Árbók Hannesar á horninu - 31.12.1941, Qupperneq 65

63
hefur unnið í henni síðan. Hann sparar
hvern eyri og leggur kaup sitt, sem afgangs
er brýnustu lífsnauðsynjum, fyrir. Hann
sagöi við mig fyrir fáum dögum: „Ég er að
búa mig undir nám. Þetta er í fyrsta
skipti á ævinni, sem ég sé möguleika á því
að læra, en mig hefur alltaf langað til þess.
Ég ætla að vinna á meöan nokkur vinna er
— og fara svo aö læra”.
Ég hefi gert þetta aö umræðuefni vegna
þess að þaö sýnir tvær myndir. í þessu sem
öðru veltur allt á manninum, gerð hans og
skaphöfn. Ástandið hefur ekki breytt nein-
um af þessum mönnum. Þaö hefur aöeins
skapað þeim öllum möguleika til aö fram-
kvæma það, sem þá hefur langað til, þó
aö mjög sé ólíkt. Verkamenn, verkakonur, sjó-
menn og iönaðarmenn yfirleítt fara vel með
fé sitt nú. Allir óttast eftirstríösárin. Það
afrek samtaka alþýðunnar, að fá fram full-
ar uppbætur á dýrtíðinni, sem alls ekki var
í síðasta stríði, hefur gert afkomu þessarar
stéttar miklu betri en hún hefur nokkru
sinni verið. Og það er ekki annað sjáanlegt,