Ský - 01.12.2001, Síða 24

GOTURNRR I LIFI MINU = VRLDIMRR ORN FLYGENRING
hvarflaði aldrei að mér að nýta Calvin Klein-frægðina mér til fram-
dráttar. Mér finnst viðhorfið að breyta bara til að breyta varasamt
og bera vott um tómhyggju. Ég vildi ekki missa þráðinn af því aó
markaðurinn heimtaði það eða einhver græddi á mér.
Skarphéðinsgata í Reykjavík (1986-1992) Fyrsta íbúðin mín og
keypt að hluta til fyrir peningana frá Calvin Klein. í þessari íbúð
upplifói ég bestu tíma lífs míns en einnig þá verstu. Var að skríða
úr langvarandi fíkniefnaneyslu auk þess að vera í sambúð sem
útheimti mikla tilfinningalega loftfimleika. Á þessum árum lenti ég
svo í vatnsrúmi núverandi konunnar minnar og við tók öflugt frjó-
semistímabil.
Dimmalimm í Reykjavíkurhöfn (1989) Eftir loftfimleikatímabilið bjó
ég hálft ár um borð í skútunni minni Dimmalimm en ég og prinsess-
an áttum yndislegt samlífi og snurðulausa sambúð. Ég tók ákvörð-
un um að sigla henni um úthöf jarðar og lagði af stað, en hugsaði
með mér þegar ég var kominn austur fyrir land að það væri óðs
manns æði að sigla yfir Atlantshafið um hávetur án þess að hafa
björgunarbát með í för og sneri við til að vinna fyrir bátnum. Það
var örlagarík ákvörðun því þá kynntist ég konunni minni og eignað-
ist þrjú börn á skömmum tíma en fannst hásetarnir heldur ungir til
að sigla um úthöfin. Sú ferð bíður betri tíma.
Drápuhlíð í Reykjavík (1992-1994) Nú var ég komin í heimahag-
ana, inn í the Womb, eða bumbuna, og í mjög fallega íbúð. í minn-
ingunni er þetta algjört krútt-tímabil sem einkenndist af barnaupp-
eldi þar sem ungarnir kúrðu með okkur í upphituðu vatnsrúmi og
mjólkin flóði úr brjóstum móðurinnar. Tilfinningin var líkust því að
vera í Paradís. Það eru til myndir af mér frá þessum tíma þar sem
ég er vart greinanlegur innan um bleiurnar. Bleiutímabilið var nefni-
lega heavy duty, þetta voru stórir strákar sem pissuðu og kúkuðu
mikið. Einn kúkaði einu sinni alveg upp á hausinn á sér, ég hafði
aldreí séð það áóur.
Kambagerði á Akureyri (1994-1995) Fallegt einbýlishús efst í hinum
fagra Akureyrarbæ. Ég var alltaf á þeirri skoðun aö Akureyringar
væru að monta sig yfir því hvað Eyjafjörðurinn væri fallegur, en sá
svo sjálfur að það er staðreynd, ekki mont. Við leigðum út Drápu-
hlíöina, rifum okkur upp með pínulítil börn og fluttum norður eftir
að ég réð mig eitt leikár til Leikfélags Akureyrar, þar sem ég lék
aðalhlutverkið í Sporvagninum Girnd. Þennan vetur fékk Ásdís,
konan mín, að díla við margar fígúrur á rúmstokknum sökum þess
hve ég á stundum erfitt með að skilja mig frá karakterum.
Moorpark Street í Sherman Oaks í Los Angeles, Bandaríkjunum
(1995) Skömmu áður en við fluttum til Akureyrar höfðum við fengið
bréf þess efnis að hafa unnið í græna-korts-lóttóinu ameríska og
ákváðum að freista gæfunnar vestra. Því fórum við beint frá LA yfir
til LA og komum okkur fýrir í San Fernando-dalnum sem er hard
core kvikmyndaþorp. Þar borguðum við fáránlega húsaleigu fýrir
Ijótt, grátt teppi og alltof stórt hús. Leigusalinn átti það til að
detta í það og spila ógurlega hátt á orgel. Ég sá alltaf fyrir mér
Garðar Flólm í kirkjunni þegar ég sat undir því spili. í garðinum var
sundlaug og undu börnin sæl við leik í sólinni. Fljótlega sá ég þó í
hvað stefndi. Þótt mér hafi gengið prýðilega, fengið strax inni í
stéttarfélagi leikara og fengið tilboð um hlutverk var Ijóst að bar-
áttan tæki mörg ár. Það kristallaðist í mér einn daginn: Flver á að
kenna börnunum mínum að syngja Fyrr var oft í koti kátt eða
annað sem ég met mest í lífinu? Ég vildi ekki að börnin mín yrðu
amerísk. Kannski er ég einfaldur og saklaus en þá get ég alveg
lifað meó því. ísland er frábært land, en því miður þurfum við oft að
flytja burt til að kunna að meta það.
Hraunbær 168 í Reykjavík (1996-1998) Ég hafði haft ákveðna for-
dóma fyrir stóru blokkunum í Árbænum, en át þá í mig með hraði
eftir að við fluttum tímabundið í Flraunbæinn þegar Drápuhlíðin var
í leigu. Dásamlegri sambúðartíma með ókunnu fólki hef ég hvorki
fyrr né síðar kynnst. í blokkinni bjó frábært og einstakt fólk í hverri
íbúð. Þyrfti maður að skreppa frá að kvöldlagi skildi maður hurðina
bara eftir ólæsta og einhver í ganginum leit til með börnunum. í
raun er þessi staður leynileg paradís. Ódýrar, frábærar íbúðir, barn-
vænt og fagurt umhverfi og aðeins eins og úti í sveit.
Þjórsárgata í Reykjavík (1998) í Skerjafirðinum bjuggum við eitt
ár í dásamlegu húsi. Húsið var nýlega til sölu og mig dauðlangaði
að kaupa það. Fjölskyldan er bara orðin stærri en húsið. Þarna
hangir yfir einhver furðuleg rómantík og ævintýralegt andrúmsloft
þegar flugvélarnar fljúga yfir.
Skaftahlíð í Reykjavík (1999-?) Seldum Drápuhlíðina og færðum
okkur nokkrum götum ofar. Þetta er æðisleg hæó í skemmtilegu
hverfi, börnin eru ánægð í skólanum og stutt í allar áttir. Nú vil ég
bara enjoy the ride, væri í mesta lagi til f að flytja upp í Úthlíð,
tveimur götum ofar. Ég er kominn hringinn, búinn að prófa margt
og sé ekki eftir neinu. Er kominn til að vera ... nema við eigum eft-
ir að sigla kringum hnöttinn eða eftir að aka mótorhjóli í gegnum
Kína og ílengjast þar? þlg
Hamingjusamir erfingjar með frostpinna við svalandi laugina í Los Angeles
„Ég hafði haft ákveðna fordóma fyrir stóru
blokkunum í Árbænum, en át þá í mig með
hraði eftir að við fluttum tímabundið í
Hraunbæinn þegar Drápuhlíðin var í leigu.
Dásamlegri sambúðartíma með ókunnu
fólki hef ég hvorki fyrr né síðar kynnst.“
22 SKÝ