Skinfaxi - 01.01.2022, Blaðsíða 12

12 S K I N FA X I
Dýrahjúkrunarfræðingurinn Kolbrún Arna hefur
hlaupið með husky-hundunum sínum í mörg ár.
Hún segir mikilvægt að vera með rétta búnaðinn
svo að bæði hundar og fólk njóti hlaupsins.
„Það myndast allt önnur tengsl á
milli fólks og hunda þegar þau
hlaupa saman. Ég tala nú ekki um
þegar hlaupafélagarnir æfa saman
að ákveðnu markmiði. Hundarnir
eru svo líkir okkur, þeir finna sína
vellíðunartilfinningu við hreyfingu
og finnst samneytið skemmtilegt,“
segir Kolbrún Arna Sigurðardóttir,
dýrahjúkrunarfræðingur og dýra-
sjúkraþjálfari á Dýraspítalanum í
Garðabæ. Kolbrún Arna hefur átt
husky-hunda í næstum 20 ár og
hljóp með hundunum sínum áður
en hún vissi að það væri sérstök
íþrótt.
Hundahlaupið (e. canicross) er ein þeirra fjögurra greina sem boðið
er upp á í Íþróttaveislu UMFÍ sem fram fer í fyrsta sinn í sumar. Þetta er
grein í vexti á Íslandi en stór keppnisgrein úti í heimi og er komin í
hóp með þekktari víðavangshlaupum. Sleðahundaklúbbur Íslands
hefur verið helsti málsvari hundahlaups hér á landi og haldið Íslands-
meistaramót árlega síðastliðin tólf ár.
Vissi ekki að
hundahlaup
væri íþrótt
Eini sjúkraþjálfari hunda á Íslandi
„Ég eignaðist fyrsta husky-hundinn minn árið 2006. Þá voru í mesta lagi
hundrað husky-hundar á Íslandi. Ég fór mikið út að ganga og hlaupa
með honum, bæði innanbæjar og utan vegar. Hundunum fór fljótlega
að fjölga eftir þetta og samhliða því jókst áhugi fólks á dráttarsporti með
hunda. Ég fann mig strax í sleðasportinu því ég hafði hlaupið með hund-
unum og verið mikið í íþróttum síðan í æsku, í frjálsum og knattspyrnu
með Hetti á Egilsstöðum,“ segir Kolbrún Arna. Höttur er aðildarfélag
Ungmenna- og íþróttasambands Austurlands (UÍA).
Hundar og kettir eru Kolbrúnu afar ofarlega í huga. Hún útskrifaðist
sem stúdent frá VUC í Danmörku, fór með styrk UMFÍ í lýðháskóla á
sínum yngri árum og upp úr því í framhaldsnám í dýrahjúkrunarfræði
við Hansenborgarskóla í Kolding í Danmörku. Eftir það hélt hún áfram
í sjúkraþjálfun fyrir hunda og ketti í Noregi. Hún útskrifaðist úr náminu
árið 2017 og er sú eina hér á landi með þá menntun.
Hlaupurum og hundum þarf að líða vel
Kolbrún segir að um tólf ár séu síðan hún kveikti á því að fleiri en hún
nytu þess að hlaupa með hundinum sínum. „Ég fór þá að kynna mér
málið betur og sá að ég gat fengið betri taum og beisli fyrir hundana
ásamt öðrum búnaði. Búnaðurinn skiptir miklu máli, bæði fyrir hlaupar-
ana og hundana. Ég hafði líka meðhöndlað óvenju marga hunda sem
glímdu við álagsmeiðsli og lélega líkamsbeitingu. Hún skýrðist af því
að þeir voru að ganga í beislum sem heftu hreyfingar þeirra eða þrýstu
á þá á röngum stöðum. Fyrir nokkrum árum varð vitundarvakning í
röðum hundaeigenda um að betra væri fyrir hunda að ganga með
búkbeisli en hálsólar og nú er það orðið algengara,“ segir hún.
Kolbrún Arna segir hlaup sín með hundunum hafa gjörbreyst eftir
að hún kynntist rétta búnaðinum og fór sjálf að nota beisli.
„Hlaupin breyttust mikið. Áður var ég með brjóstbeisli og taum án
teygju eða hélt um tauminn. Eftir að ég hætti heimagerðum redding-
um urðu hlaupin betri og upplifunin önnur. Nú rennum við saman í
mjög gott flæði af því að við erum í alvöru að hlaupa saman,“ segir
hún og bætir við að leitin að réttum búnaði til hundahlaupa sé líkust
því að finna réttu hlaupaskóna.
„Þegar hlaupara og hundi líður vel verður upplifun beggja miklu
skemmtilegri,“ segir Kolbrún Arna að lokum.
Kolbrún Arna Sigurðardóttir.