Árbók Hannesar á horninu - 31.12.1941, Qupperneq 31

29
i’lf
flytja burtu meö hús sín, þegar í staö. Voru
þeim boönar skaðabætur eftir mati óvilhallra
manna og ákveðinn staöur fyrir húsin ann-
arsstaðar, eða ný hús á öðrum stað. — Flug-
vélar svo tugum skipti þutu yfir húsaþökin
dag og nótt.
Islenzkur fjörður heyröist oft nefndur. Hern-
aðaryfirvöldin voru sífellt aö setja strangari
reglur um feröarlög fyrir íslendinga við fjörö-
inn. Sérstaklega voru menn varaöir viö aö
hafa með sér ljósmyndavélar og aö nema
staðar við fjöröinn, nema á alveg tilgreind-
um stöðum. Var bent á aö stórhætta gæti
orðið fyrir þá sem óhlýönuöust. Allir, sem
um fjöröinn fóru, fundu ósýnileg augu hvíla
á sér! :
Færeyingar dönsuðu næstum heilan sól-
arhring á íþróttavellinum. Þeir gleymdu
sjáfium sér í trylltum dansinum og íslend-
ingar gleymdu einnig stund og stað og hrif-
Ust meö.
Strætisvagnar hækkuðu fargjöld sín enn
einu sinni til mikillar gremju fyrir allan al-
uienning.