Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1975, Síða 22

20
örlítið yfir þeim, er hann kom til þeirra, en ósköp voru þær alvöru-
gefnar, jafnvel þunglyndislegar, en vel þekkti ég það einkenni á
mörgum frum, að byrgja allt inni, vera þungbúnir (moody). Allan
vissi, að ég var kunnugur á írlandi og alloft farið þangað, en þetta
hafði borið á góma okkar í milli, því að ég gat þess við hann, að upp-
hafleg ætlun mín hefði verið að fara til Norður-írlands, en ekki
Manar — en góðviðrið freistað min að nota tækifærið. Ekki minntist
gestgjafi frekar á stúlkurnar, og undir miðnættið að tedrykkju og
rabbi loknu, var gott að halla sér út af.
Ný kynni.
Þótt Wilcocks hefði ekki gefið mér neitt í skyn mn borðfélaga er
þær áströlsku voru á burt, var ég ekkert hissa á þeirri hugulsemi
hans, að þegar ég kom að matborði næst, voru þar fyrir írsku stúlk-
urnar 2, sem ég minntist á og var mér það ekki sízt ánægjuefni, því
að þær reyndust vera stöllur frá Belfast, þar sem ég er vel kunnugur,
hafði verið þar oft, og átti þar ófáa vini og kunningja. Og vist skorti
okkur ekki umræðuefni þá 2 daga, sem við vorum saman á Mön,
bæði vegna kynna minna við Irland og fra, og þær voru alls ekki
áhugalausar um ísland, en næsta ófróðar, og spurðu margs. Þær voru
ræðnar þessar elskulegu stúlkur, en þungt yfir þeim, og ekki furða,
þar sem hörmungatímar höfðu gengið yfir land þeirra, og forðaðist
ég að spyrja þær neins um atburði þar og horfur, þvi að voru þær
ekki á Mön til þess að komast í friðsælt og glaðvært umhverfi og
andrúmsloft nokkra daga? En mikið fannst mér í rauninni sagt, er
önnur þeirra, Muriel, hafði á orði, hve gott það væri, að geta nú farið
allra sinna ferða áhyggju- og kvíðalaus.
Og enn drep ég á ný á kynni, sem hófust án þess Allan Wilcocks
kæmi óbeint við sögu, en það var næstum undir lok dvalar minnar,
sem þau kynni hófust. Ég var í þann veginn að fara út, sama daginn
og írsku vinstúlkurnar fóru, að tveir nýir gestir komu, piltur og stúlka,
bæði frá Glasgow, — þau kinkuðu kolli vinsamlega og geislaði af
þeim ánægjan af að vera saman, og hvemig sem það var, ég held að
pilturinn hafi spurt mig einhvers, en við tókum tal saman. Og við
vorum talsvert saman þar til ég fór. Og seinasta kvöldið fórum við i
áætlunarbíl um Lonan og Maughold í „Ocean Bar“, sem er í einu
kunnasta strandgistihúsinu, og skemmtum okkur hið bezta, en þar er