hrigginn. Å neøri hluta
efra hringsins gefur einnig aø lita mann å hesti, i ollum herbuningi
einsog hinn; hann å aø vera å veiøum (Jagt); hann fer hvar
flugdreki hefir vafiø halanum yfir um dyr nokkurt, å aø gjetska
tigrisdyr, fyrir framan lærin um nårana, og vill fljuga upp meø
baø, en dyriø verøur honum ofbungt i fluginu; bettaø sér maøur-
inn, sem riøur fjorugum hesti å bversP°ri. eptir hvorjum aø
haukur eør fålki flygur, nålgast bvi flugdrekann, sem aøeins
flograr meø jorøunni, og rekur hann i gégn meø sverøinu, svo
hann verøur i fjorbrotum; ætlar bå dyriø, sem drekinn var buinn
aø fånga, aø losna, en til bess baø sleppi ekki, tekr hesturinn
baø fyrir aptan bogana millum læra sér, og heldur bvi bar> en
dyriø neytir allrar orku meø ofsa fjori og grimdar svip, og sperrist
meø apturfotunum, aø rifa sig laust ur hala drekans, sem ennbå
13*