Heilbrigðisskýrslur - 04.12.1988, Blaðsíða 81

79
Rannsóknir okkar benda til aó þetta sé e.t.v. einfaldara
hér á landi. Auk þess eru hross hér laus vió ýmsa
smitsjukdóma af völdum veira sem flækja málió talsvert
erlendis. Hér á landi er aóeins eitt hrossakyn, og fóörun,
notkun á hrossum og umhverfisaóstæóur með svipuðu móti um allt
land, en þó misvel aö þvx staðið. Það ætti því aó vera hægt
um vik aó rannsaka nánar áhrif umhverfisþátta og erfóa á
þennan sjúkdóm.
I hópum C og D voru hestar sem höföu mótefni i sermi
gegn M.faeni en enga sjúkrasögu eóa sjúkdómseinkenni. Hið
sama gildir einnig um nokkra graðhesta. Þaó virðist þvi ljóst
aó hestar geti haft fellimótefni i sermi án þess að sýna
sjúkdómseinkenni, en slikt er algengt hjá mönnum sem vinna i
heyi. Ég hef haft spurnir af allmörgum þessara hesta eftir aö
ofangreind rannsókn var gerð. Oftar en ekki hafa hestar sem
voru með jákvætt fellipróf en engin sjúkdómseinkenni á þeim
tima sem rannsóknin var framkvæmd fengið heymæói siðar.
Felliprófið hefur um árabil verið notað af dýralæknum sem
hjálpartæki við greiningu sjúkdóma i öndunarfærum. Aðeins i
undantekningartilfellum hafa hestar sem sannanlega hafa verið
haldnir heymæöi verið neikvæðir i felliprófi. Nær alltaf hefur
verið hægt aó setja samasem merki á milli jákvæðs felliprófs
og heymæði.
ílyktanir:
1. 1 sermi hesta með heymæði finnst alla jafnan mótefni gegn
Micropolyspora faeni.
2. Mótefni þessi finnast yfirleitt ekki i sermi friskra hesta.
3. Umhverfisþættir skipta talsverðu máli hvað varóar þennan
sjúkdóm.
4. Rannsóknir okkar gefa ekki tilefni til að álykta um þátt
erfóa i sambandi viö heymæði i hrossum, en hér á landi ættu
aðstæður til þess aö kanna þann þátt nánar að vera hinar
ákjósanlegustu.