Veiðimaðurinn - 01.11.2008, Blaðsíða 55

VEIÐISTAÐALÝSING
Vörðuflói Brettingsstaðamegin. Önugt er um bakkastið þarna því skógivaxin hlíðin gnæfir yfir veiðimönnum þarna. Fiskurinn liggur hins
vegar ekki langt frá landinu og oftast óþarfi að kasta langt.
víkinni skagar landslagið örlítið fram undan hlíðinni Brett-
ingsstaðamegin,og þóttStrengirnirséu samfelldurveiðistaður
má tilgreina tvo tökustaði öðrum betri að sögn Hákonar. Hinn
fyrri er syðst í Strengjunum og kastað af syðsta nefinu. Síðari
staðurinn er við flúð eina frammi í miðri á og kastað af dulitlu
nefi sem skagarfram af grónum bakkanum.
Þar hefst hinn eiginlegi lygni Vörðuflói, stór og undrafagur
hylur sem endar við víðivaxinn hólma. Með öllu Brettings-
staðalandi er veiðivon úr flóanum með þeim annmörkum,
sem brekkunni fylgja. Hægt er að kasta á nyrðri hluta flóans af
grynningunum, sem í honum eru nær miðju, og þó vestan-
halt, en sá er hængurinn á að á þessar grynningar er aðeins
vætt úr fyrrnefndum hólma, og í hólmann má einungis vaða
úr Hofsstaðaey, og þá í norðurenda hans. Á grynningarnar er
svo vaðið úr suðurenda hólmans, og er brattur halli að djúpum
ál upp að Brettingsstaðalandi. Um miðbik flóans er grjót-
hrúga, sem áður var hærri og kallaðist Varða, en af henni
dregur flóinn nafn sitt. Sunnan og ofan vörðunnar fláir síðan
af upp flóann. Af grynningunum má kasta upp að bökkum
Brettingsstaðamegin, og hugsanlega myndi veiðileyfi í
Brettingsstaðalandi heimila veiðimönnum för um Hofsstaðaey
til þess háttar veiði með góðfúslegri heimild veiðivarða. Sam-
kvæmt miðlínureglunni, sem frá var greint í kaflanum um
Geldingaey, ætla ég Hofsstaðaeyjarmönnum sé óheimilt að
notfæra sér grynningarnar í því skyni að teygja sig með köstin
upp að vesturbakkanum og má ekki til þess hugsa að Jóhann-
esi Kristjánssyni yrði gert að þola slíka ágengni.
Hákon segir mér að gott sé að ná köstum frá vesturlandinu
austur á brotið sunnan Vörðunnar, en það nær að nesi litlu
með steini framan í, snertispöl sunnar með flóanum. Þó ekki
betra en svo að áhöld munu um það hvort fleiri flugur týnast í
grjótinu í brotinu eða í hríslunum í brekkunni.
Víkur þá að Dádingssteini en hann er við sunnanverðan
flóann á móti flata nefinu, sem skagar fram úr Hofsstaðaey.
Undan honum er ágætis veiðistaður. Áður var steinninn nær
bakkanum en hann nú er, og stóð þá upp úr. Síðar færðist
hann fram í ána og dýpkaði á honum, en hryggjar þó af
straumi yfir honum. Nafnið hlaut hann með þeim hætti að
breskur veiðimaður (Dowding) sem dvaldist á sumrum hjá
þeim á Brettingsstöðum við silungsveiði, stökk gjarnan út á
steininni til þess að drýgja fyrir sér bakkastið, og tókst ekki
betur til en svo í einu stökkinu að Dádingur fótaði sig ekki á
steininum heldur stakkst á höfuðið í ána.
Selhólar heita hólarnir vestan við norðanverðan Vörðuflóa
og nyrst í þeim eru tóftarbrot Brettingsstaðasels. Rétt norðan
við hólana eru tveir veiðistaðir og heita'Goggavik, ytra og
syðra. Fremur þótti syðra vikið gefa vænni silung.
Héðan í frá fellur áin brött og býsna ströng um sinn. Þótt
örnefni Konráðs Erlendssonar gæfu ærið efni til íhugunar
skundum við þessu sinni, af tillitsemi við blaðsíðutal tíma-
ritsins, rakleitt að næsta meiriháttar veiðistað, sem er Hólkots-
flói, nærtækasti og venjulegasti veiðistaður þeirra Brettings-
staðamanna.
Að Hólkotsflóa ökum við um moldarslóðina djúpu frá
sumarbústaðnum, og gæti nú þeir að veðri sem á fólksbílum
fara, því slóðin getur orðið býsna hál í votviðrum og torsótt
leiðtil baka upp í móti.
Bílinn skiljum við eftir við gömlu bæjarrústirnar á Brettings-
stöðum. Þar neðan við er göngubrú yfir ána í Hamarsland,
neðan við Hólkotsflóann. í honum öllum er veiði. Fyrir miðjum
flóanum stendur Ferjuklettur og fengsælast að veiða ofan
hans og sunnanvert við hann alveg upp í strenginn, en þar
þarf að lengja köstin.
Hér, við Hólkotsflóa, er staður og stund til þess að vara
veiðimenn við hættum árinnar. Þótt undrafríð sé, þá er Laxá
býsna viðsjál í umgengni og hefur reynst mannskæð. Hér í
flóanum hafa drukknað þrír veiðimenn í mannaminnum og
voru þó við andaveiðar. Fyrst er að geta Jóhanns Guðnasonar
vinnumanns á Hamri, sem drukknaði þarna vorið 1891. Hann
lenti í viki með hringiðu syðst við austurbakkann. Byssa hans
og vettlingar fundust í klettaskoru ofan við vikið. Tíu árum
síðar drukknuðu svo tveir menn samtímis. Voru þeir á báti við
andaveiðarnar og lentu norður í fossana. Þeir voru Guðjón Sig-
urgeirsson frá Belg í Mývatnssveit og Stefán bóndi Sigurðs-
II'08