Ský - 01.12.2000, Blaðsíða 50

I HRAUSTUM LIKAMA
Svokallaðar fitnesskeppnir hafa tekið ísland með áhlaupi.
Þessar keppnir eru sambland af fegurðar-, líkamsrækt-
ar- og þrautakeppní og sígrar sá sem nær bestum ár-
angri í samanlögðu. Kvenfólkið hefur sórstaklega komíð
sterkt til leíks í fitnessíþróttínni en stúlkurnar halda þar sín-
um kvenlegu línum ólíkt því sem tíðkast í vaxtarræktinni.
Hér ræðir Þórdís Lilja Gunnarsdóttir við Freyju Sigurð-
ardóttur íslandsmeistara kvenna í greininni en Ijósmynd-
irnar tók Jón Kaldal að tjaidabaki fyrir Gaiaxy-fítness-
keppni sem fór fram í haust,
„Ég er langmesti kroppurinn í Sand-
gerði," segir Freyja Sigurðardóttir
sem hampar þeim eftirsóknaverða
titli að vera Galaxy-íslandsmeistari
kvenna í fitness í ár. Kærasti Freyju,
Jakob Már Jónasson, er ekki síður
guðlega vaxinn en hann lenti í öðru
sæti í IFBB fitnesskeppni karla.
„Jakob er rosalega stoltur af mér
enda ekkert skrítið og frábær tilfinn-
ing að vera í svona framúrskarandi
líkamlegu og andlegu formi. Það er
geysilegur áhugi á fitness hér í Sand-
gerði og flestir sem keppa fyrir hönd
Suðurnesjamanna koma frá Sand-
gerði," segir Freyja.
Baksviðs í keppninni sjálfri er ýmsum
töfraaðferðum beitt áður en haldið
er fram á sviðið til að heilla dómar-
ana og salinn. Kringlóttar dósir með
áburði sjást í krepptum lófum yfir-
spenntra meyjanna þar sem þær
maka vöðvana majorkabrúnku til að
skerpa línurnar.
„Ég nota sjálf alltaf brúnkusprey en margar nota þennan
svokallaða skóáburð. Svo verður maður náttúrlega að
vera búinn að taka óteljandi Ijósatíma áður en keppnis-
dagurinn rennur upp."
Brýtur samt ekki í bága við hollustuna að brenna húðina
með útfjólubláum geislum?
„Jú, svo sannarlega er ekki hollt að liggja í Ijósum en það
er algjört skilyrði fyrir því að vera með því brúnkan gerir
allan skurð greinilegri."
Á himinháum hælum klöngrast stúlkurnar milli áfanga-
staða og er æði skondið að sjá suma, næstum karlmann-
lega skrokkana á jafn kvenlegu skótaui og með andlitin
förðuð eins og fyrir uppfærslu á Shakespeare.
„Mér finnst þetta nú orðið dálítið mikið ýkt," segir
Freyja og það er þykkt í henni. „Ég er ekkert sérstak-
lega sátt við þetta dragdrottninga-
útlit, en auðvitað þarf maður ekki
að taka þátt í því frekar en maður
vill. Eins finnst mér að reglur ættu
að vera skýrari. Það er alltaf hamr-
að á því við stelpur sem keppa að
vera ekki of mikið skornar en á
endanum sigrar alltaf sú sem er
mest skorin. Ég spái því að mörkin
milli vaxtarræktar og fitness verði
æ óljósari eftir því sem á líður."
Freyja, sem er nítján ára og nemandi
á náttúrufræðiþraut í Fjölbrauta-
skóla Suðurnesja, hafði æft fimleika
í tíu ár þegar hún byrjaði að lyfta
lóðum. „Ég er búin að æfa í eitt og
hálft ár. Að jafnaði æfi ég fimm
daga vikunnar og hef einn góðan
nammidag í viku. Þá leyfi ég mér allt
og úr verður ein allsherjar pizzu- og
súkkulaðiorgía."
En það mega nú varla vera nammi-
dagar fyrir keppni?
„Nei, nei, nei, nei. Tveimur mánuð-
um fyrir keppni er mataræðið skipulagt í þaula. Þá eyk-
ur maður prótín og borðar nær eingöngu skyr, fisk,
grænmeti og eggjahvítur. Það getur auðvitað verið
leiðigjarnt að lifa á svo einhæfu fæði en á móti kemur
að það er hægt að matreiða það á milljón vegu."
Meðfram hörkunni í eldhúsinu þarf einnig að herða sig í
ræktinni. Freyja segist lyfta þungu einu sinni á dag þrem-
ur mánuðum fyrir keppni og tvisvar á dag þegar mánuð-
ur er í lokatakmarkið. „Síðan léttir maður á lóðunum síð-
ustu dagana til að skurðurinn verði flottari."
Gráta fitnessdrottningar þegar úrslitin verða Ijós. „Nei,
aldrei. Mér var allavega alls ekki mál að gráta þegar ég
vann," segir Freyja og hlær feimnislega. En kom sigurinn
Freyju í opna skjöldu? „Auðvitað ekki. Ég var allan tím-
ann búin að stefna að því að sigra."
Freyja Sigurðardóttir
48 I Slcý