Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1950, Side 29

BREVIS COMMENTARIVS
15
SECTIO TERTIA
Nornen håbet d glacie qvæ illi perpetuo ad Boream adhæret. Munste-
ltem) A lat er e occidentali Norvagiæ Insula, quæ Glacialis dici-
tur, magno circumfusa Oceano reperitur, obsoletÆ admodum yv
s habitationis tellus, etc. Item, Hæc est Thyle, nidli veterum non
celebrata.
Nornen håbet d glacie~\ Tria nomina consequenter sortita est
Islandia. Nam qui omnium primus ejus inventor fuisse creditur
Naddocus, genere Norvagus, cum versus insulas Farenses navi-
io gåret, tempestate validå ad littora Islandiæ orientalis forte appu-
lit: ubi cum fuisset aliquot septimanas cum sociis commoratus, ani-
madvertit immodicam nivium copiam, montium quorundam cacu-
mina obtegentem, atque ideo å nive nornen Insulæ, Snelandia, in-
didit. Hune secutus alter, Gardarus, famå, quam de Islandia Nad-
is docus attulerat, impulsus, Insulam quæsitum abiit, reperit, et no-
rnen de suo nomine, Gardarsholme .1. Gardars Insula, imposuit. 8r
Quin et piures novam terram visendi cupido incessit: Nam et
post illos duos adhue tertius quidam Norvagus, Floki nornen
habuit, contulit se in Islandiam illique å glacie, qua viderat
20 ipsam cingi, nornen feeit.
ObsoletÆ admodum] Ego ex istis verbis Saxonis hane senten-
tiam nequaquam eruo, ut quidam, quod inde ab initio habitatam
esse Islandiam, sev, ut verbo dicam, Islandos avtochtonas esse
dicat, cum constet vix ante annos 718. incoli cceptam.
25 Hæc est Thyle] Grammatici certant, et adhue sub judice lis
est. Quam tamen facile dirimi posse crediderim, si quis animad-
vertat, circa annum Domini 874. primum fuisse inhabitatam.
Nisi quis dicere velit Thulen, illum Ægypti Regem, quem hoc
ipsi nornen dedisse putant, ad Insulam jam tum incultam et 8v
30 inhabitatam penetrasse. Illud vero rursus si quis neget, per me
sané licebit, ut illud quoddam quasi spectaculum, dum ita in
contrarias scinduntur sententias. Vnus affirmat esse Islandiam:
alter quandam Insulam, ubi arbores bis in anno fructificant.
Tertius unam ex Orcadibus, sive ultimam in ditione Scoti, ut
35 Ioannes Myritius et alij, qui nornen illius referunt Thylensey,
quod etiam Vergilius per suam ultimam Thylen sensisse videtur,
siquidem ultra Britannos, quo nomine Angli hodie dicti et Scoti