Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 20.05.1996, Qupperneq 24

Verðbólga er lægri en hún hefur verið áratugum saman. Atvinnuleysi er að vísu
enn mjög mikið á okkar mælikvarða, en fer nú minnkandi með fjölgun starfa í
flestum greinum atvinnulífsins. Fjárfestingar í atvinnulífinu hafa aftur tekið við
sér. Við höfum með þessu lagt traustan grunn til að byggja á og því eru allar að-
stæður hagstæðar til þess að verkalýðshreyfingin geti á næstu árum haldið áfram
því mikilvæga verkefni að auka kaupmátt dagvinnulauna. I drögum að stefnu
okkar í launamálum er stefnt að því að launafólk á Islandi búi við sambærileg
kjör og best gerist í nágrannalöndunum. Þetta gerum við best með því að móta
vel útfærða og markvissa áætlun um að ná þessu takmarki á næstu árum. Til þess
verður að fara saman efnahagslegur stöðugleiki, þróttmikil og framsýn atvinnu-
stefna, aukin framleiðni á öllum sviðum atvinnulífsins, breytingar á skipulagi
vinnunnar og nútímalegri vinnubrögð við undirbúning kjarasamninga með
breyttri og markvissari verkaskiptingu milli heildarsamtaka, landssambanda, fé-
laga og trúnaðarmanna. Slík stefna verður að byggja á traustri efnisvinnu, sam-
felldum málflutningi og við verðum að forðast afmörkuð skammtíma upphlaup.
Aðeins þannig náum við árangri, aðeins þannig byggjum við upp traust okkar
félagsmanna, aðeins þannig byggjum við upp ásættanleg lífskjör á íslandi.
Yfirskrift þessarar launastefnu er krafan um heildstætt samningaferli, þar sem
hlutverk og bein þátttaka launafólks verði óaðskiljanlegur þáttur í daglegu starfi
okkar því einungis með þeim hætti getum við náð því tvíþætta markmiði okkar,
að efla félagslegt starf í stéttarfélögunum og að jafna kjör okkar félagsmanna á
við það sem best gerist í nágrannalöndunum.
Verkalýðshreyfingin stendur frammi fyrir miklum og ögrandi verkefnum.
Tekist er á um ólíka sýn á samfélagið og þróun þess. Annars vegar stendur
verkalýðshreyfingin og bandamenn hennar á grundvelli jafnaðar og samstöðu.
Hins vegar frjálshyggjan með sérhyggju og ójöfnuð. Við þessar aðstæður er
mikilvægara enn nokkru sinni fyrr að við treystum samtök okkar og samstöðu.
Við þetta bætist síðan að breyttir samfélagshættir og kröfur félagsmanna í verka-
lýðshreyfingunni um öflugri samtök og bætta þjónustu kalla á það að við séum
sífellt vakandi fyrir breytingum og úrbótum sem geri hreyfingu okkar hæfari til
að sinna hlutverki sínu.
Staða verkalýðshreyfingarinnar
En hver er þá staða okkar? Oft heyrist sagt að hreyfing okkar sé íhaldssöm og vilji
litlu eða engu breyta í sínum eigin málum eða skipulagi. Þessi fullyrðing er sem
betur fer ekki rétt. Samtök okkar hafa tekið miklum breytingum á síðustu árum og
eru að taka breytingum sem miða að því að efla starf þeirra og áhrif.
Frá því að við komum síðast saman á þingi Alþýðusambandsins fyrir þrem og
hálfu ári hefur orðið mjög umtalsverð breyting á aðildarfélögunum og sambönd-
um. Þar má fyrst telja sameiningu tveggja landssambanda, Sambands bygginga-
manna og Málm- og skipasmiðasambandsins í nýtt stærra og öflugra landssam-
band; Samiðn, samband iðnfélaga árið 1993. Þessari breytingu hafa síðan fylgt