Úrval - 01.02.1958, Side 72

Úrval - 01.02.1958, Side 72
ÚRVAL alvarlega hræddur. Hann fór að hitta Fa’atambu gamla á laun og spurði, hvort hann gæti ekki hjálpað sér. Sá gamli sagði í fyrstu, að hann mætti ekki taka fram fyrir hendumar á verndar- andanum, en þegar ungi mað- urinn bauð honum mikla pen- mgaupphæð, sagðist hann skyldi hjálpa honum það sem hann gæti. Þessir peningar voru ekki sú silfurmynt, sem venjulega er notuð þarna á eynni, heldur skeljapeningar, sem einkenn- andi eru fyrir Salómonseyjar og hluta af Nýju Guineu. Þeir eru búnir til á lítilli eyju í Lana- lóninu á Malaita, og notuð til þess rauðleit skeljategund, lík ostrum. Peningarnir, sem eru á stærð við einseyring og með gati í miðjunni, eru þræddir upp á band og ganga þannig sem gjaldmiðill. Þegar maðurinn hafði borgað Fa’atambu gamla það, sem um DÖMSTÖLL KRÖKÓDlLANNA var samið, bað karlinn hann um að reka til sín eins mörg svín og hann gæti náð í. Þetta gerði hann og fór mjög leynt, en þó komst hann ekki hjá því að fá sér aðstoðarmann við svína- reksturinn, og frá honum fékk ég sumar upplýsingar mínar. Fa’atambu bað til andans og lýsti að því búnu yfir því, að hann væri fús til að veita aðstoð sína, ef hann fengi vel að eta. Eldsnemma um morguninn áður en dómnum skyldi framfylgt, voru svínin rekin út í tjörnina, þar sem krókódílarnir voru ekki lengi að gera sér gott af þeim. Þeir voru því orðnir vel mettir, þegar maðurinn synti yfir tjörn- ina, og datt ekki í hug að snerta við honum. Af þessu sézt, að margt getur búið á bak við frumstætt réttarfar, sem okkur frumstætt réttarfar, sem ekki liggur í augum uppi. Heppileg tilviijun. Tvær vinkonur voru svo lánsamar, að menn þeirra höfðu báðir eignast Volkswagenbíl nýlega. Dag nokkurn hringir önn- ur til hinnar og segir sínar farir ekki sléttar. Hún kvaðst hafa ætlað í bílnum niður í bæ þá um morguninn, en hann vildi ekki fara í gang. „Þegar ég ætlaði að fara að athuga vélina,“ sagði hún, ,,sá ég að hún var horfin. Hugsaðu þér — henni hefur bara hreinlega verið stolið!" „Guð hvað þetta er skritið," sagði hin. „Veiztu hvað kom fyrir mig í morgun ? Þegar ég ætlaði að láta tösku i skottið á mínum bíl, þá var heil vél i því! Þú getur fengið hana.“ '70
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.