Veiðimaðurinn - 01.04.1987, Qupperneq 18

Krókur í Grafningi. Veiðihúsiðfrá
Kaldárhöfða fremst t.h. Ljósm. Magn-
ús Gíslason. Þjóðminjasafn íslands.
til að halda frá sér snákum! Líklegra tel ég
að flugnanetið hafi verið ætlað til að halda
burtu mýflugunum við Kaldárhöfða, en
sem kunnugt er voru aðalklakstöðvar mýs-
ins þar, og alsiða síðar að menn hefðu net
til að hlífa andlitinu við veiðarnar.
í Sýslu- og sóknarlýsingum (1979,
163-164) segir að í Soginu milli Þingvalla-
vatns og Ulfljótsvatns „...sé auga það upp-
úr hvörju kemur á sumrin það mikla mýbit
sem orðlagt er í Grafningnum og með Sog-
inu, um allt land.“
Sir Charles H. J. Anderson sem áður er
nefndur lýsir því þegar þeir feðgar koma að
Efra-Sogi þann 12. ágúst árið 1863 og læt
ég hluta af frásögn hans, þegar hann lýsir
aðstæðum og veiði, fylgja hér með:
„Eftir hálftíma komum við að Sogi og
bjuggum um okkur nálægt bænum rétt við
lítið hús, sem var læst og eign skozks
manns. Fallegur staður í skjóli nálægt ánni,
en þar var fremur mikil ásókn af mýflug-
um. Ég fór út að djúpum hyl rétt hjá, þar
sem straumhörð áin þýtur um þröngt gil í
klettunum á leiðinni í Álftavatn. Þar sá ég
sjón, sem ég tel vafa á að eigi sinn líka
nokkurs staðar. Eftir að hafa steypzt gegn-
um gilið þyrlast áin í kringum stóran klett
með miklu straumkasti, sem er í raun og
veru eins konar hringiða. I henni miðri
voru silungar og bleikjur að stökkva eftir
flugum, sem eru þarna algengar í torfum.
Það var hægt að sjá 10 eða 12 ugga og bök
á fiskum, frá tveimur til sex pund á þyngd,
aðeins nokkra þumlunga hver frá öðrum.*
Eiginlega líktust þeir helzt hnýsum í
smækkaðri mynd.
Frank kastaði með flugu og veiddi 2
silunga næstum þegar í stað. Gengum til
hvílu eftir að hafa teiknað bæinn.“
Daginn eftir dvöldu þeir feðgar þarna
og hrifning þeirra leynir sér ekki:
„Gilið á þessum fagra stað er um hálf
míla á lengd og áin, sem um það rennur,
dásamlega blágræn líkt og ár í Noregi. Er
hún mjög brött og straumhörð og endar
í djúpum hringiðuhyl, sem áður var nefnd-
ur. Endurnar eru á flögri fram og aftur og
kríurnar sveima um utar í átt að vatninu.
Hlíðar klettanna eru hér vaxnar grösum og
mosa. Hvönn í blóma, þykk safamikil
planta með sægrænum blöðum, myndar
yndislega brúska, innan um rauðbrúnar
breiður af mosa og silfurgráum skófum.
Að öllu samanlögðu er Sogið mjög yndis-
legur staður. Frank veiddi á mjög stuttum
tíma um eftirmiðdaginn tvær stórar bleikj-
ur um 4 pund hvora, silung af sömu stærð
og þrjá smærri. Við fengum bleikju til
kvöldverðar og vorum báðir sammála um,
að hún væri einn ljúffengasti fiskur, sem
við nokkru sinni hefðum bragðað. Þetta
ásamt andarunga og lóu veitti okkur sann-
kallaða sælkeramáltíð, og við hugsuðum til
vina okkar á sunnudögum, sem meta mik-
*Þarna er hann augljóslega að lýsa aðstæðum við „Kerið“, en í
því og einkum þó í straumnum þar fyrir neðan var mjög mikið veitt
síðar meir. Rétt hefði verið hjá höfundi að segja að þarna væri Sogið
á leið í Úlfljótsvatn. Álftavatn er sem kunnugt er miklu neðar.
14
VEIÐIMAÐURINN