Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1950, Blaðsíða 286

272
SUPPLEMENTUM HISTORIÆ NORVAGICÆ
Has Normanno-
rum et Islandorum
copias appellabant
veteri lingvå Wæ-
ringialid, Haraldus
Nordbricktus
dictus.
oriente auri argentiqve vim corrasit, (ante) qvam in Russiam ad
nuptias rediret. In Constantinopolitani Imperatoris exercitu Nor-
vegorum et Islandorum copiis ibidem stipendia merentibus præ-
fectus alisqvantisper pugnavit, qvo adveniens cum solo etiam
nornen mutavit, Nordbricktum sese appellans, ut scilicet vel å 5
sympatriotibus vel aliis minus agnosceretur. Erat enim lex Græco-
rum, ne regio sangvine oriundi extranei ad ullam dignitatem
admitterentur in Græcia.
Fuit etiam alter Græcorum dux Gregorius, Zoæ Reginæ et
amicitia et sangvine junctus; hi exercitum nunc conjunctim, nunc 10
divisim ducebant. Sed Nordtbricktus ob rei militaris scientiain
omnium etiam Græcorum favorem in se convertit, adeo ut cum
divisis castris militarent, non solum Islandi cum Norvegis, sed
omnes, qvi non pauci aderant, Itali et pars Græcorum Nord-
brickti castra seqverentur. Cumqve Gregorius vacuus sæpe et 15
inglorius å militia reverteretur, Nordtbricktus contra prædå
onustus bella continuaret, inter belli duces simultas subito exorta
est, cum Gregorius in omnibus primus teneri vellet, Nordtbricktus
autem illi, utpote nulla re potiori, non libenter cederet.
Accidit autem qvadam die, ut in locis lutosis et limosis valdé 20
castra facienda essent. Nordtbricktus locum castrorum prior
occupat eaqve in editiore planitie metatur, ita ut ingruente jam
pluviå reliqvum spatium Gregorii castris incommodum videre-
tur; iratus Gregorius postulat castra Nordtbricktiani moveant;
se enim omnium rerum dignitate Norvego potiorem esse. Nordt- 25
bricktus cedere velle negat; ad arma concursum est. Sed viri
utrinqve prudentes pro mutuå concordiå intercedunt. Convenit
tandem, ut de re controversa (0: uter dux vel exercitus potior
habendus esset) sors mitteretur. Sortes duæ fiunt, una Nordt-
brickto, Gregorio altera, sua cuilibet peculiari signo notanda. 30
Sed Nordbrictus Gregorium astutå prudentiå præveniens: Os-
tende, ait, qvod tu tibi signum sumas, ne forte ambo eodem signo
utamur. Ostendit Gregorius et Nordbrictus ipsius signum plane
imitatus suamqve qvoqve sortem jecit. Inspicit certus qvidam
arbiter et acceptå sortium alterå, Hæc, inqvit, potior erit. Nord- 35
brictus sortem manu arbitri surripiens, Et hæc, inqvit, nostra
est; eamqve simul in vicinos fluctus projecit. Cur, inqvit Gre-
gorius, non monstrasti? Qvid necesse erat, inqvit ille; inspice