Borgfirðingabók - 01.12.2004, Qupperneq 14

12
Borg/irðingabók 2004
laga, stofnana eða atvinnugreina yrðu þar endanlega á bak og
burt, enda les þann þurra fróðleik ekki nokkur maður sem tek-
ur sér héraðsfræðirit í hönd. Svipað finnst mér raunar gilda í
höfuðatriðum um eftirmælaþætti þá sem verulegur ofvöxtur
var hlaupinn í, enda hlyti óumflýjanlega að koma að því að rit-
ið rúmaði ekkert annað nema því efni yrðu verulegar skorður
settar .
Já, ýmislegt hefur verið bollalagt og ýmsir palladómar fallið
um hitt og þetta í fari félagsins. Og eins og nærri má geta hef-
ur gamansemin oftsinnis farið á flug og skilið eftir sig ummæli
sem við í félaginu höfum ekki séð ástæðu til að gleyma. Hafa
okkar ágætu skrásetjarar þá ekki farið varhluta af gríni og galsa
þeirra sem gert hafa sér að skyldu að leggja þeim allskyns til-
búna afstöðu í munn. Þannig lét kunningi minn einn sem að
öðru leyti hafði mætur á æviskráningu og þess háttar útgáfu-
starfsemi svo um mælt fyrir þó nokkrum árum að það hlyti að
fara að teljast nokkur hnekkir fyrir heimildagildi ættrakning-
anna þegar feðurnir væru orðnir yngri en synirnir!
Guðmundur lllugason gat þess á aðalfundi 1966 að ýmsar
ástæður yllu því að verkið gengi ekki eins hratt fyrir sig og á
yrði kosið. Skýrði hann í gamanmáli út þá kenningu sína að út-
gáfa slíkra rita gæti í einstaka tilviki öðlast ávinning við aukna
bið, til að mynda ef tala hjákvenna vissra fýrri tíðar manna
kynni að hækka við nánari uppgröft mögulegra heimilda!
Það var löngum eitt af fangaráðum okkar til öflunar tekna
að rita sveitarstjórnum árlegt bréf með beiðni um fjárstyrk til
útgáfunnar og kom lengi vel í minn hlut að eiga þátt í þeim
bréfaskriftum. Arangurinn var stundum eilítið misjafn en þó
allajafna fremur bærilegur og létti mjög undir í sambandi við
ætlunarverkið.
Eitt sinn er Ari Gíslason var framkvæmdastjóri jafnframt því
að rita æviskrár af sínu alkunna kappi fékk ég skil frá einum
oddvitanna og nokkrar sendibréfslínur með. Kvað hann sér
hafa verið falið að bera fram fyllstu óánægju lneppsnefndar-
innar með „allan þann aragrúa af vitleysum sem hrúgað væri
saman í þessum ritum“ eins og hann orðaði það. Eg flýtti mér
síðan sem mest ég mátti að koma ávísuninni til Ara, einnig
með nokkrum línum, þar sem ég endursagði orðrétt fyrrnefnd
ummæli í bréfi oddvitans. En með því að glettnin hafði hlaup-