Heilbrigðisskýrslur - 04.12.1988, Blaðsíða 67

65
RANNSÓKNIR Á HEYMÆSI HJÁ BÆNDUM
Vigfús Magnússon, Tryggvi Ásmundsson, Eggert Gunnarsson,
Hrafnhildur Kristjánsdóttir og Agla Egilsdóttir
I. Innaanqur
Nú um nokkurt skeið hafa farið fram rannsóknir á
sjúkdómum tengdum heyi á vegum landlæknisembættisins og hefur
verið gerð grein fyrir þeim. Tilgangur þeirra rannsókna sem
hér um ræðir var:
1. Að rannsaka tiðni jákvæðra felliprófa hjá bændum i tveim
ólikum héruðum.
2. Að kanna tiðni einkenna frá öndunarfærum hjá þessum
bændum.
3. Að mæla blásturspróf (spirometriur) hjá þeim.
II. Efniviður oa aðferðir
Valin voru tvö héruð með ólíka úrkomu og búskaparhætti,
þ.e. Vikurumdæmi (A.-Eyjafjallahreppur, Rangárvallasyslu og
öll V.-Skaftafellssýsla) og fimm nyrstu hreppar Strandasýslu i
Hólmavikurhéraði. Þessi tvö svæði voru valin vegna óliks
veðurfars og heyskapar- og búskaparhátta. Úrkoma í þessum
héruðum er ólik og allmiklu meiri i Vikurumdæmi, þar sem hún
er 2-4000 mm á ári, en i Strandasýslu 1-2000 mm. Mun seinna
vorar i Strandasýslu og vegna þess hve sumrin eru þar stutt
gátu óþurrkar eyðilagt allan heyfeng. Siðastliðna áratugi hafa
þvi Strandamenn i nyrstu hreppum verkað nær allan heyfeng sinn
i vothey, en það litið þurrhey sem gefið er er annaðhvort
aðkeypt eða þurrkað við bestu skilyrði. Þrátt fyrir votviðri
verka bændur á Suðurlandi mest í þurrhey. Búskaparhættir eru
lika ólikir að þvi leyti að á Ströndum er fyrst og fremst
stunduð sauðfjárrækt, en i Vikurumdæmi blandaður búskapur með