Veiðimaðurinn - 01.03.1962, Blaðsíða 27

Veiðimaðurinn - 01.03.1962, Blaðsíða 27
Margs að minnast. Niburlag á rabbi vib Kristin Sveinsson húsgagnameistara. ÞEGAR kom fram á sumarið 1961, fóru að berast fregnir austan frá Iðu, um að veiði væri þar óvenjulega góð. Það lá því beint við að spyrja Kristin Sveinsson fyrst um þetta, þegar hann kom að austan og við hittumst aftur. — Það er rétt, sagði Kristinn, að þetta er bezta veiðisumarið þar eystra um langt skeið. Sjálfur hef ég ekki veitt eins vel a. m. k. síðustu átta árin. Raun- ar var ég sérstaklega heppinn og það sem meira var, heilsan var með bezta móti. — Þá er nú ekki að sökum að spyrja, því að þeir segjast ekki hafa roð við þér, þótt þú sért miður þín, hvað þá lield- ur þegar þú ert í bezta formi, eins og íþróttamennirnir kalla það. — Já, það er nú víst heldur mikið sagt, en mér gekk vel þetta sumarið, eins og ég sagði, og auðvitað á betri lieilsa sinn þátt í því. Annars var veiðin nokkuð jöfn hjá mönnum þarna fyrir austan í sumar. — Þú hefur verið þarna meiri hluta veiðitímans, eins og venjulega, og því getað haft auga með laxinum. — Ég skrapp fyrst tvisvar sinnum, en fór svo alfarinn 13. júlí og kom heim 23. september. — Það liggur nú við að maður öfundi þig af slíkum munaði, en hvenær fer lax að leggjast þarna, svo nokkru nemi? — Það er ekki fyrr en líður á sumarið. Mikið af honum fer fyrst upp Hvítá, alla leið upp undir Gullfoss og lætur sig svo síga niður aftur. — Áttu við, að laxinn, sem ætlar í Stóru Laxá, og er þaðan ættaður, fari fyrst upp alla Hvítá og svo niður aftur og upp í Laxá? — Já, og ég hef sannanir fyrir þessu. Gæti nefnt rnargar. T. d. var það einu sinni fyrir mörgum árum, að ég sat á bekk við ána í sólskini og var að veiða. Ég veiði stundum sitjandi. Þá sé ég hvar tveir, heldur en þrír, laxar koma sam- síða niður eftir ánni, og síðan torfa á eftir þeim, svo að ég er viss um að þeir hafa ekki verið undir 100 alls. Næstu 2—3 dagana var óvenjulega mikið af laxi við Iðu, en svo hvarf hann. Fór auð- vitað upp í Stóru Laxá. Þrír ofjarlar. — Lenturðu ekki í einhverjum ævin- 17 Veiðimaðurinn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Veiðimaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.