Veiðimaðurinn - 01.11.2008, Side 59

Árgilsstaðaflói. Þar er veiði að fá með öllu landinu norður fyrir Arnarbæli,
bakkanum allt niður á brot. Hér er oft vænn silungur.
Nú erum við á því svæði þar sem veiðistaðir breytast
nokkuð milli ára vegna sandburðar, og kann að finnast pollur
með silungi í ár þar sem grynningar voru í fyrra. Þetta gildir
m.a. um svæðið milli Halldórsstaðahólma og Nautatanga þar
sem stundum hefur gefið veiði en stundum ekki. í hólma
þessa er hrægrunnur vaðall frá norðanverðum Slætti.
Þá komum við að Birningsstaðaey. Sunnan undir
henni er veiðistaður og einhverja veiði mun að fá í landkvísl-
inni. í eyna er vel vætt á ýmsum stöðum.
Birningsstaðaflói og Sogið
Hér komum við að landamerkjum Birningsstaða og í Birn-
ingsstaðaflóann, sem er grunnur og smágrýttur syðst og
efst, og fyrsti veiðistaður, grunnur þó, heitir Ytravað þar sem
oft má vaða þvert yfir ána þótt við beri að smáálar myndist í
vaðið frá ári til árs. Hér er gott að byrja að kasta frá landi, en
vaða síðan dálítið fram í og inn í Stóruvík, sem er fremur
grunn og sandborin. Norðan við víkina heitir Ullarnef. Lang-
leiðina um allan flóann fram að Sogi er góð veiði en þarf að
vaða til hennar. Norðan til á flóanum vex mikið sef nærri landi
og sækir í það slý seinnipart sumars svo að tæplega verður
veiðandi.
Þá komum við að Soginu þar sem áin fellur úr Birnings-
staðaflóa um þrengslin undir brúnni. Þetta er djúpur
veiðistaður, firnagóður og skemmtilegur beggja vegna frá en
mistækur eftir vindátt og sólfari. Best er að byrja að kasta um
miðja víkina ofan við vatnsmælinn þar sem enn gætir sáralítið
aðdraganda sjálfs Sogsins, vaða fram á hnédýpi, kasta þvert,
draga mjög hægt og láta fluguna svima upp að landinu, færa
sig fet fyrir fet með nokkurra kasta millibili austur með víkinni,
síðan fyrir beygjuna þar sem straumþunginn vex, kasta þaðan
í frá af bakkanum og svo áfram allt ofan á brotið rétt ofan við
brúna.
Neðan brúarinnar er áin ströng og þó lítilsháttar lygna með
landinu þar sem veiða má ofan að hrauninu, sem gengur fram
í ána. Þar neðan við hvarflar hraunið frá og myndast graslendi,
sem heitir Syðstibakki, og af honum best að veiða á móts við
norðanverða Rauðhólaey, og eru þó víðar svif með veiðivon.
Nyrst við Syðstabakka gengur hraunið enn að ánni og við
tekur kafli þar sem áin rennur jafnt og skjóllítið uns kemur á
Miðbakka þar sem graslendið breikkar og hraunið hopar. Hér
eru allmörg svif, yfirleitt nálægt landi og gott að veiða. Venju-
lega hefur Miðbakki verið örlátastur norðan til. Þar heitir
Miðbakkanef - klettur sem skagar fram í ána. Sunnanundir
klettinum er lygna, sem Mangapollur nefnist, en sunnanvert
við þá lygnu hefur veiðst einna best. Lygnan sjálf er veiðisælli
frá austurbakkanum.
Norðan við Miðbakkanefið tekur við Ystibakki. Hér skal
þess getið að ekki er svo sem sýnist af kortinu að Árgilsstaðir
séu byggð jörð, heldur er hér eyðibýli, [Fór í eyði 1690. Landið
tilheyrir Birningsstöðum innskot GP] en túnið þó í rækt.
Ystibakki byrjar sunnan túnsins. Áin fellur hér grunnt eftir
grýttum botni og festuhætta eftir því, en hvarvetna von á
silungi. Þegar kemur á móts við túnið fer áin að stillast og þar
byrjar Árgilsstaðaflóinn. Nyrst niðurundan túninu er lítil vík
og venjulega best að vaða nokkuð fram sunnan við hana.
Norðan víkurinnar gengur hraunið alveg að ánni og þrengir
að svo að vont er að kasta, en þarna er aðdjúpt og veiði að fá
59
11 '08